Ο δρόμος του κρασιού φτάνει μέχρι την Κίνα
Ο Στέλιος Μπουτάρης συνεχίζει τη μακρά οικογενειακή παράδοση, εστιάζοντας στην παραγωγή κρασιών υψηλής ποιότητας.
Του Απόστολου Μαγγηριάδη
Το κτήμα ΚΥΡ-ΓΙΑΝΝΗ είναι το δημιούργημα του ανθρώπου με το πιο διάσημο επώνυμο στον χώρο της ελληνικής οινοποιίας, του Γιάννη Μπουτάρη. Κι αφού ο ίδιος έχει πια αφοσιωθεί πλήρως στα δημαρχιακά του καθήκοντα, ο γιος του Στέλιος Μπουτάρης έχει ήδη μπολιαστεί, πιθανότατα γονιδιακά, από το μικρόβιο του αμπελιού…
«Ο πατέρας τα έχει εγκαταλείψει. Όλο θέλει να έρθει, αλλά δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί» λέει ο Στέλιος Μπουτάρης, ο μαθηματικός που έγινε οινοποιός και ταξιδεύει σε Αμερική, Ευρώπη και Κίνα για να προωθήσει και να εξάγει τα κρασιά της μακεδονικής γης. «Στον δικό μας κλάδο, η οικογενειακή επιχείρηση είναι ατού. Διότι θέλεις μια συνέχεια. Όταν εγώ αγοράσω ένα χωράφι και βάλω ένα αμπέλι, θα μου δώσει καλό σταφύλι σε 20 χρόνια. Ουσιαστικά είναι για τον γιο μου, για τις κόρες μου. Υπάρχει λοιπόν ένας πολύ βαθύς ορίζοντας στη δική μας δουλειά».
Συνεχίζοντας μια μακρά οικογενειακή παράδοση και εστιάζοντας στην παραγωγή κρασιών υψηλής ποιότητας, η εταιρεία Κυρ-Γιάννη ιδρύθηκε το 1997. Τα κτήματα και το οινοποιείο της βρίσκονται στη Νάουσα και στο Αμύνταιο, δηλαδή στις δύο πλευρές του Βερμίου, στη βορειοδυτική Ελλάδα. Και για την παραγωγή των δεκαπέντε και πλέον διαφορετικών ετικετών εφαρμόζονται οι αρχές της ολοκληρωμένης καλλιέργειας από το αμπέλι έως την τελική εμφιάλωση.
Με κύκλο εργασιών κοντά στα 3,5 εκατομμύρια ευρώ και τις εξαγωγές να αποτελούν το 17% της παραγωγής, η επιχείρηση έχει ως στόχο την επόμενη τετραετία να διπλασιάσει τον τζίρο και να αυξήσει το ποσοστό των εξαγωγών της στο 40%. Παρά την κρίση της προηγούμενης τετραετίας, στη διάρκεια της οποίας χάθηκε ένα ποσοστό του κύκλου εργασιών, η εταιρεία προχώρησε σε οκτώ προσλήψεις μέσα στο 2013, έχοντας πλέον 30 εργαζομένους. Δεν μείωσε τους μισθούς, αλλά «έκοψε» τον 15ο μισθό που έδινε ως μπόνους.
Κι αφού η κρίση λειτουργεί τελικά σαν ευκαιρία για εξαγωγική δράση, το βάρος πέφτει στην ανάδειξη και την προώθηση του ελληνικού κρασιού στις αγορές του κόσμου. Τα τελευταία χρόνια πάνω από 200 άνθρωποι, κυρίως από την Αμερική, τον Καναδά και την Κίνα, δημοσιογράφοι, bloggers και αγοραστές, επισκέφτηκαν τη χώρα μας και δημιουργούν σταδιακά τη ζήτηση για το ελληνικό κρασί. «Το να φέρεις τον άλλο στην Ελλάδα και να δει τι συμβαίνει είναι το πιο σημαντικό» επισημαίνει ο Στέλιος Μπουτάρης. «Γενικά, ο Έλληνας είναι ευέλικτος και στην κρίση, ενώ πάρα πολλά οινοποιεία έχουν κοιτάξει προς τα έξω, το καθένα με τις δικές του δυνάμεις – από τον μικρό παραγωγό, που δεν μιλάει καν γερμανικά αλλά θα πάει στη Γερμανία για να βρει πέντε ταβερνιάρηδες Έλληνες να τους πουλήσει κρασί, μέχρι τις μεγάλες εταιρείες, που κάνουν μια σημαντική εξαγωγική προσπάθεια».
Φωτογραφίες: Άρης Ράμμος
Κάτι πάντως κινείται στην αγορά του κρασιού, καθώς οι περισσότεροι παραγωγοί συμφωνούν σε μια ατζέντα εξωστρέφειας, που δημιουργεί προστιθέμενη αξία για τον κλάδο. «Το ελληνικό κρασί έχει μικρή παραγωγή, είναι μόλις το 1% της παγκόσμιας παραγωγής» εξηγεί ο Στέλιος Μπουτάρης, και συμπληρώνει: «Αν καταφέρναμε να είχαμε το 1% των παγκόσμιων εξαγωγών, θα τετραπλασιάζαμε τους όγκους μας και πάρα πολλά οινοποιεία θα σήκωναν κεφάλι».
Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα αλλάζουν οι συνήθειες. Αλλάζει ο τόπος κατανάλωσης, από την ταβέρνα στο σπίτι, υπάρχει δραστική μείωση της μέσης τιμής του κρασιού στα περίπου τέσσερα ευρώ, όσο δηλαδή και η μέση τιμή φιάλης στη δυτική Ευρώπη, ενώ παρατηρείται αύξηση στην κατανάλωση του επώνυμου κρασιού στα all day cafés-bars και στα wine bars. Οι τιμές έχουν πέσει, όχι όμως και ο όγκος της αγοράς. Σε αυτό βοηθά και η υπερφορολόγηση σε ποτά όπως το ουίσκι και η βότκα.
«Το σημαντικό είναι να μπορείς να ακούς την αγορά ώστε να δεις τι θέλει, να δημιουργείς όμως ταυτόχρονα και ως οινοποιείο μια ταυτότητα, μια πρόταση, έναν χαρακτήρα, μια ιδιαιτερότητα. Εγώ δεν είμαι οινολόγος, θεωρώ ωστόσο τον εαυτό μου οινοποιό. Εμείς είμαστε μια ομάδα: ένας οινολόγος, ο καβατζής που λέμε, η γεωπόνος και εγώ, που δοκιμάζουμε. Οι τρεις μαζί συνεισφέρουμε ο καθένας τη γνώση του και έτσι προχωράμε παραπέρα. Εγώ, αν θες, βαράω τα τύμπανα, δίνω την τελική κατεύθυνση. Αυτό βέβαια είναι μια ακριβή ιστορία, αλλά για μένα πάντα η ομαδική δουλειά είναι πιο σημαντική από την ατομική. Και το να επενδύεις στους ανθρώπους σου είναι το Α και το Ω της επιτυχίας».
Έχοντας επεκτείνει τους ιδιόκτητους αμπελώνες της με την αγορά 88 στρεμμάτων στη Νάουσα και 100 στρεμμάτων στο Αμύνταιο, η εταιρεία σχεδιάζει την αγορά επιπλέον 250 στρεμμάτων στις ίδιες περιοχές. Ταυτόχρονα, ετοιμάζει νέα προϊόντα για το 2014, για τις αγορές της χώρας και του κόσμου. Ο άλλος γιος του Γιάννη Μπουτάρη, ο Μιχάλης, έχει μετακομίσει στη Σαγκάη και διευθύνει την εγκατάσταση του νέου κτήματος της οικογένειας στη βορειοδυτική Κίνα, προωθώντας ταυτόχρονα επιλεγμένα κρασιά από την Ελλάδα στη χώρα του μεταξιού.
Είναι ο δρόμος του κρασιού μια αγορά χωρίς σύνορα και όρια; «Το κρασί έχει μια μαγεία: ότι δεν διαθέτεις τη μάρκα σου, όπως στο ουίσκι, για παράδειγμα. Αλλά σε διαφορετικές στιγμές δοκιμάζεις διαφορετικά πράγματα. Γι’ αυτό και αδυνατώ να σας αποκαλύψω το αγαπημένο μου κρασί» απαντά χαμογελώντας ο Στέλιος Μπουτάρης.
*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο νέο τεύχος του Fortune
Διαβάστε περισσότερα:
Πωλήσεις 3,51 εκατ. ευρώ για το «Κτήμα Κυρ-Γιάννη»
Χωριό για συνταξιούχους ετοιμάζει ο Μπουτάρης
