Δεν σας πήραν στη δουλειά που είχατε κάνει αίτηση; Κανένα πρόβλημα
Πώς να μάθετε να διαχειρίζεστε την απόρριψη στην αναζήτηση εργασίας.
της Σάρα Ρομπ Ο’ Χάγκαν*
Κάποιος μου είπε κάποτε ότι η αναζήτηση εργασίας είναι σαν το ραντεβού: όταν καταλάβεις ότι «τελικά μάλλον δεν ενδιαφέρεται και τόσο πολύ» για σένα, νοιώθεις ένα μεγάλο πλήγμα στον εγωισμό σου.
Πέρυσι, άφησα τη δουλειά μου για να γράψω το βιβλίο μου ‘Extreme You’. Και αν και δεν έψαχνα συγκεκριμένα για δουλειά, κάποιοι διευθυντές προσλήψεων με προσέγγισαν με ενδιαφέρουσες ευκαιρίες. Ένιωσα ότι ήταν σημαντικό να εξετάσω κάποιες απ’ αυτές ώστε να μην χάσω επαφή με τη διαδικασία της συνέντευξης και να αποσαφηνίσω και τι ακριβώς θα ήθελα στον επόμενο ρόλο μου.
Υπήρξε μία συγκεκριμένη ευκαιρία για την οποία πέρασα από συνέντευξη – μια καλή θέση σε μια μεγάλη εταιρεία. Το «ραντεβού» ξεκίνησε καλά, καθώς με κάλεσαν στην έδρα τους σε μια άλλη πόλη για να συναντήσω κάποια ηγετικά στελέχη της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένου και του CEO. Πέρασα καλά και ευχαριστήθηκα την επαφή μαζί τους. Όμως, όταν πήγα σπίτι το βράδυ και μοιράστηκα την εμπειρία μου με τον σύζυγό μου, τα μάτια μου δεν έλαμπαν όπως κάνουν συνήθως όταν συναντώ μια μεγάλη ευκαιρία.
Μερικές μέρες αργότερα, η εταιρεία προσλήψεων με πήρε τηλέφωνο για να μου πει ότι ο εργοδότης είχε αποφασίσει να με απορρίψει. Πανικοβλήθηκα, σκεπτόμενη την απόρριψη: «Τι; Αυτό ήταν; Πλέον θα με απορρίπτουν επειδή άφησα για λίγο στην άκρη την καριέρα μου;». Όλα αυτά τα συναισθήματα πανικού άρχισαν να στριφογυρίζουν στο μυαλό μου.
Μετά, έκανα αυτό που κάνω πάντα όταν ανησυχώ πολύ για κάτι: πήγα για τρέξιμο. Και κατάλαβα ότι ο λόγος που δεν με ήθελαν ήταν, εν μέρει, το ότι δεν τους ήθελα ούτε κι εγώ στην πραγματικότητα. Στα πλαίσια της ανατροφοδότησης, μου είπαν ότι όταν μιλούσα για το βιβλίο μου έλαμπα από ενθουσιασμό, και το ίδιο έκανα αναφερόμενη στην επιθυμία μου να βοηθήσω άλλους να εκμεταλλευτούν πλήρως τις δυνατότητές τους. Όμως, όταν μιλούσα για τη συγκεκριμένη δουλειά και την εταιρεία, δεν επιδείκνυα τον ίδιο ενθουσιασμό. Και ξέρετε κάτι; Είχαν δίκιο.
Όσο κι αν αυτό έπληξε το εγώ μου, χρησίμεψε ως υπενθύμιση του γεγονότος ότι η εύρεση της κατάλληλης θέσης δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα συνταίριασμα. Μερικούς μήνες μετά, εμφανίστηκε μπροστά μου η δουλειά των ονείρων μου – η θέση της CEO της Flywheel Sports.
Συχνά, συγκρίνω αυτή την ιστορία με την έναρξη της καριέρας μου, όταν η αίτησή μου για δουλειά απορρίφθηκε από την Air New Zealand, τον εθνικό αερομεταφορέα της χώρας μου. Συγκεκριμένα, απέτυχα στο τεστ δεξιοτήτων που οφείλουν να περάσουν όλοι οι υποψήφιοι. Όμως, ήθελα σαν τρελή να δουλέψω εκεί – λάτρευα την ιδέα των ταξιδιών και της περιπέτειας και ήμουν σίγουρη ότι αυτός ήταν ο σωστός ρόλος για μένα. Αντί να συμβιβαστώ με την απόρριψη, κατάλαβα ότι απλώς δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να δεχτώ το «όχι» ως απάντηση.
Και αυτή η πεποίθησή μου με οδήγησε να επανέλθω στον διευθυντή προσλήψεων της εταιρείας και να τον παρακαλέσω να μου δώσει μισή ώρα για να συζητήσουμε την απορριπτική απάντηση της εταιρείας. Πήγα προετοιμασμένη, με έξυπνες ιδέες και πρωτότυπες σκέψεις για την εταιρεία, δείχνοντας πώς οι δεξιότητες, το ενδιαφέρον και το πάθος μου θα παρήγαγαν αξία γι’ αυτούς. Ευτυχώς, όλο αυτό οδήγησε στο να με καλέσουν σε συνέντευξη και, τελικά, στο να μου δώσουν τη δουλειά.
* CEO της Flywheel Sports.
