Η «Ιφιγένεια» του Ζαν Ρενέ Λεμουάν κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Από Μηχανής Θέατρο
Η μετάφραση είναι της Έφης Γιαννοπούλου. Τα σκηνικά επιμελείται η Εύα Νάθενα, τα κοστούμια ο Νίκος Αναγνωστόπουλος και τους φωτισμούς η Χριστίνα Θανάσουλα.
«Αν κάποιος με αγαπούσε, όλα θα ήταν αλλιώς» λέει η Ιφιγένεια δια στόματος Ζαν Ρενέ Λεμουάν, του Γάλλου συγγραφέα, που επιστρέφει στους αρχαίους μύθους για να μιλήσει για τον άνθρωπο σήμερα μέσα από ένα σύγχρονο θεατρικό κείμενο.
Η μυθική «Ιφιγένεια» ζωντανεύει μέσα από την πένα του πολυβραβευμένου Γάλλου συγγραφέα και παρουσιάζεται σε παγκόσμια πρώτη, σκηνοθετημένη από τον ίδιο τον δημιουργό της και με πρωταγωνίστρια τη Λένα Παπαληγούρα, στο Από Μηχανής Θέατρο, από σήμερα, Δευτέρα 5 Μαΐου, έως την Τετάρτη 4 Ιουνίου.
Το έργο κάνει ένα ταξίδι στη ζωή της Ιφιγένειας ξεπερνώντας το μυθικό πρόσωπο και εστιάζοντας στην «ανθρώπινη» πλευρά: εκείνη της νεαρής που αναπολεί, ελπίζει, έχει φίλους, σχέσεις αγάπης με τα αδέλφια και τους γονείς της, που μοιράζει τα υπάρχοντά της αφήνοντας παράλληλα σημειώματα για να τα βρουν οι αγαπημένοι της λίγο πριν παραδοθεί για να ξεκινήσει το ταξίδι της προς τη θυσία.
«Αυτό που είναι σημαντικό για μένα είναι το γεγονός ότι θα είναι η πρώτη φορά που αυτό το κείμενο θα ανέβει στην σκηνή. Είναι καταπληκτικό το ότι η Ελλάδα μου δίνει αυτήν τη δυνατότητα» παραδέχεται ο Λεμουάν, ο οποίος επιστρέφει στους μύθους για να ξαναμιλήσει για «τον άνθρωπο απέναντι στη βία του κόσμου, απέναντι στην ευθραυστότητα της ύπαρξης».
Η «Ιφιγένεια» του Λεμουάν κινείται μέσα στην ακραία ευθραυστότητα της εφηβείας, μια κρίσιμη περίοδος μέσα στην οποία συμβιώνουν όλα, το καλύτερο και το χειρότερο. Όταν αρχίζει το έργο, το πολύ νεαρό κορίτσι συνειδητοποιεί διαισθητικά ότι η ζωή της θα χαθεί επειδή ο πατέρας της ο Αγαμέμνων αποφάσισε να την θυσιάσει στον βωμό του πολέμου.
«Ακριβώς αυτό το σημείο, αυτή η αποκάλυψη είναι που με ενδιαφέρει περισσότερο. Στην Ιφιγένεια ανακαλύπτω μια άρνηση του πεπρωμένου που της επιβάλλουν. Αλλά την ίδια στιγμή μια ξέφρενη επιθυμία να χαθεί, λες και η προσπάθεια της ύπαρξης να της είναι ένα βάρος εντελώς αφόρητο», λέει ο συγγραφέας και σκηνοθέτης της παράστασης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, παρά τους φόβους της, τις αντιστάσεις της και την άρνηση, η Ιφιγένεια προχωρά (μέσα στο έργο) σαν σκιά του εαυτού της, ή ακόμα παρατηρώντας τον ίδιο της τον εαυτό, προς μια θυσία, καθορισμένη, επιθυμητή, απαραίτητη αλλά και εξιλεωτική. Αυτή οδηγεί έναν λαό (και τον πατέρα της) σε ένα δεκαετή παράλογο και φονικό πόλεμο.
«Πιστεύω ότι όλες αυτές οι αντιφάσεις πρέπει να κρατηθούν μέσα στο έργο, αυτή η σχέση μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος, αυτή η εύθραυστη αθωότητα που την οδηγεί μυστηριακά και σχεδόν αταβιστικά μέχρι το τέλος, αυτό το πηγαινέλα από το μικρό στο μεγάλο, από το προσωπικό στο συνολικό και στο πανανθρώπινο. Ο μύθος είναι το ταξίδι του υποσυνειδήτου μέσα σε παρούσες και πραγματικές διαδρομές. Ο μύθος γίνεται η φωνή που πάνω σ’ ένα τεντωμένο σχοινί εξομολογείται στον ίδιο της τον εαυτό. Η Ιφιγένεια στην αρχή προσπαθεί να κατακτήσει τον θάνατο, μετά να τον καθυστερήσει και μέσα στην πορεία αυτή μεταμορφώνεται σε ηρωίδα», καταλήγει.
Το έργο παρουσιάζεται από την Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί (+,Χ) σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο, στο πλαίσιο της αποστολής του «Ελλάς – Γαλλία Συμμαχία 2014» για την προώθηση του γαλλικού πολιτισμού στην Ελλάδα και την ανάπτυξη των πολιτιστικών ανταλλαγών.
Διαβάστε ακόμα:
«Σάρωσε» η Μικρά Αγγλία στα φετινά βραβεία της ΕΑΚ
Το σημαντικότερο φεστιβάλ νεανικού θεάτρου επιστρέφει για 7η χρονιά
