Ένας «ανησυχητικά παρορμητικός» πρόεδρος με «ξεσπάσματα οργής»
Επί έξι χρόνια η πρώην σύζυγος του Νικολά Σαρκοζί, Σεσιλιά, παρέμενε λίγο-πολύ σιωπηλή. Στο βιβλίο της, όμως, φαίνεται ότι αποφάσισε να τα πει όλα.
«Μια επιθυμία για την αλήθεια» τιτλοφορείται η αυτοβιογραφία της κυρίας Σεσιλιά Ατίας, της οποίας ο γάμος με τον Γάλλο πρώην πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, διήρκεσε έντεκα χρόνια, μέχρι το πολύκροτο διαζύγιο το 2007. Το ζευγάρι βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας το 2005, όταν υπήρξε σε διάσταση για μερικούς μήνες και η Σεσιλιά εγκατέλειψε τον Νικολά για τον Ρίτσαρντ Ατίας.
«Όπως γράφει η ίδια στο βιβλίο που κυκλοφορεί την επόμενη εβδομάδα, του είπε τότε ότι δεν μπορεί να δει τον εαυτό της ως την Πρώτη Κυρία και ότι προτιμά να κυκλοφορεί με καουμπόικες μπότες και παντελόνια παραλλαγής». Επέστρεψε, ωστόσο, στη συζυγική σχέση για λίγο πριν τις προεδρικές εκλογές του 2007, για να οριστικοποιηθεί ο χωρισμός στα τέλη του χρόνου.
«Ερωτεύτηκα τον σταθερό και ήρεμο Ρίτσαρντ», γράφει η ίδια στο βιβλίο της, ο οποίος «ήταν σε πλήρη αντίθεση με την παραπλανητικά επιφανειακή προσωπικότητα» του Σαρκοζί.
Σε μερικά από τα πλέον επιβαρυντικά αποσπάσματα για τον άνθρωπο που λέγεται ότι είναι πιθανό να διεκδικήσει πάλι την Προεδρία της Γαλλίας το 2017, η 53χρονη κα.Ατίας μιλά με τα χειρότερα για το ταμπεραμέντο του πρώην συζύγου της και το πολιτικό του κριτήριο. Μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο -γράφει- ο Σαρκοζί μεταμορφωνόταν από «δυναμικό» πολιτικό σε «εκνευρισμένο» Πρόεδρο, επιρρεπή σε «τρομακτικές εκρήξεις οργής».
Διαβάστε ακόμη: Ο Πακιστανός μεγιστάνας και η…Oυκρανή Lady Gaga!
«Είναι περίεργο», γράφει, «που ένας άνθρωπος ο οποίος στην ιδιωτική του ζωή ήταν τελείως πράος και δεν σήκωνε ποτέ την φωνή του, έδινε τέτοια παρορμητική εικόνα για τον εαυτό του… Ίσως έχει ξεχάσει τις τρομερές εκρήξεις οργής κατά των συνεργατών του, αλλά οι άλλοι δεν έχουν ξεχάσει. Αυτός που ήταν τόσο στοργικός απέναντι στα θύματα και σε όσους είχαν εγκαταλειφθεί στο περιθώριο, έδειχνε μια ανησυχητική παρορμητικότητα και προκαλούσε την κοινή γνώμη με πολλαπλά σοκαριστικά σχόλια». Κι επικρίνοντας το πολιτικό του κριτήριο γράφει: «Στο τέλος, το 2012, άρχισε να φλερτάρει τους ψηφοφόρους των άκρων (άκρα δεξιά) -όπου συμπτωματικά δεν βρήκε κανέναν για να τον ακολουθήσει- όταν και ο τελευταίος πολιτικός αναλυτής θα σου πει ότι στην Γαλλία, όπως και στις περισσότερες μεγάλες δημοκρατίες, οι εκλογές κερδίζονται στο κέντρο».
Η πρώην κ.Σαρκοζί δικαιολογεί και την απόφαση της να μην πάει να ψηφίσει τον προεδρικό υποψήφιο σύζυγό της, επειδή δεν της αρέσουν οι τηλεοπτικές κάμερες και ανησυχούσε ότι «ο διαλυμένος γάμος της» θα ζωγραφιζόταν στο πρόσωπο της. «Όταν είσαι η σύζυγος ενός μελλοντικού αρχηγού κράτους, οι φωτογράφοι σε παρακολουθούν σαν γεράκια… Άρχισα να αναρωτιέμαι εάν ήθελα ακόμα να είμαι ζευγάρι με αυτόν. Ήμουν σε πολύ άσχημη κατάσταση για να τους αντιμετωπίσω. Θα έπρεπε, αλλά δεν μπορούσα». Για τον ίδιο λόγο δεν ήθελε να παρευρεθεί στα επινίκια, αλλά η κόρη της Ζαν Μαρί από τον πρώτο της γάμο την έπεισε την τελευταία στιγμή να πάει.
Και μετά υπάρχουν και τα πιο προσωπικά αποσπάσματα. Λέει ότι αποφάσισε να εγκαταλείψει οριστικά τον Σαρκοζί, τέσσερις μήνες μετά την εκλογή του, επειδή «κατά κάποιο τρόπο και ο ίδιος την είχε ξεχάσει». Κι αποκαλύπτει ότι μερικές από τις φίλες της έσπευσαν να χωρίσουν τους συζύγους τους, με την ελπίδα ότι θα αποκτήσουν «πλούτη και δύναμη», εάν πετύχαιναν να παντρευτούν αυτές τον εργένη πλέον Πρόεδρο, μια κούρσα που κέρδισε τελικά, η Κάρλα Μπρούνι.
Διαβάστε ακόμη: Ιπτάμενος και gentleman!
Ωστόσο, όπως σχολιάζει η Le Monde, όσοι περίμεναν ότι το βιβλίο θα είναι ένας τρόπος για την Σεσιλιά να ισοφαρίσει το σκορ και με τον Νικολά και με την τελευταία σύζυγο του, μάλλον θα απογοητευτούν. Για παράδειγμα, παρότι αποδίδει στον Σαρκοζί την ιδέα για τις μεγαλοπρεπείς φιέστες μετά τη νίκη του το 2007, που επικρίθηκαν δεόντως από πολλούς, αλλά και το ταξίδι με το γιωτ πολυεκατομμυριούχου φίλου του, αποφεύγει τις πικρόχολες κουβέντες.
Ωστόσο, αν και απορρίπτει την άποψη ότι ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την άνοδο του στην εξουσία, αφήνει να εννοηθεί ότι ο Σαρκοζί έχασε το πολιτικό του παράστημα όταν έχασε την ίδια, που ήταν η ανεπίσημη σύμβουλος του και εκπρόσωπός του απέναντι στην κοινή γνώμη.
«Είμαι», καταλήγει, «μόνο ένας απλός άνθρωπος που έζησε μια περίπλοκη ζωή», και παραθέτει κι ένα στιγμιότυπο από την επίσκεψη στη Λιβύη και τη συνάντηση της με τον Μουαμάρ Καντάφι, για να μεσολαβήσει για την απελευθέρωση πέντε καταδικασμένων σε θάνατο νοσοκόμων από τη Βουλγαρία και ενός Παλαιστίνιου γιατρού. Τον περιγράφει ως έναν «ηλικιωμένο, ετοιμόρροπο ηθοποιό με ένα πρησμένο πρόσωπο και κουρασμένα χαρακτηριστικά». Αφού την άφησε να περιμένει επί ώρες, λέει, στην έρημο, η τότε πρώτη κυρία επέπληξε τον Λίβυο δικτάτορα: «Έχετε αντιληφθεί πως μου συμπεριφερθήκατε; Θα σας ζητήσω να μην με πλησιάσετε», του είπε και σηκώθηκε και έφυγε, αφήνοντας τον Καντάφι στα κρύα του λουτρού, με την δικαιολογία ότι ήταν ώρα για τον μεσημεριανό της ύπνο!
