Η μεγάλη στροφή του Τράμπ, το «come back» και ο χρόνος που (δεν) του απομένει

Ο Τραμπ κάνει απότομη στροφή 180 μοιρών. Ο μεγιστάνας υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων, άλλαξε όλη την επικοινωνιακή του ομάδα, η οποία πλέον δουλεύει υπό την μαεστρία του Κελιάν Κονγουέι και έχει αρχίσει να μαλακώνει τη στάση του σχετικά με διάφορα φλέγοντα ζητήματα, όπως το μεταναστευτικό.  Στην Ευρώπη, οι δηλώσεις του φαντάζουν για κάποιους από ακραίες ως τρομακτικές. Όμως, πόσοι Ευρωπαίοι πίστευαν ότι ο Μπόρις Τζόνσον, θα γινόταν υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας σε μια από τις πιο σημαντικές περιόδους στην ιστορία της χώρας, την εποχή του Brexit;

Στις ΗΠΑ, αναλόγως με το «βαρόμετρο», δηλαδή το οικονομικό, κοινωνικό στάτους και το πολιτικό background των πολιτών από την εκάστοτε πολιτεία, ο Τραμπ έχει το θερμό αλλά και το πιο μετριοπαθές κοινό του. Η ομάδα, λοιπόν, που διαχειρίζεται την εικόνα του, έχει τρεις μόνο μήνες για να μαζέψει κάποια εκ των ασυμμάζευτων όπως το ότι ο Ομπάμα και η Κλίντον είναι ιδρυτές του ΙΚ, να «διορθώσει» τις μέχρι τώρα υπερβολικές δηλώσεις του-δηλαδή την ιδέα για την συγκρότηση  «δύναμης απέλασης» που είχε εξαγγείλει, δίνοντάς τους διαφορετικές ερμηνείες. Ο Τραμπ χρειάζεται να επανατοποθετηθεί σε αρκετά ζητήματα και να χαράξει μια νέα πορεία που θα του φέρει ψηφοφόρους που είναι μέχρι τώρα αναποφάσιστοι αλλά και όσους βρίσκονται στους τελευταίους τροχούς της αμάξης της Κλίντον. Πόσα προλαβαίνει όμως να ανασκευάσει σε τρεις μόλις μήνες;

Ρήξη στο εσωτερικό και η «ασπίδα» της απειρίας
Όμως, μέσω της άμβλυνσης των ακραίων μέτρων που προαναγγέλλει, υπάρχει ο κίνδυνος να χάσει πολλούς από τους υποστηρικτές του, οι οποίοι προτίθενται να τον ψηφίσουν ακριβώς για αυτά: για να «ξηλώσει» τους μετανάστες, για να δώσει κι άλλο «χώρο» στους εκατομμυριούχους, για να χτίσει τον φράχτη στο Μεξικό, για να εφαρμόσει τους νόμους…

Οι πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις φέρνουν τον Τραμπ ξανά στο προσκήνιο, να μικραίνει την απόσταση από την Κλίντον, που έφτασε να προηγείται με διαφορά ως και 12 μονάδων τον περασμένο μήνα. Οι Ρεπουμπλικάνοι και η νέα του ομάδα που τον περιστοιχίζει, δικαιολογούν την μετατόπιση κάποιων θέσεων του, στην έλλειψη πολιτικής εμπειρίας και εμφατικά τονίζουν ότι αυτό κάνει τον Τραμπ αυθεντικό και «αναγκαίο» για το τιμόνι των ΗΠΑ. Ότι δηλαδή, δεν μιλά με την ξύλινη γλώσσα της πολιτικής, ότι δεν λέει στον κόσμο αυτά που θέλει να ακούσει, αλλά τα κατά τον ίδιο, σωστά, και πως έχει τη δύναμη να αναθεωρεί τις απόψεις του, όταν κάτι τέτοιο επιτάσσουν οι πολίτες και το Κόμμα.

Καρδιά ή Λογική
Το δίλημμα για πολλούς νέους, κυρίως τους αστούς, είναι το εξής: Από τη μια έχουν πολλούς φίλους, συναδέλφους, συγγενείς μετανάστες και βλέπουν ένα φως στην άκρη του τούνελ της επιχειρηματικότητας σύμφωνα με όσα λέει ότι θα εφαρμόσει η Κλίντον. Άρα και θα την ψήφιζαν. Όμως, για πολλούς από αυτούς η βιωσιμότητα των οικογενειακών τους επιχειρήσεων και της περιουσίας τους, βασίζεται στην εκλογή του Τραμπ, όσο και αν διαφωνούν με την ευρύτερη κοσμοθεωρία του. Ακόμα, το εκλογικό σώμα των πολιτειών του Βορρά, δεν πιστεύει την Χίλαρι. Σχολιάζουν ότι έχει ένα «μόνιμο προσωπείο» και ότι ως πολύ καλή γνώστης του πολιτικού παιχνιδιού, ενδεχομένως να αρχίσει να τα «γυρνά» μετά την εκλογή της.

Το «χαρτί» Ομπάμα
Ναι μεν ο Ομπάμα  στηρίζει την Κλίντον, κάτι που της δίνει ένα μεγάλο bonus, αλλά σε διάφορα ζητήματα, όπως  αυτό του πολέμου της Συρίας και της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ, η «αναβλητική» πολιτική του Ομπάμα, έχει αρχίσει να δυσαρεστεί τους ψηφοφόρους που δεν θα ήθελαν ανάλογη συνέχεια. Πολλοί ζητούν πιο δυναμική πολιτική παρουσία και γι΄ αυτό λένε πως θα ρισκάρουν με τον σκληροπυρηνικό Τραμπ για την προεδρία.

Για εκείνους που πιστεύουν στα «γυρίσματα» της πολιτικής Ιστορίας και στην εξέλιξη των δυτικών κοινωνιών, το ενδεχόμενο οι ΗΠΑ, μετά τον πρώτο Αφροαμερικανό πρόεδρο να υποδεχθούν την πρώτη γυναίκα πρόεδρο είναι πολύ πιθανό να συμβεί. Όμως, ο Τραμπ, «αποκαθηλώνει» σε κάθε ευκαιρία το προφίλ της Χίλαρι ως εργαζόμενης, συζύγου και μητέρας. Τονίζει εμμέσως πλην σαφώς ότι η Κλίντον δεν είναι η «γυναίκα» που έχουν οι Αμερικανοί στο μυαλό τους. Η «εξιδανικευμένη» εικόνα της λερώνεται από κάποια ατυχή περιστατικά ως υπουργός εξωτερικών, από τον αποτυχημένο για πολλούς γάμο της με κορωνίδα το σκάνδαλο Μόνικα Λεβίσκι- γάμο που δεν τερμάτισε ως απατημένη αλλά αδύναμη σύζυγος- και τις αμφιλεγόμενες σχέσεις με την κόρη της. Από αυτά, ελάχιστα είναι επιβεβαιώμένα και πολλά ίσως κατασκευασμένες ιστορίες – όπως ότι η Κλίντον είναι ομοφυλόφιλη, κάτι που σε κάθε ευκαιρία αναφέρει ο αντίπαλός της- αλλά σίγουρα η  μέση αμερικανική οικογένεια των Kardashians και του Real Husbands of Hollywood, σίγουρα δεν επηρεάζεται από τις φήμες;