Ο Φιλοκτήτης του Σοφοκλή στην Επίδαυρο
Στις 18 και 19 Ιουλίου το κοινό θα απολαύσει το έργο για τη σύγκρουση του συναισθήματος του πατριωτισμού με τον ανθρωπισμό.
Η εταιρία καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων αρτIVITIES και το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, παρουσιάζουν στην Επίδαυρο και για αυστηρά περιορισμένο αριθμό παραστάσεων,σε επιλεγμένες πόλεις της Ελλάδας, το αριστούργημα του Σοφοκλή Φιλοκτήτης, με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό στον ομώνυμο ρόλο,τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη στον ρόλο του Οδυσσέα και τον Αιμίλιο Χειλάκη στον ρόλο του Νεοπτόλεμου.
Ο Κώστας Φιλίππογλου σκηνοθετεί το έργο σε μετάφραση Γιώργου Μπλάνα, με την πολύτιμη συνεργασία του Θοδωρή Αμπαζή στην μουσική,του Κένι Μακλέλλαν στα σκηνικά και στα κοστούμια και του Νίκου Βλασόπουλου στον σχεδιασμό των φωτισμών.
Φιλοκτήτης, Ηρακλής, Οδυσσέας. Ήρωες, θύματα, θεοί και άνθρωποι.
Πρόσωπα συμπαγή, απόλυτα πεπεισμένα πως καθένα έχει το δίκιο με το μέρος του, πάντα πρόθυμα να επαναληφθούν και να επαναλάβουν τα λάθη τους. Άνθρωποι οχυρωμένοι πίσω από τον οίκτο για τον ίδιο τον εαυτό τους. Σπατάλησαν μια ολόκληρη ζωή καμαρώνοντας για όσα υπέφεραν και τώρα περιφέρουν τις παλιές πηγές τους σαν παράσημα… (Seamus Heaney)
Μαζί τους ο Νεοπτόλεμος, ο γιος του Αχιλλέα, το παιδί του ήρωα, πασχίζει να βρει μια θέση ανάμεσα σε αυτό το πάνθεο των επωνύμων αντρών.
Να αποδειχθεί άξιος σαν τον πατέρα του. Τι βάρος στους ώμους!
Βρισκόμαστε στον δέκατο χρόνο του Τρωικού πολέμου. Ο χρησμός λέει πως χωρίς τον Φιλοκτήτη και το φονικό του τόξο, δώρο του ίδιου του Ηρακλή, η Τροία δεν πέφτει. Πρέπει να τον φέρουν πίσω. Πριν δέκα χρόνια τον εγκατέλειψαν στη Λήμνο, πληγωμένο από το δάγκωμα ιερού φιδιού, γιατί δεν άντεχαν τις κραυγές του πόνου του και την βρώμα της πληγής του.
Πως τώρα θα τον πείσουν να έρθει να βοηθήσει;
Για άλλη μια φορά επιστρατεύεται ο πολυμήχανος Οδυσσέας. Σύντροφός του σε αυτή την αποστολή ο Νεοπτόλεμος. Το μίσος του Φιλοκτήτη για τον Οδυσσέα είναι άσβεστο, άρα τα λογικά επιχειρήματα δεν θα τον πείσουν. Όσο για τη βία ούτε λόγος. Μην ξεχνάμε το «υπερόπλο», το τόξο του Ηρακλή. Άρα λοιπόν το μόνο που μένει είναι ο δόλος.
Εδώ ο νεόκοπος Νεοπτόλεμος με τις συμβουλές του μεγάλου δάσκαλου στην εξυπνάδα και την πονηριά δείχνει να τα καταφέρνει, όμως η συμπόνια και η τιμιότητα κατάλοιπα της ηρωικής περιόδου που σβήνει, θα τον κάνουν να μετανιώσει και να αποκαλύψει την σκευωρία στον Φιλοκτήτη.
Το σχέδιο μοιάζει να καταρρέει, η υπόθεση οδηγείται σε αδιέξοδο. Μόνο η θεϊκή παρέμβαση θα δώσει λύση και θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Η Λήμνος στην τραγωδία του Σοφοκλή είναι ακατοίκητη. Ένα βραχώδες νησί με ένα ηφαίστειο στο κέντρο του, περιτριγυρισμένο από μια μαύρη άγρια θάλασσα. Ένα απόκοσμο τοπίο φιλοξενεί τον Φιλοκτήτη, που νιώθει απόκοσμο πόνο και θεϊκό θυμό.
Πως είναι δυνατόν να αποκολληθεί, να προχωρήσει, να συγχωρήσει. Με κανένα αντάλλαγμα. Προτιμά να αυτοκτονήσει παρά να ενδώσει. Αν δεν υπήρχαν οι θεοί, που παρεμβαίνουν, ο Οδυσσέας θα έχανε. Για πρώτη φορά!
Όμως κέρδισε και πάλι… Ας είναι καλά ο δόλιος Ερμής και η σοφή Αθηνά που είναι πάντα στο πλευρό του.
Διαβάστε ακόμα:
Μια «ανάσα» πριν την έναρξη του Φεστιβάλ Αθηνών
Η Ελλάδα του 19ου αιώνα στα χέρια του Οίκου Sotheby’s
