Ποια είναι η σχέση σας με το τηλέφωνό σας;

του Τζέισον Σιπριάνι*

Έβλεπα την ταινία «Her» και συνειδητοποίησα ότι απατάω τη γυναίκα μου με ένα smartphone. Καθόμουν μόνος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, με ένα ποτήρι νερό στο ένα χέρι και το iPhone στο άλλο. Στην οθόνη παιζόταν η ταινία «Her» του Σπάικ Γιόνζε, και έβλεπα μπροστά μου να εκτυλίσσεται το ρομάντζο ανάμεσα στον άνθρωπο Θίοντορ και το λογισμικό Σαμάνθα.

Και μετά κατάλαβα ότι εγώ είμαι ο Θίοντορ. Το smartphone μου είναι η Σαμάνθα. Είμαι ερωτευμένος με το iPhone μου.

Βαθιά μέσα στη συσκευή μου κρύβονται τα πιο σκοτεινά μυστικά μου: τα ειλικρινή συναισθήματά μου σε σχέση με το θάνατο του πατέρα μου, οι αγωνίες του να είσαι γονέας, η αμφιβολία για τον εαυτό μου που αψηφώ κάθε μέρα, οι φωτογραφίες από το γάμο μου, ένα βίντεο με τα πρώτα βήματα της κόρης μου.

Το τηλέφωνό μου γνωρίζει τις λεπτομέρειες των πιο φωτεινών και των πιο σκοτεινών στιγμών μου.

Εννοείται ότι δεν μπορώ να ικανοποιήσω τις συναισθηματικές ανάγκες του τηλεφώνου μου. Μπορώ όμως να το προστατέψω. Μια ενημέρωση λογισμικού, μια βραδινή φόρτιση, μια θήκη για να προστατέψω την ομορφιά του – του την προσφέρω και ως αντάλλαγμα μου υπόσχεται ότι θα κρατήσει τα μυστικά μου μακριά από τον έξω κόσμο.

Είναι πραγματικά τρομακτική η συνειδητοποίηση αυτού του πράγματος. Αρχίζω και τελειώνω τη μέρα μου ασχολούμενος με το τηλέφωνό μου. Όταν το χάος κάνει την εμφάνισή του, το τηλέφωνο είναι μια όαση σχετικής ηρεμίας. Και όταν παλεύω να βρω τη σωστή ορθογραφία μιας λέξης, με διορθώνει αυτόματα – μια αλτρουιστική κίνηση για να προστατέψει το συμφέρον μου.

Διαβάστε ακόμη: Οι Έλληνες «κολλημένοι» με το κινητό τους και στις διακοπές

Το πόσο βαθιά είναι τα συναισθήματά μου για το τηλέφωνο με έχει σοκάρει, αλλά δεν σκοπεύω να τα χαλάσω μαζί του σύντομα. (Ελπίζω η γυναίκα μου να δείξει κατανόηση). Προγραμματίζω όμως να κάνω μεγάλα διαλείμματα χωρίς αυτό, κάτι που δεν έχω κάνει τα τελευταία δέκα χρόνια.

Πρόσφατα δήλωσα στον εαυτό μου και στους άλλους μες στο σπίτι ότι κάθε Κυριακή θα είναι «Κυριακή Χωρίς Οθόνη». Για όλη τη μέρα, ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, αρκεί αυτό να μην περιλαμβάνει οθόνη. Όχι κινούμενα σχέδια για τα παιδιά, όχι διάβασμα σε Kindle για τη γυναίκα μου, όχι ξόδεμα χρόνου σε Twitter ή email για μένα. Όλα αυτά κάθε Κυριακή πρέπει να περιμένουν 24 ώρες. Το αποτέλεσμα; Μια μέρα γεμάτη οπτική επαφή, γέλιο, επικοινωνία και οικογενειακή ευχαρίστηση.

Για μια φορά, το τηλέφωνό μου δεν ήταν κομμάτι αυτού του πράγματος – ούτε καν ως κάμερα. Ένιωθα τέλεια να ζω τη στιγμή, χωρίς τη διαμεσολάβηση κανενός.

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Fortune.com στη στήλη Logged in του Τζέισον Σιπριάνι