Η μεγαλύτερη μάχη του Μίκαελ Σουμάχερ

Στον Σούμι πάντα άρεσαν η ταχύτητα, η αδρεναλίνη και το ρίσκο. Στα τέσσερα του, άρχισε να οδηγεί καρτ. Στα 14 κατέκτησε πρώτη φορά -σε σύνολο τριών- το Πρωτάθλημα καρτ Γερμανίας και στα 18 του το αντίστοιχο ευρωπαϊκό. Στα 22 του μετείχε πια στο βελγικό Grand Prix: τον επέλεξε το 1991 ο Έντι Τζόρνταν για την ομάδα της Jordan-Ford, σε αντικατάσταση του τότε φυλακισμένου Μπερτράν Γκασό. Στα 25 του, είχε ήδη γίνει Παγκόσμιος Πρωταθλητής της Formula 1.

Έκτοτε, ο Μίκαελ Σουμάχερ κατέκτησε τον τίτλο άλλες έξι φορές, σπάζοντας όλα τα ρεκόρ. Συνολικά, συμμετείχε σε 16 περιόδους και σε 250 Grand Prix, από τα οποία κέρδισε τα 91 και στα 155 τερμάτισε μέσα στην πρώτη τριάδα. Η χειρότερη θέση του ήταν το 1999, όταν κατέκτησε την 5η θέση κι αυτό επειδή δεν συμμετείχε, λόγω τραυματισμού, στους 6 από τους 16 αγώνες.

Έπειτα από 29 χρόνια στο αγωνιστικό «τιμόνι» -εάν συνυπολογίζει κανείς και την «θητεία» στα καρτ- και δύο χρόνια μετά τον σοβαρότατο τραυματισμό του στο κεφάλι και στο λαιμό, σε ένα ατύχημα που είχε το 2009 με αγωνιστική μοτοσυκλέτα, ο Σούμι ανακοίνωσε τον Οκτώβριο του 2012 ότι αποσύρεται οριστικά από τα σιρκουί, έχοντας πια στα 43 του ένα γερό «κομπόδεμα» 800 εκατομμυρίων δολαρίων.

Πλέον, οι ημέρες του θα κυλούσαν ήσυχα στις όχθες της ειδυλλιακής λίμνης της Γενεύης, στην έπαυλη των 650 τμ, με το δικό της βενζινάδικο, όπου ο Γερμανός «ζωντανός θρύλος» της Formula 1 είχε μετακομίσει από το 2007 μαζί με την οικογένειά του -τη σύζυγό του Κορίνα Μπετς, την κόρη τους Τζίνα Μαρία και τον γιο τους Μικ- παρέα με τα δύο σκυλιά τους: ένα αδέσποτο που η Κορίνα είχε μαζέψει από τους δρόμους της Βραζιλίας κι έναν αυστριακό ποιμενικό, ονόματι «Εντ», που πήραν με επεισοδιακό τρόπο από την Βαυαρία.

Διαβάστε ακόμη: Παγκόσμια αγωνία για τον «Σούμι»

Έχοντας καθυστερήσει τραγικά με την παραλαβή του κουταβιού για την επιστροφή στην Ελβετία, αναγκάστηκαν να κάνουν κυριολεκτικά… ράλι με το ταξί προς το αεροδρόμιο. Για να προλάβουν την πτήση, στο τιμόνι κάθισε ο ίδιος ο Σουμάχερ, αφήνοντας στον ταξιτζή ένα πουρμπουάρ 100 ευρώ και μία αξέχαστη εμπειρία.

Εκεί λοιπόν στην λίμνη της Γενεύης, ο Σούμι θα απολάμβανε εφεξής την ιδιωτική ζωή του -που πάντοτε κρατούσε μακριά από τα φλας των παπαράτσι- κάνοντας αυτά που του άρεσαν πιο πολύ απ’ όλα: να κάνει σκι και ιππασία, να παίζει ποδόσφαιρο στην τοπική FC Echichens, να κάνει φιλανθρωπίες.

Είναι μέλος της Εθνικής Ομάδας Πιλότων, που απαρτίζεται από πρώην και νυν οδηγούς της Formula 1 και οδηγεί σε πολλούς φιλανθρωπικούς αγώνες. Είναι πρέσβης της UNESCO, όπου έχει δωρίσει 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Έχει χρηματοδοτήσει την κατασκευή ενός σχολείου για φτωχά παιδιά στη Ντακάρ της Σενεγάλης, ένα νοσοκομείο για θύματα του πολέμου στο Σεράγεβο και το «Παλάτι των Φτωχών» στη Λίμα του Περού: ένα κέντρο φιλοξενίας άστεγων παιδιών, όπου τους παρέχεται στέγη, τροφή, ιατρική περίθαλψη κι εκπαίδευση.

Το 2004, έδωσε 10 εκατ. δολάρια οικονομική βοήθεια στα θύματα του φονικού τσουνάμι στον Ινδικό Ωκεανό (που στοίχισε τη ζωή στο σωματοφύλακά του), ξεπερνώντας κατά πολύ τις δωρεές αθλητικών ενώσεων, πολυεθνικών εταιριών, ακόμη και ολόκληρων κρατών.

Μόνον στα τελευταία τέσσερα χρόνια της καριέρας του στη Formula 1 υπολογίζεται ότι δώρισε πάνω από 50 εκατ. δολ., σε φιλανθρωπικούς κι άλλους σκοπούς. Κατά δήλωσή του, 5-10 εκατομμύρια πήγαν στο Προεδρικό Κέντρο του Μπιλ Κλίντον.

Διαβάστε ακόμη: Σε κρίσιμη κατάσταση η υγεία του Mίκαελ Σουμάχερ

Την περιουσία αυτή τη συγκέντρωσε χάρη στη θεαματική αθλητική καριέρα του (μόνον το 2004 το ετήσιο εισόδημά του εκτιμάται ότι ξεπερνούσε τα 80 εκατομμύρια δολάρια, ενώ για την πορεία του έχουν ήδη γραφτεί 13 βιβλία), σε δύο συμμετοχές σε ταινίες (στο Cars της Disney δάνεισε τη φωνή του στην φιγούρα μίας Ferrari F430 που υποτίθεται ότι ήταν ο ίδιος, ενώ το 2008 συμμετέχει στην ταινία «Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες» ως αρματοδρόμος), αλλά και στην συμμετοχή του σε διαφημιστικές καμπάνιες.

Η Deutsche Vermögensberatung (DVAG), για παράδειγμα, τον πλήρωνε πάνω από 8 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο και για τουλάχιστον μία δεκαετία, απλά και μόνον για να φορά μετά τους αγώνες ένα τζόκεϊ στο κεφάλι του, που είχε τυπωμένο πάνω του το λογότυπο της γερμανικής επενδυτικής εταιρίας.

Όπως όμως είχε αποδείξει ήδη έμπρακτα ο Σούμι, τα χρήματα δεν ήταν το Νο1 κίνητρό του. Το 2008, πρωταγωνίστησε σε μία διαφημιστική εκστρατεία του Bacardi, με κεντρικό σύνθημα «ποτέ οδήγηση και αλκοόλ». Είχε προηγηθεί η συμμετοχή του στην ευρωπαϊκή καμπάνια της FIA (Διεθνούς Ομοσπονδίας Μηχανοκίνητου Αθλητισμού) για την ασφάλεια στους δρόμους.

Η συμμετοχή του ήταν μέρος της τιμωρίας που του είχε επεβλήθη για την επικίνδυνη οδήγησή του στο Grand Prix του 1997. Μετέπειτα, ωστόσο, ο Σουμάχερ συνέχιζε αυτοβούλως τη διάδοση του κοινωνικού μηνύματος, καλώντας δημόσια μέχρι και τον ΟΗΕ και τους G8 να ανακηρύξουν τους θανάτους από τροχαία δυστυχήματα ως διεθνές πρόβλημα υγείας.

Ο ίδιος είχε δηλώσει στο BBC -σε μία εμφάνιση incognito, το 2009, στο θρυλικό Top Gear, για μία… undercover δοκιμή της μοναδικής Ferrari FXX- ότι στην καθημερινότητά του οδηγεί ένα ταπεινό Fiat 500 Abarth κι ένα οικογενειακό Fiat Croma.

Έτσι λοιπόν απλά και χωρίς χτυπητές υπερβολές κύλησε ο χρόνος, μέχρι που το πρωινό της Κυριακής, παραμονές του 2014 και των 45ων γενεθλίων του, στις 3 Ιανουρίου, ο Σουμάχερ πήρε το γιο του και πήγαν για ελεύθερο σκι στις γαλλικές Άλπεις.

Θα ήταν μία ακόμη διαδρομή ταχύτητας και υψηλής αδρεναλίνης. Όμως, κατέληξε σε ένα από τα πιο τραγικά παιχνίδια της μοίρας, που μένει αυτή τη φορά να δούμε εάν θα έχει δραματική κατάληξη, σαν αυτές που συνηθίζει να επιφυλάσσει στους «ζωντανούς θρύλους».

Από χθες το μεσημέρι, ο Σούμι δίνει την πιο δύσκολη μάχη: να κρατηθεί στη ζωή, νοσηλευόμενος σε κωματώδη κατάσταση, σε ειδικό νοσοκομείο της Γκρενόμπλ, φέροντας βαρύτατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις κι ένα δύσκολα αντιμετωπίσιμο εγκεφαλικό αιμάτωμα, για το οποίο έχει ήδη υποβληθεί σε τουλάχιστον δύο νευρολογικές επεμβάσεις.