Πέντε προτάσεις για την κάλυψη του επενδυτικού κενού από την PwC

H κάλυψη του επενδυτικού κενού που προκύπτει από την έλλειψη εμπιστοσύνης των αγορών αποτελεί το πραγματικό στοίχημα για την ελληνική οικονομία, σύμφωνα με την πρόταση της PwC «Πρακτικές κατευθύνσεις για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας», η οποία παρουσιάσθηκε από τον Κώστα Μητρόπουλο, εντεταλμένο σύμβουλο της PwC, στην ετήσια εκδήλωση του Συλλόγου Αποφοίτων του London Business School και της Λέσχης Επιχειρηματικότητας.

Κεντρικό μήνυμα της πρότασης της PwC αποτελεί η θέση πως η στρατηγική στοχευμένων επενδύσεων και μια νέα αντίληψη για τον δημόσιο τομέα, μπορούν να κινητοποιήσουν κεφάλαια.

Σύμφωνα με τη θέση της PwC, η υφιστάμενη ψαλίδα απόδοσης των ελληνικών κρατικών ομολόγων με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά που ανέρχεται στο 5% οφείλεται στην έλλειψη εμπιστοσύνης των αγορών, καθώς όλες οι συζητήσεις επικεντρώνονται στο χρέος και το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας.

Διαβάστε ακόμη: Η καινοτομία αποτελεί το «κλειδί» της επιτυχίας των εταιρειών

Η PwC προτείνει μια προσέγγιση που επικεντρώνεται σε πέντε σημεία:

– Ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών μέσα από σημαντικές δομικές αλλαγές, όπως η κωδικοποίηση και απλοποίηση της νομοθεσίας με την εξάλειψη των γραφειοκρατικών εμποδίων στην επιχειρηματικότητα και η διασφάλιση της σταθερότητας του φορολογικού συστήματος.

– Στόχευση των προσπαθειών στην κινητοποίηση κεφαλαίων σε κλάδους όπου η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα, αλλά και με σημαντικό εξαγωγικό προσανατολισμό και μεγάλη επίπτωση στο ΑΕΠ. Ως τέτοιοι, αναγνωρίζονται ο τουρισμός, καθώς και κλάδοι που συσχετίζονται με τις διασυνδέσεις και την εκμετάλλευση της γεωγραφικής της θέσης ως διεθνούς κόμβου (ενέργεια, μεταφορές, λιμάνια, εμπόριο). Θα πρέπει τα κεφάλαια αυτά να κατευθυνθούν σε μεγάλα έργα υποδομών, δικτύων και τουριστικής ανάπτυξης που μπορούν να κάνουν τη διαφορά και μεσοπρόθεσμα να κινητοποιήσουν τους υπόλοιπους κλάδους της οικονομίας.

– Απελευθέρωση περιουσιακών στοιχείων από τις τράπεζες, τα οποία είναι δεσμευμένα λόγω των μη εξυπηρετούμενων εταιρικών δανείων. Η απελευθέρωσή τους θα προσελκύσει πρόσθετη ρευστότητα καθώς τα περιουσιακά στοιχεία θα επανενεργοποιηθούν μέσα στον παραγωγικό κύκλο. Για τον σκοπό αυτό θα μπορούσαν να δοθούν επιπλέον στις τράπεζες φορολογικά κίνητρα συμβατά με τη Βασιλεία ΙΙΙ, έτσι ώστε να μην επηρεασθεί κατά το δυνατόν η κεφαλαιακή τους επάρκεια.

– Αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων για τη χρηματοδότηση μεγάλων έργων υποδομών μέσω χρηματοδοτικών εργαλείων αντί του παραδοσιακού τρόπου των επιδοτήσεων.

– Αλλαγή της αρχιτεκτονικής του δημοσίου τομέα με διαχωρισμό των παραγωγικών δραστηριοτήτων με τις διοικητικές. Στην περίπτωση των παραγωγικών δραστηριοτήτων, το δημόσιο θα πρέπει να αποσυρθεί αφήνοντας την αγορά να λειτουργήσει και αναπτύσσοντας τον ρόλο του ως ρυθμιστής. Αυτό θα γίνει με τις αποκρατικοποιήσεις και τη Συνεργασία μεταξύ Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Στον τομέα της δημόσιας διοίκησης θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν σύγχρονες πρακτικές ανθρώπινου δυναμικού που θα κινητοποιήσουν και θα δώσουν κίνητρα στους δημοσίους υπαλλήλους.

Διαβάστε ακόμη: Ξεπέρασαν τα 65 δισ. ευρώ τα «κόκκινα» δάνεια των ελληνικών τραπεζών