Χρέος των Σαμαρά – Βενιζέλου η αποκατάσταση 15.000 οικογενειών
Αν θέλετε πραγματικά να μιλήσουμε για επαναφορά της εμπιστοσύνης στην Ελληνική οικονομία, αποζημιώστε τους μικροομολογιούχους.
Η Ελλάδα προσπαθεί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα, αφήνοντας πίσω της συναπτά έτη καταστροφικής ύφεσης. Η χώρα για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της θα χρειαστεί ακόμα χρόνια και ένα οργανωμένο εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας, που όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές πρέπει να ελληνική υπόθεση και όχι μνημονική υποχρέωση.
Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει σταδιακά να επιστραφούν κάποια χρήματα, που το Δημόσιο «άρπαξε» από τους Έλληνες πολίτες στη προσπάθεια του να σταθεί στα πόδια του. Τα 500 εκατ. ευρώ του κοινωνικού μερίσματος για τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες είναι μια αρχή, αν και το ποσό σίγουρα είναι… συμβολικό μπροστά στις απώλειες εισοδήματος που έχουν βιώσει οι Έλληνες πολίτες τα τελευταία τρία χρόνια.
Συμπληρωματικά σε αυτό το ποσό, άμεση προτεραιότητα της κυβέρνησης πρέπει να είναι και η αποκατάσταση των μιρκοομολογιούχων. Μιλάμε για άλλα τόσα εκατ. ευρώ, καθώς όταν έγινε το «haircut» των ελληνικών ομολόγων (PSI) το 2012, αποφασίστηκε από τον τότε υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο και την Κομισιόν να αντιμετωπιστούν ως επενδυτές και όχι ως αποταμιευτές και να μην εξαιρεθούν. Με το «κούρεμα» του χρέους χάθηκε αυτομάτως το 53,5% της αξίας των ομολόγων , ενώ το υπόλοιπο 46,5% καλύφθηκε με νέα ομόλογα (το 15% του EFSF, που λήγουν φέτος το 2014, και το 31,5% με ομόλογα που λήγουν από το 2027 μέχρι το 2042).
Πρόκειται για πρωτόγνωρη απόφαση στα χρονικά αναδιαρθρώσεων χρέους προβληματικών οικονομικών, με αποτέλεσμα περίπου 15.000 οικογένειες να χάσουν σε μια νύχτα τις αποταμιεύσεις μιας ζωής. Η ζημιά που υπέστησαν ξεπερνά το 70% των χρημάτων τους που αποφάσισαν να επενδύσουν σε ελληνικά ομόλογα , με παρότρυνση και των εγχώριων τραπεζικών ιδρυμάτων.
Συνολικά υπολογίζεται ότι τα φυσικά πρόσωπα είχαν στα χέρια τους ομόλογα αξίας 1,2 δισ. ευρώ. Η πλειοψηφία κατείχε ομόλογα αξίας 5.000-150.000 ευρώ, που ήταν αποταμιεύσεις μίας ζωής, που οι μικροομολογιούχοι επέλεξαν να επενδύσουν στην ελληνική οικονομία, όταν κάποιοι «μεγαλοεπενδυτές» έβγαζαν άρον άρον τα χρήματα από τις ελληνικές τράπεζες σε χώρες του εξωτερικού, κατά τη διάρκεια της κρίσης και ξεφορτώνονταν ελληνικά ομόλογα μαζικά.
Για να καταλάβουμε με ένα απλό παράδειγμα το μέγεθος της ζημιάς, κάποιος που είχε ομόλογα 100.000 ευρώ θα πάρει μόνο 15.000 ευρώ στο χέρι, καθώς τα 53.500 χάθηκαν οριστικά, ενώ για τα υπόλοιπα 31.500 ευρώ θα χρειαστεί να περιμένει πολλά χρόνια για να τα πάρει πίσω στο ακέραιο. Σε αυτές τις απώλειες εισοδήματος θα πρέπει να προστεθούν και οι απώλειες από τις περικοπές λόγου Μνημονίου.
Μέχρι στιγμής κυβέρνηση και τρόικα παραμένουν παγερά αδιάφορες στα αιτήματα αυτών των ανθρώπων που φαίνονται διατεθειμένοι να φτάσουν μέχρι το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Βρυξελλών, καθώς το Συμβούλιο της Επικρατείας, απέρριψε την προσφυγή των 7.000 ομολογιούχων τον Μάρτιο χαρακτηρίζοντας ως νόμιμο και συνταγματικό το PSI του Μαρτίου του 2012, για λόγους δημοσίου συμφέροντος…
Σε κάθε περίπτωση οι μικροομολογιούχοι δεν εντάσσονται στην κατηγορία εκείνων των ιδιωτών επενδυτών που δέχθηκαν «εθελοντικά» την μείωση της αξίας των ελληνικών ομολόγων που είχαν στην κατοχή τους, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονται μεγάλες τράπεζες και funds.
Για να μπορέσουμε να μιλάμε για αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία, πρέπει να ξεκινήσουμε από το εσωτερικό της χώρας, ιδιαίτερα όταν τόσο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς όσο και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος έχουν δεσμευτεί κατά επανάληψη για την αποκατάσταση των μικροομολογιούχων, χαρακτηρίζοντας την ως «ηθική υποχρέωση».
*Ο Τάσος Ζάχος (azachos@olivemedia.gr) είναι αρχισυντάκτης του περιοδικού Fortune και του FortuneGreece.com
Διαβάστε περισσότερα:
