Όταν η Αριάννα επισκέφτηκε την Αθήνα

Συνέντευξη στην Αναστασία Παρετζόγλου*

Χαμογελαστή, ευσυγκίνητη και με τον Τομ Νταν, τον Senior International Editor της Huffington Post, διαρκώς στο πλευρό της, φωτογραφήθηκε με τον κόσμο, υπέγραψε βιβλία και τόνισε με ιδιαίτερη έμφαση ότι η ελληνική της κληρονομιά είναι το προσωπικό της θεμέλιο που συνεχίζει να παίζει τεράστιο ρόλο στη ζωή της. Η φωνή της είναι βραχνή, το βλέμμα της βαθύ και η αμεσότητα με τον κόσμο ένα από τα μεγάλα ατού της. Στην κορυφή της λίστας με τις πιο ισχυρές Ελληνίδες στον κόσμο και μία από τις πιο ισχυρές γυναίκες στα media, η Αριάννα Στασινοπούλου δήλωσε στο Fortune ότι αισθάνεται ευγνωμοσύνη που έφερε τη Huffington Post στην Ελλάδα σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα, ενώ παράλληλα μίλησε για το νέο βιβλίο της με ενθουσιασμό.

Αρθρογράφος, συγγραφέας, τηλεοπτική περσόνα, πρώην σύζυγος του δισεκατομμυριούχου Μάικλ Χάφινγκτον, με τον οποίο απέκτησαν δύο κόρες, η δαιμόνια Αριάννα, αφού «δοκιμάστηκε» στην πολιτική, δημιούργησε τη Huffington Post. Ένα δημοσιογραφικό project που ιδρύθηκε το 2005 και πουλήθηκε το 2011 στην AOL έναντι 315 εκατ. δολαρίων, με την ίδια να παραμένει επικεφαλής. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, ανοίγει τα χαρτιά της και μιλάει –μεταξύ άλλων– για τον ορισμό της επιτυχίας, για την «ξεπερασμένη» διάκριση αριστεράς και δεξιάς στην πολιτική, για την κρίση στην Ελλάδα, αλλά και για το πόσο Αμερικανίδα νιώθει.

Γιατί η Huffington Post επέλεξε να συνεργαστεί στην Ελλάδα με media partner έναν όμιλο ψηφιακής ενημέρωσης, την 24 Media, και όχι έναν όμιλο έντυπου Τύπου, όπως σε άλλες χώρες; Οι περισσότερες από τις συνεργασίες μας είναι με εταιρείες μέσων ενημέρωσης που είναι και ψηφιακές και έντυπες και σε κάποιες περιπτώσεις και βίντεο.

Η Le Monde έχει και έντυπη και διαδικτυακή έκδοση, όπως και η El Pais και η Gruppo Espresso. Ο γερμανικός μας εταίρος Tomorrow Focus είναι πρωτίστως ψηφιακός. Στην Ελλάδα επιλέξαμε την 24Media ως media partner με γνώμονα το know how της.

Πώς σχολιάζετε τη συμμετοχή ισχυρών ονομάτων, όπως της Μαριάννας Λάτση, του Πέτρου Παππά, της Ευγενίας Χανδρή και του Δημήτρη Μάρη, στο εγχείρημα; Όπως έχουμε καταστήσει σαφές, δεν υπάρχει ιεραρχία στη HuffPost Greece. Αναρτήσεις ιστολογίου από γνωστούς πολιτικούς βρίσκονται πλάι σε κείμενα άνεργων εργατών. Στο DNA μας πάντα ήταν να λέμε την αλήθεια στην εξουσία και να προσφέρουμε μια πλατφόρμα σε όλους, αλλιώς δεν θα είχαν φωνή.

Αυτό είναι που οδήγησε, κατά τη γνώμη σας, τη Huffington Post από ένα blog απόψεων το 2005 να έχει 115.000.000 unique visitors κάθε μήνα; Από την αρχή, στόχος της Huffington Post ήταν να πάρει το είδος των χαλαρών συζητήσεων που γίνονται στο κυλικείο της δουλειάς ή στο τραπέζι του σπιτιού με την οικογένεια ή τους φίλους για την πολιτική, την τέχνη, τα βιβλία, την κουζίνα ή το σεξ και να τις μεταφέρει στο διαδίκτυο. Και σταδιακά μεγαλώσαμε. Η Huffington Post σήμερα είναι ένα δημοσιογραφικό εγχείρημα που έχει λάβει το Βραβείο Πούλιτζερ, με διερευνητική δημοσιογραφία σε όλο τον κόσμο, αλλά και με μια πλατφόρμα όπου γνωστοί και άγνωστοι άνθρωποι που έχουν κάτι ενδιαφέρον να πουν μπορούν να το κάνουν.

Όταν το 2011 έγινε η εξαγορά της Huffington Post από την America on Line (ΑOL) έναντι 315 εκατομμυρίων δολαρίων, κάποιοι σας επέκριναν ότι υπήρχε ηθικό θέμα απέναντι στους χιλιάδες bloggers που έγραφαν αφιλοκερδώς, προσδίδοντας άλλοι κύρος και άλλοι εμβέλεια στο site, αλλά δεν πήραν ούτε σεντ. Έχετε αναθεωρήσει σήμερα την τότε στάση σας; Όταν ξεκίνησε η HuffPost, πολλοί –ανάμεσά τους και κάποιοι από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στον κόσμο των media– θεωρούσαν ακόμη το blogging κάτι διαφορετικό και σαφώς ταπεινότερο από τα άρθρα γνώμης και την αφηγηματική δημοσιογραφία. Εννέα χρόνια μετά, κανένας δεν έχει το ίδιο επιχείρημα – τουλάχιστον κανένας που να ενδιαφέρεται να χρησιμοποιήσει όλα τα εργαλεία τα οποία βρίσκονται στη διάθεσή μας για να διηγηθεί τις ιστορίες της εποχής. Προσφέρουμε μια πλατφόρμα διανομής για εκείνους που θέλουν να τη χρησιμοποιήσουν, αν τη θέλουν. Οι bloggers μας διατηρούν τα πνευματικά δικαιώματα του έργου τους. Δεν χρειάζεται παρά να κοιτάξω στα γραφεία μας στη Νέα Υόρκη, την Ουάσιγκτον, το Λος Άντζελες, το Παρίσι, το Λονδίνο, τη Μαδρίτη, τη Ρώμη, το Τορόντο, την Πόλη του Κεμπέκ, το Τόκιο, το Μόναχο, το Σάο Πάολο, την Αθήνα, την Τυνησία και το Αλγέρι, για να δω με πόση ένταση έχουμε υιοθετήσει αυτό το υβριδικό μοντέλο. Και η πλατφόρμα μας πλέον έχει δεκάδες χιλιάδες bloggers που συζητούν και προσφέρουν μια ποικιλία από διαφορετικές οπτικές για κάθε ζήτημα – από τις προεδρικές εκλογές μέχρι το περιεχόμενο της επιτυχίας και την Τρίτη Μονάδα Μέτρησης.

Η εξαγορά της ιστοσελίδας σας από την AOL έχει επηρεάσει τη στρατηγική και τη φιλοσοφία της; Είναι πλέον η Huffington Post μια κερδοφόρα εταιρεία; Η εξαγορά όχι μόνο δεν άλλαξε τη δημοσιογραφική προσέγγισή μας, την κουλτούρα και την αποστολή μας, αλλά λειτούργησε σαν να βγήκαμε από ένα ταχύτατα κινούμενο τρένο για να μπούμε σε ένα υπερηχητικό αεροσκάφος. Ταξιδεύουμε προς τον ίδιο προορισμό με τους ίδιους στόχους, αλλά πλέον έχουμε τη δυνατότητα να πάμε εκεί πολύ ταχύτερα.

Πιστεύετε ότι το διαδίκτυο θα αντικαταστήσει τα έντυπα μέσα στον τομέα της ενημέρωσης; Όχι, πιστεύω ότι οι επικήδειοι που γράφονται για τις εφημερίδες και τα έντυπα μέσα είναι πρώιμοι. Πολλές εφημερίδες έχουν πετύχει να προσαρμοστούν στο νέο ειδησεογραφικό περιβάλλον. Και αίσθησή μου είναι ότι μέχρι να εξαφανιστούμε όλοι εμείς που ενηλικιωθήκαμε πριν από την έλευση του διαδικτύου θα υπάρχει μια αγορά για τις έντυπες εκδόσεις των εφημερίδων. Νομίζω ότι ολοένα και περισσότερο καταλαβαίνουμε ότι αποκλειστικώς διαδικτυακά εγχειρήματα όπως η Huffington Post υιοθετούν τις πιο παραδοσιακές βασικές αρχές της δημοσιογραφίας: αμεροληψία, ακρίβεια, αφήγηση, έρευνα σε βάθος. Παράλληλα, τα συμβατικά, παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης υιοθετούν ολοένα και περισσότερο τα ψηφιακά εργαλεία.

Πώς κατορθώσατε, αλήθεια, να επιβιώσετε σε ένα αδυσώπητα ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπως αυτό των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης; Έμαθα από την καλή και από την ανάποδη ότι υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στην επιβίωση και την ευδοκίμηση. Το μεγαλύτερο λάθος μου ήταν ότι ξεκίνησα την καριέρα μου προσυπογράφοντας έναν εξαιρετικά λανθασμένο και επικίνδυνο ορισμό της επιτυχίας. Όταν ξεκινούσα, μακάρι να γνώριζα ότι το να ζεις μια πλήρη ζωή και το να κάνεις καλά τη δουλειά σου πάνε πακέτο. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο και να πω: «Αριάννα, η απόδοσή σου θα βελτιωθεί αν μπορείς να αφοσιωθείς όχι μόνο στο να δουλεύεις σκληρά, αλλά και στο να χαλαρώνεις, να γεμίζεις τις μπαταρίες σου και να ανανεώνεσαι». Αυτό θα με είχε γλιτώσει από μπόλικο άχρηστο στρες και εξάντληση.

Όταν είσαι φιλόδοξος και στόχος σου είναι η επιτυχία, με την έννοια του τρίπτυχου «εξουσία, χρήμα, δόξα», αυτό σημαίνει πολλή και σκληρή δουλειά. Θα λέγατε το ίδιο αν δεν είχατε αυτή την επιτυχία; Ναι, θα το έλεγα! Όμως, αυτά τα τρία πράγματα δεν είναι ότι μας συντηρούν, μας κάνουν ευτυχισμένους ή μας γεμίζουν. Άφθονα παραδείγματα καταδεικνύουν αυτή την αλήθεια. Η πραγματική ευτυχία και η ευημερία βρίσκονται σε συναισθήματα όπως αυτό του να ζεις με νόημα, εμπλοκή, διασύνδεση και συνεισφορά.

Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στην Αθήνα, όμως η καταξίωση και η αναγνωρισιμότητά σας οφείλονται στην απόφαση που πήρατε να ζήσετε και να δραστηριοποιηθείτε στην Αμερική. Τονίζετε ότι είστε Ελληνίδα, αλλά πόσο Αμερικανίδα νιώθετε ταυτόχρονα; Το θαυμάσιο με την Αμερική είναι το γεγονός ότι πρόκειται για ένα έθνος μεταναστών. Αυτό το στοιχείο καθορίζει τη χώρα. Έτσι, την ίδια στιγμή μπορείς να αισθάνεσαι πολύ Αμερικανός και πολύ Έλληνας, και να διατηρείς τη σύνδεση με τις ρίζες σου. Και παρόλο που το μεγαλύτερο κομμάτι της όποιας επιτυχίας μου προήλθε από την Αμερική, η ελληνική κληρονομιά μου συνεχίζει να είναι το προσωπικό μου θεμέλιο και να διαδραματίζει τεράστιο ρόλο στη ζωή μου.

Έχετε δραστηριοποιηθεί στην πολιτική σκηνή των ΗΠΑ και με τα δύο μεγάλα κόμματα. Τι γεύση αποκομίσατε από αυτή την εμπειρία; Μπορώ να πω με μεγάλη χαρά ότι η Huffington Post και το Thrive είναι οι τελευταίες δράσεις μου. Και η εμπειρία μου στην πολιτική με άφησε με την ξεκάθαρη πεποίθηση ότι πολλές από τις λύσεις μας πρόκειται να προέλθουν εκτός Ουάσιγκτον. Γι’ αυτό η HuffPost είναι ταγμένη τόσο πολύ στην υπέρβαση της ξεπερασμένης διάκρισης αριστεράς – δεξιάς. Δεν υπάρχει τίποτε αριστερό ή δεξιό στο να νοιάζεσαι για τους συμπολίτες σου που είναι άνεργοι, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες και η μεσαία τάξη ή για οποιαδήποτε από τις πολλαπλές κρίσεις που προσβάλλουν ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Συμμερίζεστε την άποψη σύμφωνα με την οποία υπάρχει μια αυξανόμενη απόσταση και απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών από όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της αμερικανικής κοινωνίας; Ναι. Για παράδειγμα, σε μια χώρα που πλήττεται από την τραγική βία από τη χρήση όπλων, πέρυσι η Γερουσία απέρριψε ακόμα και ένα εντελώς μετριοπαθές νομοσχέδιο για την ανάγκη ελέγχου του παρελθόντος οποιουδήποτε αγοράζει όπλο – παρά την υποστήριξη που το νομοσχέδιο απολάμβανε από το 90% των Αμερικανών.

Συνδέεται αυτή η τάση, που άλλωστε είναι αισθητή και στην Ευρώπη, με την ορατή εξάρτηση των κομμάτων και των πολιτικών από τους ισχυρούς του χρήματος; Ο ρόλος του χρήματος στην πολιτική είναι ένας τεράστιος παράγοντας πίσω από αυτή την απάθεια και την περιφρόνηση. Είναι άλλη μια εκδήλωση μιας ευρύτερης αλήθειας: Οπουδήποτε και αν κοιτάξουμε στον κόσμο της πολιτικής βλέπουμε ηγέτες που λαμβάνουν φρικτές αποφάσεις. Αυτό που τους λείπει δεν είναι το IQ, αλλά η σοφία.

Έχετε πει ότι ο μεγάλος έρωτας της ζωής σας, μέντορας και πρότυπό σας όσον αφορά τον τρόπο σκέψης ήταν ο Μπέρναρντ Λέβιν. Ποια ήταν τα μεγάλα του προτερήματα – αυτά, τουλάχιστον που μπορείτε να μας «αποκαλύψετε»; Ήμουν στο Κέιμπριτζ όταν ερωτεύτηκα τον Μπέρναρντ, έναν καταπληκτικό τακτικό αρθρογράφο των London Times που έγινε ένας εξαιρετικός μέντορας συγγραφής. Με εισήγαγε στη μεγαλύτερη λογοτεχνία, τέχνη και όπερα του κόσμου. Εγώ είχα μια εγκυκλοπαιδική γνώση της μουσικής και αυτός για το δεύτερο ραντεβού μας με πήγε στο Convent Garden με σκοπό να δούμε τους Αρχιτραγουδιστές του Βάγκνερ. Καθώς ανέβαινε η αυλαία, μου ψιθύρισε: «Αυτή είναι η όπερα που θέλω να ακούσω τη στιγμή πριν πεθάνω».

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που λάβατε ποτέ; «Μη χάνεις τη στιγμή». Αυτό ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα αποφθέγματα της μητέρας μου, το οποίο ενσωμάτωνε τη φιλοσοφία της ζωής της.

Και ποια είναι η συμβουλή που εσείς δίνετε στις κόρες σας; Να πειραματίζεστε, να αναλαμβάνετε ρίσκα και να μην ξεχνάτε να κοιτάτε πέρα από τα δικά σας προσωπικά πάθη και να είστε μέρος ενός πράγματος που να υπερβαίνει τον εαυτό σας.

Τι ορισμό δίνετε σήμερα στην λέξη «επιτυχία»; Για να ζούμε τις ζωές που θέλουμε και αξίζουμε πραγματικά, και όχι μόνο τις ζωές με τις οποίες συμβιβαζόμαστε, χρειαζόμαστε μια τρίτη μονάδα μέτρησης, ένα τρίτο μέτρο της επιτυχίας που πηγαίνει πέρα από τα δύο καθιερωμένα μέτρα του χρήματος και της εξουσίας, και αποτελείται από τέσσερις πυλώνες: ευημερία, σοφία, κατάπληξη και συνεισφορά.

Έχετε ένα πολύ βαρύ πρόγραμμα. Πώς χαλαρώνετε; Ξεκινώ κάθε πρωί με 20-30 λεπτά διαλογισμού και ασκούμαι όσο περισσότερο μπορώ. Και αναπνέω! Η διασύνδεση που μου προσφέρει η συνειδητή αναπνοή είναι κάτι στο οποίο επιστρέφω στιγμιαία εκατοντάδες φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η συνειδητή εστίαση στην αναπνοή με βοηθά να εισάγω παύσεις στην καθημερινή ζωή, με φέρνει πίσω στη στιγμή και με βοηθά να υπερβαίνω αναταράξεις και αναποδιές.

Αλήθεια, πώς βλέπετε την ανάδειξη όλο και περισσότερων γυναικών σε θέσεις-κλειδιά των επιχειρήσεων και της πολιτικής παγκοσμίως; Είναι θαυμάσιο, και όχι μόνο για τις γυναίκες. Η τρέχουσα ιδέα που έχουμε για την επιτυχία, δηλαδή το να θεωρείται κατόρθωμα το να δουλεύεις μέχρι να εξαντληθείς και να «καείς», καθιερώθηκε από άντρες σε μια κουλτούρα του εργασιακού χώρου κυριαρχούμενη από άντρες. Αλλά αυτό το μοντέλο της επιτυχίας δεν λειτουργεί ούτε για τις γυναίκες. Ήδη είμαστε μάρτυρες μιας παγκόσμιας στροφής προς ηγετικές αξίες που θεωρούνται παραδοσιακά θηλυκές: ελαστικότητα, συμπόνια, συνεργασία, ενσυναίσθηση και γαλούχηση.

Είστε αισιόδοξη για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και με ποιο τρόπο πιστεύετε ότι μπορεί η Ελλάδα να βγει πιο δυνατή από την κρίση; Η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με πολύ μεγάλες προκλήσεις, αλλά είμαι αισιόδοξη. Έχω υπάρξει μάρτυρας της ελληνικής ανθεκτικότητας από πρώτο χέρι και πολλές φορές στη ζωή μου. Το καλοκαίρι του 2011 πέρασα πολλές νύχτες στην Πλατεία Συντάγματος. Το διαμαρτυρόμενο πλήθος ήταν ανάμεικτο, γεμάτο νέους και ηλικιωμένους ανθρώπους, αυτοαπασχολούμενους, ανέργους, ακτιβιστές και συνταξιούχους, οι οποίοι διεκδικούσαν την ευκαιρία να ζήσουν τις δικές τους εκδοχές μιας καλής ζωής. Αυτή η βούληση είναι ισχυρότερη παρά ποτέ, και η κεντρική αποστολή της HuffPost Greece θα είναι να ανοίξει τη συζήτηση γύρω από το πώς μπορούμε να απελευθερώσουμε τους ενδότερους πόρους που έχουμε όλοι μας.

* Η Αναστασία Παρετζόγλου είναι brand manager του Fortune