Οι υπολογιστές μπαίνουν στην κβαντική εποχή
Το νέο μεγάλο «στοίχημα» της Microsoft στην ανάπτυξη της σχετικής τεχνολογίας.
Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Σε σύγκριση με τους κβαντικούς υπολογιστές, οι σημερινοί συμβατικοί φαντάζουν σαν… Νεάντερταλ της τεχνολογίας! Ακόμη και οι σύγχρονοι υπερυπολογιστές ωχριούν μπροστά τους.
Κι αυτό γιατί θα μπορούν θεωρητικά να κάνουν άπειρους υπολογισμούς, δίνοντας ταυτόχρονα πολλές λύσεις, ακόμη και σε άλυτα μέχρι σήμερα προβλήματα, σε διάφορους τομείς -π.χ. της πληροφορικής, των μαθηματικών, της επιστήμης των υλικών, της τεχνητής νοημοσύνης, της ιατρικής.
Αυτά, χάρη στις αρχές της κβαντικής φυσικής και τις δικές τους μονάδες πληροφορίας, τα qubit τους, με βασικό σημείο αναφοράς τα κβαντικά σωματίδια, τα οποία μπορούν να βρίσκονται ταυτόχρονα σε περισσότερες της μίας καταστάσεις.
Κοντολογίς, για τον τομέα της πληροφορικής, η δημιουργία πλήρως λειτουργικών κβαντικών υπολογιστών αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί κάτι σαν το νέο επιστημονικό «Άγιο Δισκοπότηρο». Πρόκειται για μία αγωνιώδη μάχη, που κρατά λίγο-πολύ από το 1982, όταν ο Νομπελίστας Ρίτσαρντ Φάινμαν πρωτοδιατύπωσε τη θεωρία για την αναγκαιότητά τους.
Έκτοτε βέβαια συνοπολογίστηκαν πολλά σε αυτήν την αναγκαιότητα: η ταχύτερη και ασφαλέστερη επεξεργασία πληροφοριών και, φυσικά, το γεγονός ότι υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες για την αποκρυπτογράφηση παντός είδους κώδικα που έχουν φτιαχτεί για την προστασία δεδομένων.
Μοιραία, λοιπόν, στο «παιχνίδι» μπήκαν -εκτός από τους τεχνολογικούς κολοσσούς- η Υπηρεσία Προηγμένων Αμυντικών Ερευνών του αμερικανικού Πενταγώνου και φυσικά η περιβόητη NSA, που λέγεται ότι είναι σήμερα είναι πιο κοντά απ’ όλους στην κατασκευή των κβαντικών υπολογιστών. Εκτός κι εάν την προλάβει τελικά κάποιος ιδιώτης.
Αυτόν ακριβώς το ρόλο φιλοδοξεί να αναλάβει η Microsoft, που το «παλεύει» από το 2006 και τώρα χρηματοδοτεί μία ομάδα φυσικών και επιστημόνων της πληροφορικής ακριβώς γι’ αυτό το λόγο. Επικεφαλής τους έχει τεθεί ο φυσικός Λέο Κουβενχόβεν του Ινστιτούτου Νανοτεχνολογίας του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Delft της Ολλανδίας.
Και η μεθολογία τους, γράφουν οι New York Times, βασίζεται στην «τοπολογική κβαντική υπολογιστική», ελέγχοντας με ακρίβεια τις κινήσεις των ζευγών υποατομικών σωματιδίων. Το σημαντικότερο στοιχείο της είναι ότι «με τα μαθηματικά των κινήσεών τους θα μπορούσαν να διορθωθούν τα λάθη που συνιστούν μέχρι και σήμερα τη μεγαλύτερη πρόκληση για τους σχεδιαστές και αναλυτές συστημάτων κβαντο-υπολογιστών».
Σε κάθε περίπτωση, εκτιμάται ότι πρόκειται για μία προσέγγιση που θεωρείται υψηλού ρίσκου προς το άγνωστο, όπως εξάλλου ισχύει και με τις παράλληλες ιδιωτικές έρευνες των εταιρειών IBM, Northrop Grumman και BBN Technologies.
Προ ημερών, εν τω μεταξύ, Ολλανδοί επιστήμονες στο Delft κατάφεραν να πραγματοποιήσουν ακριβή τηλεμεταφορά κβαντικών πληροφοριών σε απόσταση τριών μέτρων. Για τον Ιούλιο, έχουν προγραμματίσει μία πιο εξελιγμένη επανάληψη του πειράματος, αυξάνοντας την απόσταση στα 1.300 μέτρα. Κι εάν τα καταφέρουν, θα δώσουν νέα πνοή στα πιο φιλόδοξα και «τρελά» -για την κοινή λογική- σχέδια. Ακόμη και στη δημιουργία του κβαντικού διαδικτύου!
Διαβάστε ακόμη:
H επανάσταση στην ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων
