Κάννες: Η Νικόλ Κίντμαν δεν κατάφερε να «κλέψει» τη λάμψη της Γκρέις Κέλι
Διχογνωμίες και αντιπαραθέσεις για την ταινία της φεστιβαλικής έναρξης.
Η ταινία «Γκρέις του Μονακό» (Grace of Monaco), σε σκηνοθεσία του Ολιβιέ Νταάν είναι η επίσημη ταινία έναρξης του 67ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών. Το φιλμ πραγματεύεται την ιστορία της γνωστής σταρ του Χόλιγουντ, Γκρέις Κέλι και το πέρασμα της από σταρ του σινεμά στον θρόνο του παλατιού.
Η ταινία επικεντρώνεται στα χρόνια μετά το γάμο της και κυρίως στην εμπλοκή της πριγκίπισσας στη διαμάχη του Πρίγκιπα Ρενιέ ΙΙΙ με τον Πρόεδρο της Γαλλίας Σαρλ ντε Γκολ και στην προσπάθειά της να εξομαλύνει την πολιτική κρίση με αφορμή τη φορολογική νομοθεσία και άλλα οικονομικά ζητήματα στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Την Γκρέις Κέλι υποδύεται η βραβευμένη με Όσκαρ Νικόλ Κίντμαν, τον πρίγκιπα Ρενιέ ο Τιμ Ροθ, και τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Ολιβιέ Νταάν (Ζωή σαν Τριαντάφυλλο).
Ο διευθυντής του φεστιβάλ Thierry Fremaux έχει δηλώσει για την 46χρονη ηθοποιό πως: «Δεν υπάρχει καλό φεστιβάλ Καννών χωρίς την Nicole Kidman», εξηγώντας για την ταινία πως «είναι μια τέλεια ταινία για να ανοίξει το φεστιβάλ: διαδραματίζεται στην γαλλική Ριβιέρα κι είναι μια γκλαμουράτη ταινία, κυρίως χάρη στην Nicole Kidman».
Και η ίδια από την πλευρά της ένιως το «βάρος» της ταινίας στους ώμους της δηλώνοντας πως ξέσπασε σε κλάματα όταν ο Ολιβιέ Νταάν της πρότεινε το ρόλο. «Σκέφτηκα πως είχα γυρίσει ταινίες με μερικούς από τους πιο διάσημους σκηνοθέτες του κόσμου και κανένας δεν μου είχε προτείνει ρόλο τέτοιας εμβέλειας: ένα κοριτσάκι που ήθελε να γίνει πριγκίπισσα, διάσημη ηθοποιός, γυναίκα ερωτευμένη κα μητέρα πολιτικοποιημένη. Μέχρι σήμερα δεν είχα ερμηνεύσει ένα ρόλο τέτοιου μεγέθους. Και γνώριζα επίσης πως το φιλμ θα γυριζόταν στα πραγματικά μέρη, στη Ριβιέρα και όχι στα στούντιο».
Κατάφερε να πείσει, όμως, τον σκηνοθέτη ο οποίος στο πρόσωπο της Κίντμαν δεν βρήκε απλώς μια ηθοποιό που μοιάζει αρκετά με την Κέλι (23 ηθοποιοί έσπρωξαν για τον ρόλο) αλλά μια γυναίκα που είχε κάτι κοινό με την Γκρέις – δε δίστασε να «αλλάξει τα πάντα» (σ.σ. ο χωρισμός της με τον Τομ Κρουζ). Κατέβαλε, όμως, μεγάλη προσπάθεια για να τον πείσει πως δεν έκανε λάθος. Μια πεντάμηνη προετοιμασία χρειάστηκε για να μεταμορφωθεί σε Γκρέις.
Η ταινία δίχασε από την αρχή, Ο Ολιβιέ Νταάν είχε έντονη διαμάχη με τον παραγωγό Χάρβεϊ Γουάνσταϊν. Ο παραγωγός της ταινίας που δεν έμεινε ευχαριστημένος με την εκδοχή του σκηνοθέτη, ξαναμόνταρε την ταινία για την αμερικανική της διανομή, μία κίνηση που εξόργισε τον Νταάν. Λύση δεν βρέθηκε με αποτέλεσμα να υπάρχουν πλέον δύο βερσιόν του φιλμ, μία του σκηνοθέτη και μία του παραγωγού. Η βασιλική οικογένεια αντέδρασε επίσης στην ταινία που σύμφωνα με την ανακοίνωση του παλατιού δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί ως «βιογραφική».
Ενώ η πρωταγωνίστρια προσπαθώντας να μη πάρει άμεση θέση είχε δηλώσει: «Γνωρίζω ότι έχουν αναστατωθεί. Θα είχα αναστατωθεί και εγώ στη θέση τους. Αν επρόκειτο για την μητέρα μου. Καθήκον του παιδιού είναι να προστατεύει τους γονείς του. Έτσι τους καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω γιατί τα παιδιά της έχουν αναστατωθεί. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι τρέφω μεγάλο σεβασμό και ευγνωμοσύνη για την μητέρα τους. Η ταινία δεν είχε προοριστεί να είναι βιογραφική. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έκανα ό,τι καλύτερο για να αποδώσω ότι είχε γίνει στην πραγματικότητα και ήταν αληθινό».
Ο διχασμός δεν ήταν μόνο «εσωτερικός», έντονες ήταν και οι αντιδράσεις της οικογένειας Γκριμάλντι, η οποία εξέφρασε την έντονη δυσαρέσκεια της με το που διέρρευσε μέρος του σεναρίου, και με το που είδε το φως το πρώτο trailer της ταινίας, το χαρακτήρισαν φάρσα και δήλωσαν πως δεν θα το δουν ποτέ, δεν πρόκειται να το εγκρίνουν, και φυσικά δεν θα το ευλογήσουν με την παρουσία τους στο φεστιβάλ των Καννών- τον σημαδιακό τόπο όπου ο πρίγκηπας Ρενιέ και η Γκρέϊς Κέλι συναντήθηκαν για πρώτη φορά.
Όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω στην ταινία, που «άνοιξε» το Φεστιβάλ των Καννών εχθές. Η βραδιά τα είχε όλα. Λάμψη, αστέρες και πολλά σχόλια.
Γιατί η ταινία προσέλκυσε, όμως, τόσο έντονες κριτικές;
Η διαφωνία του Γάλλου σκηνοθέτη με τον πανίσχυρο Αμερικανό παραγωγό Χάρβεϊ Γουάινστιν, και την ίδια την οικογένεια φαίνεται πως ήταν αρκετή για να επηρεάσει το κοινό. Μια μετριότατη υποδοχή στην πρωινή δημοσιογραφική προβολή στην αίθουσα Debussy. Ένα χειροκρότημα στην πρωινή προβολή, για να ακολουθήσουν μερικά «γιουχαρίσμαμτα» που δεν κατάφερε να σταματήσει η συνέντευξη τύπου των ηθοποιών και παραγωγών. Οι πρώτες κριτικές που δημοσιεύτηκαν μιλάνε κυρίως για λανθασμένη σκηνοθετική προσέγγιση, ενώ η αρνητική άποψή διαδόθηκε και στο twitter περιγράφοντας τις αντιδράσεις μέσα στην αίθουσα, όταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους: «Λίγα σφυρίγματα και κυρίως γενική αδιαφορία».
Ούτε ο χορός της με τον ηθοποιό Λάμπερτ Ουίλσον φάνηκε να μπορεί να κατευνάσει τα πνεύματα , αποδεικνύοντας πως τα πολιτικά ζητήματα στις ταινίες ξεπερνούν το αισθητικό αποτέλεσμα.
Διαβάστε ακόμα:
Μια «ανάσα» πριν την έναρξη του Φεστιβάλ Αθηνών
