Κώστας Μπακογιάννης: Καινοτομία στην πολιτική, η ανάγκη της σύγχρονης εποχής

Στη συνδιάσκεψη της ΕΕΝΕ με θέμα «Από την Ανάκαμψη στην Ταχύρρυθμη Ανάπτυξη. Στόχος: Hellas 2021», βρέθηκε ο περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας, Κώστας Μπακογιάννης.

Στη τοποθέτησή του και έπειτα στη συζήτηση με τη Brand Manager του Fortune Αναστασία Παρετζόγλου, αναφέρθηκε στην καινοτομία, στις επιχειρήσεις και στην επόμενη μέρα για την Ελλάδα. Μάλιστα έδωσε μια άλλη διάσταση στον όρο «καινοτομία», εισάγοντας τον στη πολιτική, αυτή που παράγει ουσία, αποτέλεσμα στους θεσμούς, τη διακυβέρνηση, τη δημόσια διοίκηση.

«Η ανάγκη της σύγχρονης εποχής είναι η καινοτομία. Ο μεγαλύτερος εχθρός για την επιχειρηματικότητα είναι το ίδιο το κράτος. Στην Ελλάδα χρεοκόπησε το κράτος και όχι ο ιδιωτικός τομέας» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Μπακογιάννης.

«Στο τέλος του Αυγούστου μπορούμε να βγούμε τυπικά από τα μνημόνια, από την κρίση όμως δεν βγαίνουμε» τόνισε και αναφέρθηκε σε βασικές τομές που προτείνει όπως η κατάργηση του άρθρου για την προστασία των υπουργών και η μείωση των βουλευτών σε 200 από 300.

«Η Ισπανία έκανε κυβέρνηση με το ένα τέταρτο των υπουργών όταν έχει τον τετραπλάσιο πληθυσμό» ανέφερε χαρακτηριστικά, ενώ για τους δήμους και τις περιφέρειες ανέφερε ότι η οικονομική αυτοτέλεια είναι το ζητούμενο.

Ακολουθούν βασικά τμήματα της ομιλίας του:

Για την καινοτομία στην πολιτική

Η έννοια καινοτομία είναι χιλιοδοκιμασμένη και πολλαπλώς κακοποιημένη. Τολμώ να πω, ότι στην λίστα των ταλαίπωρων όρων, είναι λίγο κάτω ακόμα και από αυτή την περιβόητη και κακόφημη ανάπτυξη.Υποθέτω, πως το πιο ασφαλές είναι να μιλήσω στην γλώσσα της πολιτικής ορθότητας για την καινοτομία γενικότερα, σχεδόν αξιακά, ξέρετε ξύλινα, και ίσως για να έχει και κάποια ουσία η κουβέντα, να επεκταθώ και στην αξιοποίηση των προγραμμάτων ΕΣΠΑ.

Άλλωστε και η καινοτομία, μαζί με την έρευνα και την ανάπτυξη, βρίσκεται στην καρδιά της στρατηγικής της λεγόμενης έξυπνης εξειδίκευσης.

Αισθάνομαι όμως, πως έτσι θα σας υποτιμήσω. Την ώρα που το κράτος αποτελεί τον νούμερο ένα εχθρό της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας και χάνονται εξαιτίας του ατελείωτες επενδύσεις εκατομμυρίων, αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω για μια διάσταση της καινοτομίας, για τη οποία δεν συζητάμε. Αναφέρομαι στην πολιτική καινοτομία.

Όχι αυτή της επικοινωνίας: Η χρήση των social media, τα βιντεάκια, τα ωραία εικαστικά, οι ατάκες. Αλλά, αυτή της πολιτική ουσίας. Αυτή που παράγει αποτέλεσμα στους θεσμούς,τη διακυβέρνηση, τη δημόσια διοίκηση.  Γιατί, αν το σκεφτείτε, μπορεί να πανηγυρίζουμε που βγαίνουμε από τα μνημόνια, αλλά μετά από δέκα χρόνια κρίσης, η χώρα είναι ακόμα παγιδευμένη σε ένα παράδοξο. Σε αντίθεση με τις άλλες χώρες, η Ελλάδα χρεοκόπησε, όχι λόγω της ιδιωτικής οικονομίας, αλλά λόγω του κράτους. Είναι κλασική περίπτωση sovereign debt default.

Για τις βασικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν

Θα μπορούσαμε να το κάνουμε σε δύο επίπεδα. Το πρώτο επίπεδο προφανώς είναι η συνταγματική αναθεώρηση. Μεγάλη κουβέντα. Σίγουρα πολύ πέρα και πάνω από το δικό μου pay grade. Αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να μιλήσουμε γενναία για την αλλαγή στο άρθρο 16 και τα ελληνικά πανεπιστήμια, για την επαίσχυντη διάταξη για την προστασία των Υπουργών. Θα πρέπει να μιλήσουμε για τη μη δυνατότητα διάλυσης της βουλής και για συγκεκριμένες-κλειδωμένες θητείες. Για την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας από το λαό για να υπάρχει μια ισορροπία. Για τα δημοψηφίσματα. Να υπάρχουν όροι και προϋποθέσεις αυστηρές για το πότε γίνονται δημοψηφίσματα.

……….Να μειωθούν οι βουλευτές από 300 σε 200. Το προβλέπει το Σύνταγμα. Μπορεί να γίνει με έναν νόμο. Να θεσμοθετήσουμε το ασυμβίβαστο νομοθετικής-εκτελεστικής εξουσίας. Επίσης όρια θητειών. Δεν μπορούν να μπουν όρια θητειών στη νομοθετική εξουσία. Πουθενά στον κόσμο δε υπάρχει αυτό. Μπορούν να μπουν όμως στην εκτελεστική εξουσία.

Για τη δημόσια διοίκηση και το κράτος

Η κακοδαιμονία της ελληνικής δημόσιας διοίκησης είναι ο υπερσυγεντρωτισμός. Η Ισπανία έχει πάνω από τέσσερις φορές τον πληθυσμό από την Ελλάδα, αλλά το ένα τέταρτο των Υπουργών. Αναρωτηθήκατε γιατί;

Πολύ απλά, σύμφωνα με τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ, η χώρα μας συγκαταλέγεται στα πλέον αναχρονιστικά κράτη. Το κεντρικό κράτος έχει 23.142 αρμοδιότητες, ενώ συνολικά η Αυτοδιοίκηση μόνο 650.

Αν θέλουμε όμως να δούμε προκοπή,οφείλουμε να γυρίσουμε το κράτος ανάποδα. Η ουσιαστική αποκέντρωση είναι το νέο θεσμικό big bang που μπορεί να κάνει ένα γερασμένο δημόσιο να ξανανιώσει.

Άλλωστε ζούμε στην εποχή των δικτύων, έχοντας αφήσει πίσω μας τις ιεραρχίες.  Απαραίτητη όμως προϋπόθεσή είναι η οικονομική αυτοτέλεια των Δήμων και των Περιφερειών. Να ζούμε δηλαδή με τα δικά μας έσοδα. Είναι το κλειδί για την ουσιαστική ανεξαρτησία.

Αρκεί, βεβαίως, το κράτος να βγάλει το μακρύ του χέρι από τα συρτάρια μας. Δεν νοείται να χρειάζεσαι την άδεια του ίδιου του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης για να κάνεις ένα έργο σε έναν παραλιακό δρόμο.