Κέρδη από… αποφάγια!
Η «οικονομία του διαμοιρασμού» επεκτείνεται και στον τομέα της σίτισης.
Παρεξήγηση ή απλά βλακεία, γεγονός είναι ότι κάθε χρόνο πετάμε τόννους βρώσιμου φαγητού! Η βασικότερη αιτία, τονίζουν οι ειδικοί, είναι η αδυναμία κατανόησης των επισημάνσεων πάνω στις συσκευασίες για το μέχρι πότε είναι τελικά ασφαλής η κατανάλωση προϊόντων.
Μόνον για το 2010, το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ υπολογίζει ότι κατέληξαν στα σκουπίδια των αμερικανικών νοικοκυριών περίπου 60 εκατομμύρια τόννοι απόλυτα ασφαλών τροφίμων, επιφέροντας έτσι οικονομική ζημία που μόνον για εκείνη τη χρονιά αποτιμάται στα 161,6 δισ. δολάρια!
Η κατάσταση δεν είναι φυσικά καλύτερη στην Ευρώπη: η αντίστοιχη ζημία υπολογίζεται ετησίως στα 96,5 δις ευρώ, με το 1/3 της παραγωγής τροφίμων να καταλήγει στους κάδους απορριμάτων!
Με στόχο λοιπόν να μην πηγαίνει τίποτε χαμένο, ακτιβιστές αλλά και start-ups ένθεν κι ένθεν του Ατλαντικού αποφάσισαν πως η κατάσταση αυτή θα πρέπει να αλλάξει, προσφέροντας αφιλοκερδώς και μη τις υπηρεσίες τους στο τομέα της σίτισης, με ότι -πάντα ασφαλές προς βρώση- περισσεύει.
Στον ένα χρόνο λειτουργίας της, για παράδειγμα, η αμερικανική Leftoverswap (leftoverswap.com) είχε τόση απήχηση, όπου επέκτεινε τη δράση της και στη Γηραιά Ήπειρο, όπου οι «συνοδοιόπροι» και οι εν δυνάμει ανταγωνιστές ολοένα και πληθαίνουν.
Σε αφιλοκερδές επίπεδο, λοιπόν, υπάρχει η γερμανόφωνη Foodsharing.de και οι «αδελφές» ιστοσελίδες της στην Αυστρία και στην Ελβετία (!), με πάνω από 50.000 χρήστες. Η γερμανική «μητρική» υπολογίζει ότι, χάρη στην πρωτοβουλία που ανέλαβε, τουλάχιστον 35.000 τόννοι βρώσιμου, ασφαλούς φαγητού γέμισαν πολλά άδεια πιάτα, αντί να καταλήξουν ασκόπως στα σκουπίδια.
Στην Ευρώπη της δημοσιονομικής κρίσης, η τάση αυτή ολοένα κι ενισχύεται. Στον «χορό» έχουν μπει μέχρι και apps, όπως το πετυχημένο Piqniq (getpiqniq.com) του Ούγγρου Τόμας Κις. Τώρα, στα άμεσα σχέδιά του είναι η ένταξη της πλατφόρμας του στον τομέα της «οικονομίας του διαμοιρασμού», επιτρέποντας με απλά λόγια στους χρήστες του Piqniq να πωλούν, έναντι συμβολικού ποσού, σπιτικό φαγητό σε ξένους.
Σε αυτόν τον επιχειρηματικό «δρόμο» ήδη βαδίζει με επιτυχία η ελληνική εταιρία Cookisto (www.cookisto.gr), που μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να δημιουργήσει μία πελατεία 40.000 μελών στη χώρα μας, αλλά και στη Βρετανία. Το ίδιο κάνει και η Shareyourmeal.net, που έχει εμπλουτίσει το μενού της με επιρροές από την Ινδονησία, το Αφγανιστάν, την Ιαπωνία και την Ινδία, έχοντας «επιστρατεύσει» πια στις τάξεις της 62.000 ερασιτέχνες σεφ από την Ολλανδία κι άλλους 20.000 απ’ όλη την Ευρώπη.
«Όπως ωστόσο διάφορες ιστοσελίδες της οικονομίας του διμοιρασμού, όπως η Uber, η Lyft και το Airbnb βρίσκονται σήμερα αντιμέτωπες με ζητήματα ποιοτικού ελέγχου και ρυθμιστών κανόνων», παρατηρεί το BBC, «έτσι και οι αντίστοιχης λογικής ιστοσελίδες στον τομέα της σίτισης έχουν αρχίσει να δέχονται κριτική για τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας»…
«Το να μοιράζεται κανείς το φαγητό του, ώστε να αποφευχθεί η αναίτια σπατάλη των τροφίμων, είναι πραγματικά μία εκπληκτική ιδέα», παρατηρεί η Δρ. Λίζα Άγκερλεϊ του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικής Υγείας Chartered. «Ωστόσο, η συμβουλή μου θα ήταν ο κόσμος να προτιμά μη ευπαθείς τροφές, που βρίσκονται π.χ. κλεισμένες αεροστεγώς σε βαζάκια, σε πακέτα ή κονσερβοποιημένα. Τα μη επεξεργασμένα φρούτα ή λαχανικά είναι επίσης μία καλή επιλογή, καθώς είναι ασφαλή προς βρώση».
«Θέλετε να μου πείτε δηλαδή πως όταν πηγαίνετε για μπάρμπεκιου σε ένα φιλικό σπίτι, ρωτάτε τον οικοδεσπότη για το πώς προετοίμασε τα μπέργκερ;», είναι η αφοπλιστική ανταπάντηση του Τόμας Κις του Piqniq. «Φυσικά, δεν κάνετε αυτή την ερώτηση ούτε σε κάποιον συνάδελφο, που φέρνει στο γραφείο ένα κέικ φτιαγμένο από τη γιαγιάκα του». Κοντολογίς, θεωρεί όλα τα περί ασφάλειας σαν… επιστημονικού τύπου υστερείες.
Για καλό και για κακό, πάντως, η ιστοσελίδα Casserole Club (casseroleclub.com), που έχει στόχο να ενθαρρύνει τον κόσμο να μοιράζεται τα γεύματά του με όσους γείτονες δεν έχουν τη δυνατότητα να μαγειρεύουν, έχει λάβει τα μέτρα της. Επιβάλλει ως όρο για την εισδοχή μελών -που σήμερα φθάνουν τα 4.000 στη βόρεια και κεντρική Ευρώπη- την παρακολούθηση ενός online μαθήματος υγιεινής, καθώς κι έναν γρήγορο έλεγχο του ποινικού τους μητρώου!
Κατά τον συνιδρυτή του Piqniq, τα πράγματα μπορεί να είναι πολύ πιο απλά. Θεωρεί ότι τα posts φωτογραφιών από τα online προσφερόμενα φαγητά και τα likes από τους χρήστες αποτελούν μία καλή ένδειξη για το τι θα πρέπει να περιμένει κανείς από τους ερασιτέχνες σεφ της γειτονιάς τους.
«Θέλουμε να φτάσουμε στο σημείο, όπου εάν πεινάσει κάποιος, να μπορεί να ανοίξει το app μας, οπουδήποτε κι εάν βρίσκεται στον κόσμο» και να βρει καλομαγειρεμένο σπιτικό φαγητό, λέει στο BBC ο Τόμας. Εν κατακλείδι, λέει, «θέλουμε να βγάλουμε εκτός δουλειάς τις fast-food επιχειρήσεις»…
Διαβάστε ακόμα:
Cookisto: Αθήνα-Λονδίνο, μια κατσαρόλα δρόμος
Xorafaki.gr: Επιστροφή στις ρίζες
