Η επιτυχία του να μην κάνεις τίποτα!
Μπορεί να μην ακούγεται λογικό, αλλά πολλές φορές μπορεί να πιάσει.
Αν θέλετε να δώσετε κίνητρο στον εαυτό σας για κάποιο στόχο, αντί να κάθεστε σκεφτείτε την ακόλουθη ιδέα: κάντε το «δεν κάνω τίποτα» μια από τις διαθέσιμες επιλογές.
Σύμφωνα με μια μελέτη των καθηγητών Ρομ Σριφτ του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια και Τζέφρεϊ Πάρκερ του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια, η επιλογή του να μην κάνετε τίποτα είναι πιο πιθανό να σας κάνει να επιμείνετε σε αυτό που επιδιώκετε.
Για παράδειγμα, αν θέλετε να επιλέξετε μεταξύ του να πάτε στο Γυμναστήριο Α ή το Γυμναστήριο Β, προσθέστε την επιλογή του να μην πάτε σε κανένα γυμναστήριο.
«Είτε πρόκειται για το χώρο της εργασίας είτε την ανατροφή των παιδιών, η φαινομενικά άκακη επιλογή του να μην κάνουμε τίποτα μπορεί να μας κάνει να θέλουμε να κάνουμε ακόμα περισσότερα», εξηγεί ένα άρθρο τους στο Knowledge@Wharton.
«Μοιάζει αντιφατικό επειδή θεωρούμε ότι η επιλογή του να μην κάνουμε τίποτα μειώνει την επιμονή», λέει ο Σριφτ. «Όμως αν επιλέξω κάτι, μαθαίνω για τις προτιμήσεις μου. Και μόνο η γνώση αυτού του γεγονότος μας βοηθά να επιμείνουμε περισσότερο όταν υπάρχουν αντιξοότητες ή δυσκολίες».
Ο Πίτερ Ντράκερ σίγουρα θα συμφωνούσε ότι το να έχει κανείς την επιλογή να μην κάνει τίποτα μπορεί να λειτουργήσει διαφωτιστικά. Συγκεκριμένα, μπορεί να βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε ποια είναι η απόφαση που έχουμε λάβει. Για παράδειγμα, η επιλογή μεταξύ των Γυμναστηρίων Α και Β μπορεί να είναι στην ουσία η απόφαση για το πόσο θέλουμε να γυμναστούμε.
Όμως, ορισμένες φορές η επιλογή του να «μην κάνουμε τίποτα» είναι καλό να είναι διαθέσιμη γιατί ορισμένες φορές πράγματι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι το να μην κάνουμε τίποτα. Όπως επισημαίνει ο Ντράκερ στο Management, Tasks, Responsibilities, Practices: «Το βασικό ερώτημα που θέτουμε όταν καλούμαστε να αποφασίσουμε κάτι είναι: “Χρειάζεται όντως μια απόφαση;” Πάντα μια εναλλακτική είναι το να μην κάνουμε τίποτα».
Και ορισμένες φορές «υπάρχουν οι προϋποθέσεις που μπορεί να οδηγήσουν κάποιον, δίχως υπερβολική αισιοδοξία, στο να υποθέσει ότι τα πράγματα θα λυθούν δίχως να χρειαστεί να κάνει κάτι». Γι’ αυτό ο Ντράκερ πάντα συμβούλευε «αν η απάντηση στο ερώτημα: “Τι θα συμβεί αν δεν κάνουμε τίποτα;” είναι “θα λυθεί το ζήτημα από μόνο του” τότε δεν πρέπει να επέμβουμε».
Αυτός είναι ένας κανόνας που συχνά αγνοούν όσοι λαμβάνουν αποφάσεις.
Διαβάστε ακόμη:
