Μουντιάλ – εθνικισμός: σημειώσατε Χ
Όταν το ποδόσφαιρο γίνεται «παιχνίδι» πολιτικής υπεροχής.
«Το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος!» κατά τον Ρίνους Μίχελς, προπονητή της εθνικής Ολλανδίας όταν αυτή έφθασε στον τελικό του Μουντιάλ το 1974 και κέρδισε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το 1988. Ο Φράνιο Τούτζμαν, ο πρώτος πρόεδρος της Κροατίας, το είχε πει πιο περιγραφικά, αν και με μία ανάλογη δόση υπερβολής:
«Οι νίκες στο ποδόσφαιρο διαμορφώνουν σε τέτοιο βαθμό την ταυτότητα ενός έθνους, όσο οι πόλεμοι», είχε δηλώσει με αφορμή το Μουντιάλ του 1998, όταν η διάλυση της ΕΣΣΔ, της Γιουγκοσλαβίας και της Τσεχοσλοβακίας είχαν ήδη «εμπλουτίσει» το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου με 23 νέες εθνικές ομάδες.
Το εθνικό σοκ στη Βραζιλία μετά την ταπεινωτική ήττα της στα ημιτελικά από τη Γερμανία (με το ιστορικό πια 7-1) λίγο πολύ πιστοποιούν αυτές τις εκτιμήσεις, οδηγώντας τώρα κορυφαίους αναλυτές της UBS και της Nomura να κάνουν λόγο για τριγμούς ακόμη και στην επενδυτική και καταναλωτική εμπιστοσύνη!
Μία ενδιαφέρουσα ματιά στη στενή σχέση μεταξύ Μουντιάλ και εθνικού φρονήματος ρίχνει με πρόσφατη μελέτη του και ο Άντριου Μπερτόλι, υποψήφιος διδάκτορας πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Berkeley.
Ερευνώντας τα στοιχεία από το 1958 έως και το 2010, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο εθνικισμός όχι μόνον αυξάνεται θεαματικά σε όσες χώρες προκρίνονται στο Μουντιάλ, αλλά και ότι σε αρκετές από αυτές το πρακτικό αντίκρυσμα ήταν η αύξηση της επιθετικότητας, ακόμη και σε επίπεδο ανάληψης στρατιωτικής δράσης.
Διαβάστε ακόμη:
Οι χορηγοί πιέζουν την FIFA για εις βάθος έρευνα στο Μουντιάλ του 2022
