Ερντογάν ο… προεδρομανής!
Τι σηματοδοτούν οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία.
«Ένας πρόεδρος εκλεγμένος από τον λαό δεν μπορεί να είναι σαν τους προηγούμενους προέδρους της Τουρκίας. Ως επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας, ο πρόεδρος κάνει χρήση όλων των συνταγματικών εξουσιών του. Κι εφόσον εκλεγώ στο αξίωμα, θα τις χρησιοποιήσω όλες. Δεν θα είμαι ένας πρόεδρος του πρωτοκόλλου!»…
Από τις «φρέσκιες» αυτές δηλώσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, μπορείτε ήδη να βγάλετε το «εφόσον». Ενδεχομένως από το βράδυ της Κυριακής ο Τούρκος νυν πρωθυπουργός να έχει γίνει -και με τη «βούλα» πια- ο πρώτος απευθείας εκλεγμένος πρόεδρος από τον λαό της γειτονική μας χώρας.
Οι δημοσκοπήσεις για τις αυριανές προεδρικές εκλογές αφήνουν λίγα περιθώρια για εκπλήξεις. Το προβάδισμα του Εργοντάν αγγίζει διψήφια ποσοστά και σχεδόν σε όλες τις μετρήσεις ξεπερνά κατά πολύ το 50%, που απαιτείται για την εκλογή από τον α’ γύρο…
Συνδυαστικά, του προδικάζουν ποσοστά 55-57%, έναντι δύο σημαντικών αντιπάλων. Του συντηρητικού διπλωμάτη Εκμελεντίν Ιχσάνογλου, κοινού υποψηφίου της αξιωματικής αντιπολίτευσης του CHP και του εθνικιστικού κόμματος MHP, ο οποίος εκτιμάται ότι θα συγκεντρώσει 33-34%. Και του Σελαχατίν Ντεμίρτας, υποψήφιου του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, που έπεται με 9-11%.
Εάν οι προβλέψεις επιβεβαιωθούν, για τον Ταγίπ Ερντογάν θα είναι σίγουρα μία μεγάλη νίκη. Θα πρόκειται ουσιαστικά για μία διπλή ψήφο ανοχής της πλειοψηφίας των Τούρκων ψηφοφόρων.
Πρακτικά, θα σηματοδοτεί μία «τυφλή» συναίνεση στην αυταρχική -και βαθιά διεφθαρμένη, κατά πως φαίνεται- 11ετή διακυβέρνησή του, που έφερε μια θεματική -και αμφίβολης μακροημέρευσης- οικονομική ανάπτυξη στην χώρα και τώρα ολοκληρώνεται με την ωμή κατάλυση του διαχωρισμού μεταξύ των εξουσιών, καθώς και με μία σκανδαλώδη φίμωση του Tύπου.
Πρωτίστως, όμως, με την αυριανή ψήφο οι Τούρκοι θα αποφασίσουν για το μέλλον της ίδιας τους της χώρας. Ο Ερντογάν δεν κρύβει τις βλέψεις του για αλλαγή του πολιτεύματος από κοινοβουλευτική σε προεδρική δημοκρατία, εν είδει όμως μίας προσωπικής του ηγεμονίας.
Συχνά-πυκνά δηλώνει ότι αυτό που επιθυμεί διακαώς είναι να παραμείνει στο «τιμόνι» της Άγκυρας τουλάχιστον μέχρι το 2023, όταν η τουρκική Δημοκρατία θα κλείνει τα 100 της χρόνια. Κάνοντας μάλιστα τα «κόκκαλα» του ιδρυτή της, Κεμάλ Ατατούρκ, να «τρίζουν», επιχειρεί να αυτοπροβληθεί ως ο νέος εθνάρχης. Κατά δήλωσή του, άλλωστε, φιλοδοξεί να οδηγήσει την χώρα σε έναν «δεύτερο Αγώνα της Ανεξαρτησίας», αυτή τη φορά κατά των εσωτερικών εχθρών της!
Για να το κάνει αυτό λοιπόν ο Ερντογάν χρειάζεται μία άνετη αυριανή νίκη, με ποσοστά που θα ξεπερνούν σημαντικά το 45,5% που εξασφάλισε το κόμμα του, το AKP, στις δημοτικές εκλογές του περασμένου Μαρτίου. Έτσι θα καταφέρει να καθορίσει πλήρως και τις εξελίξεις στο κομματικό συνέδριο που συγκαλείται τον Σεπτέμβριο για την εκλογή νέας ηγεσίας και κατ’ επέκταση του υποψηφίου πρωθυπουργού του ΑΚΡ στις βουλευτικές εκλογές του 2015.
Όπως και οι αυριανές, έτσι και αυτές οι κάλπες είναι κομβικές για τα σχέδια του Ταγίπ.
Μια περαιτέρω ενίσχυση του ισλαμικού κόμματος θα του εξασφαλίσει την συνέχιση της πολιτικής του παντοδυναμίας, περνώντας πια όλες τις συνταγματικές τροποποιήσεις που χρειάζεται για να χαλυβδώσει τη νέα θέση του στο Βίλλα Τσάνκαγια, το Προεδρικό Μέγαρο της Τουρκίας.
Στο μεσοδιάστημα, «ποντάρει» στο ότι μία πανηγυρική εκλογή του θα δυναμιτίσει οποιαδήποτε προσπάθεια συσπείρωσης της κοσμικής-κεμαλικής αντιπολίτευσης έναντι της πολιτικής ισλαμοκρατίας (ήδη στους κόλπους του CHP και του MHP υπάρχει πολλή γκρίνια για την κοινή υποψηφιότητα Ιχσάνογλου).
Ενώ ευελπιστεί ότι η κοινωνική πόλωση -που πυροδοτεί με την ισλαμική του «ατζέντα»- θα εξισορροπηθεί με την πλήρη ενσωμάτωση των Κούρδων στην πολιτική ζωή της χώρας. Προς αυτήν την κατεύθυνση πολιτικής ομαλοποίησης δείχνει ήδη η προεδρική υποψηφιότητα Ντεμιτράς, που από μόνη της αποτελεί μία ιστορική εξέλιξη, έπειτα από δεκαετίες τουρκικού εθνικισμού και περιθωριοποίησης της κουρδικής μειονότητας στην Τουρκία.
Η σύμπραξη των Κούρδων θεωρείται ένα από τα πιο δυνατά «χαρτιά» στα οποία «ποντάρει» ο Ερντογάν. Όχι μόνον στην περίπτωση που τελικά αναγκαστεί να πάει σε έναν β’ γύρο στις 24 του μηνός για να εκλεγεί στην προεδρία -οπότε θα είναι πολτύιμες οι ψήφοι του Ντεμιτράς στον ‘α γύρο- όσο κυρίως για τα όσα θα ακολουθήσουν της βέβαιης εκλογής του.
Σύντομα, θα χρειαστεί ευρεία κοινοβουλευτική στήριξη στην υλοποίηση των σχεδίων του για ριζικές συνταγματικές αλλαγές στη χώρα. «Δεν αποκλείεται λοιπόν να τον δούμε να κάνει άμεσα σημαντικά βήματα για την επίλυση του κουρδικού ζητήματος», εκτιμά ο Σινάν Ουλγκέν, επικεφαλής του ινστιτούτου αναλύσεων Center of Economy and Foreign Policy Studies της Κωνσταντινούπολης.
Το πρώτο βήμα έγινε ήδη προεκλογικά, με την κατάθεση στην τουρκική εθνοσυνέλευση ενός νομοσχεδίου, υπό τον τίτλο «Νόμος Πλαίσιο για τον τερματισμό της τρομοκρατίας και την ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης», που πρακτικά άνοιξε τον δρόμο για την ειρηνική διευθέτηση του Κουρδικού.
Κι αυτή με τη σειρά της, όταν συμβεί, αναμένεται το δίχως άλλο να χρησιμοποιηθεί από τον ίδιο τον Ερντογάν ως «Κολυμβήθρα του Σιλωάμ» και για την εξωτερική πολιτική του, που τον τελευταίο καιρό αμφισβητείται εκ των πραγμάτων έντονα και οδηγεί σε απαξίωση του ηγεμονικού ρόλου της Τουρκίας.
Εάν τα πράγματα πάνε λοιπόν όπως τα υπολογίζει, ευελπιστεί ότι θα αλλάξει και η εικόνα μπροστά στα μάτια διαφόρων ηγεσιών της Μέσης Ανατολής, καθώς και της Ευρώπης. Σε αυτό το πλαίσιο, μάλιστα, αρκετοί αναλυτές μιλούν και για επιτάχυνση των διαδικασιών στο Κυπριακό, χωρίς αυτό να σηματοδοτεί απαραίτητα μία θετική εξέλιξη για την κυπριακή ηγεσία…
Διαβάστε ακόμη:
Ο Ερντογάν κερδίζει τη «μάχη» με τον εκδοτικό όμιλο Dogan
Ο Ερντογάν και επίσημα στη «μάχη» των προεδρικών εκλογών
«Βρώμικη επιχείρηση» κατά της κυβέρνησής του βλέπει ο Ερντογάν
Ένας «Σουλτάνος» με «φερετζέ» την κάλπη
