O Πούτιν θα φτάσει μέχρι τέλους στην Ουκρανία
Οι αναλυτές εκτιμούν ότι ο Ρώσος πρόεδρος θέλει μια Ουκρανία με περιορισμένη εθνική κυριαρχία.
«Πρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει στην Ουκρανία. Η Ρωσία επιχειρεί άραγε να εδραιώσει τη θέση της ώστε να επιβάλει τους όρους της στην τετραμερή συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί μεθαύριο στη Γενεύη; Η παρακολουθούμε μια επανάληψη των όσων έγιναν στην Κριμαία; Είναι δύσκολο να απαντήσουμε κατηγορηματικά σε αυτές τις ερωτήσεις, δεδομένου ότι οι καταστάσεις είναι διαφορετικές: η αναλογία των Ρωσόφωνων στην ανατολική Ουκρανία είναι μικρότερη απ’ ό,τι στην Κριμαία και, αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, η στάση των πληθυσμών απέναντι στην ένωσή τους με τη Ρωσία είναι λιγότερο ευνοϊκή απ’ ό,τι στην Κριμαία».
Αυτά λέει στην εφημερίδα Liberation η Αν ντε Τενγκί, ερευνήτρια του Κέντρου διεθνών μελετών και ερευνών στη Sciences-Po του Παρισιού. Όπως επισημαίνει, παρά τις φαινομενικές διαφορές ανάμεσα στις δύο καταστάσεις, αυτά που είδαμε να γίνονται το Σαββατοκύριακο σε πολλές πόλεις της ανατολικής Ουκρανίας μοιάζουν με αυτά που έγιναν στην Κριμαία: άνδρες χωρίς διακριτικά καταλαμβάνουν τον έλεγχο δημοσίων κτιρίων και υψώνουν τη ρωσική σημαία. Βρίσκεται άραγε η Μόσχα πίσω απ’ αυτά τα επεισόδια; Οι Ρώσοι ηγέτες είναι έτοιμοι να προσφύγουν στη βία;
Ο στόχος των Ρώσων και του Βλάντιμιρ Πούτιν είναι μια Ουκρανία με σαφώς περιορισμένη εθνική κυριαρχία, επισημαίνει η Γαλλίδα ερευνήτρια. Αυτό είναι το νόημα της «ομοσπονδιοποίησης» που προωθεί η Μόσχα. Και για να το πετύχει, είναι αποφασισμένη να πάει πολύ μακριά: ήδη τα επιχειρήματα που θα δικαιολογήσουν τυχόν επέμβαση είναι έτοιμα. Το ένα είναι η προστασία των Ρωσόφωνων και των συμπατριωτών τους, οι οποίοι αντιμετωπίζουν δήθεν επιθέσεις από τους ουκρανούς κυβερνητικούς. Άλλα επιχειρήματα είναι η ανικανότητα της κεντρικής κυβέρνησης να ελέγξει τα πράγματα, οι ευθύνες της Δύσης για την επιδείνωση της κατάστασης κλπ. Ο κίνδυνος είναι η επιχειρηματολογία αυτή να οδηγήσει στην ανάγκη επέμβασης της Ρωσίας για να βοηθήσει τον «αδελφό» ουκρανικό λαό. Στην ίδια κατεύθυνση οδηγούν και οι δηλώσεις που έκανε την Κυριακή ο έκπτωτος πρόεδρος Γιανουκόβιτς για την έναρξη εμφυλίου πολέμου στην Ουκρανία.
Πόσο σοβαρό είναι λοιπόν το ενδεχόμενο οι εννιά επαρχίες της ανατολικής και της νότιας Ουκρανίας να ενωθούν με τη Ρωσία; «Η Ρωσία δεν έχει ανάγκη από κάτι τέτοιο», απαντά η Αν ντε Τενγκί. «Ο Πούτιν θέλει μια υπάκουη Ουκρανία. Το σχέδιο ομοσπονδιοποίησης που προωθεί θα επιτρέψει στη Μόσχα να αναλάβει τον έλεγχο του ανατολικού τμήματος της χώρας. Αυτό τον ενδιαφέρει, πολιτικά και οικονομικά. Πιστεύω ότι οι Ρώσοι ηγέτες υποτιμούν τις δυνατότητες αντίστασης των Ουκρανών εφόσον αποφασίσουν να επέμβουν, καθώς και τους κινδύνους και τις συνέπειες της πολιτικής τους. Φαίνεται να έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ΕΕ και οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να υιοθετήσουν πραγματικές κυρώσεις εναντίον τους. Οι Ρώσοι ηγέτες θεωρούν προφανώς ότι το κόστος της πολιτικής τους στην Ουκρανία δεν θα είναι υψηλό και ότι είναι καλύτερα να καταφέρουν εγκαίρως ένα αποφασιστικό πλήγμα, ώστε να επιστρέψουν στην πρότερη κατάσταση. Κι αυτό σε νέες βάσεις, διότι στο μεταξύ η Ρωσία θα έχει πετύχει αυτά που θέλει στην Ουκρανία και θα έχει αποδείξει ότι διαθέτει τα μέσα για να επιβάλει τον σεβασμό τους. Πρόκειται για έναν πολύ επικίνδυνο υπολογισμό».
Το μόνο που θα μπορούσε να σταματήσει τη Ρωσία, καταλήγει η Γαλλίδα ερευνήτρια, είναι να αναζητήσει η ΕΕ έναν αναπροσανατολισμό των εισαγωγών φυσικού αερίου. Μια τέτοια απόφαση θα έδειχνε ότι η ΕΕ θεωρεί πως παραβιάστηκε μια κόκκινη γραμμή της και πως δεν μπορεί τα πράγματα να συνεχιστούν όπως ήταν.
Πηγή: Liberation
Διαβάστε περισσότερα:
Από μία κλωστή «κρέμεται» η ειρήνη στην Ουκρανία
