«Άρωμα γυναίκας» στο Παρίσι

«Όαση» στην εκλογική «έρημο» των Σοσιαλιστών στις δημοτικές εκλογές της Κυριακής, η Αν Ινταλγκό έσωσε για τον Γάλλο πρόεδρο -και κατά ορισμένες φήμες πρώην ερωμένο της- τα πολιτικά προσχήματα μίας κατά τα λοιπά ταπεινωτικής ήττας!

Κι έτσι, με ένα ευπρεπέστατο ποσοστό της τάξης του 54,4%, είναι από χθες η πρώτη γυναίκα που κατακτά τη δημαρχία στο Παρίσι, την οποία έχει ήδη υπηρετήσει πιστά επί 13 συναπτά χρόνια, ως δεξί «χέρι» του απερχόμενου δημάρχου, Μπερτράν Ντελανοέ. Από αυτόν τώρα «κληρονομεί» πολλά καλά -όπως π.χ. τον δημοτικό προϋπολογισμό των 8 δισ. ευρώ- αλλά και κάποια στραβά, τα οποία καλείται τώρα να διορθώσει.

Κόρη οικονομικών μεταναστών από την Ισπανία -γεννήθηκε το 1959 στην Ανδαλουσία, μεγάλωσε σε ένα υπανάπτυκτο προάστιο της Λιόν και πήρε την γαλλική υπηκοότητα μόλις στα 14 της χρόνια- η Ινταλγκό έχει βάλει ως πρώτο στόχο της να αντιστρέψει το κύμα φυγής της μεσαίας και εργατικής τάξης προς τα προάστια της γαλλικής πρωτεύουσας.

Για να το πετύχει στην μεγαλούπολη των 2,25 εκατομμυρίων κατοίκων, η νέα δημαρχία θέλει να λάβει άμεσα μία σειρά από μέτρα. Κατ’ αρχήν για τη συγκράτηση της ανόδου των τιμών των ακινήτων στο Παρίσι, καθώς και για την εξάλειψη των κοινωνικο-οικονομικών ανισοτήτων και της ανεργίας -χρησιμοποιώντας προφανώς ως «εφόδιο» την μακρά επαγγελματική εμπειρία της ως επιθεωρήτρια εργασίας (από την οποία παρεμπιπτόντως συνταξιοδοτήθηκε -σκανδαλωδώς κατά τους επικριτές της- στα 52 της, ως μητέρα ανηλίκων και βάσει μίας περυσινής υπουργικής απόφασης, με διετή αναδρομική ισχύ).

Στις εξαγγελίες της περιλαμβάνεται η ανέγερση 10.000 σπιτιών το χρόνο (!), η δημιουργία επιπλέον 5.000 βρεφονηπιακών σταθμών, καθώς και η υλοποίηση μίας σειράς οικολογικών πρωτοβουλιών -απόρροια της αναγκαίας συνεργασίας της με τους Πράσινους, προκειμένου να καταφέρει να εκλεγεί στον χθεσινό β’ γύρο των γαλλικών δημοτικών εκλογών.

Έτσι, στο πρόγραμμα της Ινταλγκό συμπεριλαμβάνονται η δημιουργία περισσότερων χώρων πρασίνου, η σταδιακή κατάργηση της κυκλοφορίας πετρελαιοκίνητων οχημάτων στο Παρίσι από το 2020, η βελτίωση του δικτύου συγκοινωνιών και η εφαρμογή ενός μοντέλου ενοικίασης μοτοσυκλετών, όπως ισχύει ήδη με τα ποδήλατα που αξιοποιεί ο παρισινός δήμος.

Το πόσο εφαρμόζονται όλα αυτά θα το παρακολουθούν από κοντά εν τω μεταξύ οι Πράσινοι, που -χάρη στη πολιτική συμφωνία συνεργασίας με τη Σοσιαλίστρια υποψήφια- αναμένεται τώρα να διπλασιάσουν την εκπροσώπησή τους στο δημοτικό συμβούλιο, που θα επιβλέπει το έργο της δημάρχου.

Σε κάθε περίπτωση, η Ινταλγκό περιγράφεται από συνεργάτες της ως «ειλικρινής, σοβαρή και μετριοπαθής», μία «συναινετική, σκληρά εργαζόμενη πολιτικός», που θέλει να διατηρήσει το Παρίσι στην… Premier League των πρωτευουσών ανά τον κόσμο.

«Έχει μια ατσαλένια γροθιά κρυμμένη σε ένα βελούδινο γάντι», λέει χαρακτηριστικά το στέλεχος των Πρασίνων, Ντενίς Μποπέν. «Με τη φαινομενική ευελιξία της, άλλωστε, πετυχαίνει αυτό που θέλει». Και ποιος ξέρει, ίσως αυτή η διακομματική συνεργασία Σοσιαλιστών και Πρασίνων, έστω σε τοπικό επίπεδο κι εφόσον ευοδωθεί, να αποτελέσει  μια «μαγιά» συνεργασιών, σε ευρύτερο επίπεδο, στο μέλλον.

Όμως, αυτά είναι ακόμη «ψιλά γράμματα» για την μεσήλικα Ινταλγκό, που μπήκε αργά στο Σοσιαλιστικό Κόμμα (είχε ήδη πατήσει τα 30) κι έκτοτε άρχισε αργά και μεθοδικά να χτίζει ένα μετριοπαθές πολιτικό προφίλ. Αυτό έχει έκτοτε «σημαδευτεί» από μερικές αποτυχίες -επιχείρησε δις και ατυχώς να εκλεγεί το 2002 και το 2007 βουλευτής- πολλές εσωκομματικές συμπάθειες και κάποιες… «άγριες» αντιπάθειες.

Στις πρώτες ανήκουν η Μαρτίν Ομπρί -της οποίας διετέλεσε σύμβουλος, όταν η κόρη του ευρωπαϊστή Ζακ Ντελόρ γινόταν η «αρχιτέκτονας» του 35ωρου- ο Λιονέλ Ζοσπέν και ο Ντομινίκ Στρος-Καν. Όσο για τις μεγάλες αντιπάθειες; Επικεντρώνονται στο πρόσωπο της Σεγκολέν Ρουαγιάλ, στην οποία η Ινταλγκό είχε καταλογίσει «λαϊκίστικες μεθόδους», καθώς εκείνη επεδίωκε να είναι η προεδρική υποψήφια των Σοσιαλιστών.

Περίπου την ίδια περίοδο, οι φήμες οργίαζαν ότι Ολάντ και Ινταλγκό όχι απλά διατηρούσαν παράνομη σχέση, αλλά ότι είχαν αποκτήσει μαζί και μία κόρη. Η ίδια -μητέρα τριών παιδιών- είχε απειλήσει τότε «Θεούς και δαίμονες» με μηνύσεις, που υπέβαλε και τελικά απέσυρε, για άγνωστους επισήμως λόγους.

Μετά την εκλογή του Ολάντ στην γαλλική προεδρία, το όνομά της έχει «παίξει» για μία πιθανή υπουργοποίηση. Όμως η ίδια τότε προτίμησε να κρατήσει τις δυνάμεις της για τη μεγάλη «μάχη» στο Παρίσι, που τώρα μπορεί -εάν τα πάει καλά- να αποτελέσει το πολιτικό «εφαλτήριο» της για αξιώματα ακόμη πιο υψηλά.

Διαβάστε ακόμη: «Πανωλεθρία» για τον Ολάντ οι δημοτικές εκλογές