Πόσο καιρό πρέπει να μείνετε σε μια δουλειά;

Εξαρτάται από το πόσα μαθαίνετε και ποια είναι η δουλειά που ταιριάζει για την καριέρα σας. Σε γενικές γραμμές, οι αριθμοί που πρέπει να θυμάστε είναι το 8, το 18, το 48 και το 72.

Κάτω από 8 μήνες
Παραμονή για μικρότερή διάρκεια από 8 μήνες θεωρείται κακή επίδοση, εκτός αν μπορείτε να επικαλεστείτε κάποιον αντικειμενικό λόγο. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχετε περάσει επιτυχώς την αξιολόγηση των 6 μηνών ή του πρώτου κύκλου αξιολόγησης επιδόσεων. Μπορεί να είναι προτιμότερο να αφήσετε τη δουλειά σας και να εργαστείτε ως ελεύθερος επαγγελματίας, παραλείποντας τη σχετική εργασιακή εμπειρία από το βιογραφικό σας. Μερικά πράγματα είναι τόσο άσχημα που πρέπει να αμβλύνονται, και η απασχόληση κάτω των 8 μηνών σχεδόν πάντα πληροί αυτή την προϋπόθεση.

Μια εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα αποτελεί η περίπτωση του να έχετε επηρεαστεί από μια σειρά μαζικών απολύσεων κατά το πρώτο έτος. Οι περιορισμένες απολύσεις (κάτω από 5% για το τμήμα που δουλεύετε) θα πρέπει να θεωρηθούν ότι σχετίζονται με την απόδοση και θα πρέπει να αποσιωπηθούν, αλλά όταν επηρεάζεστε από εκτεταμένες απολύσεις (όπως σε ένα εργοστάσιο που κλείνει) δεν υπάρχει κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεστε.

18 μήνες
Αυτό είναι το ελάχιστο κοινωνικά αποδεκτό διάστημα εργασίας κάπου. Υποδηλώνει ότι περάσατε επιτυχώς τουλάχιστον ένα κύκλο επαναξιολόγησης – οι αξιολογήσεις θεωρούνται ότι είναι ετήσιες, και οι εργαζόμενοι δεν αξιολογούνται πριν τους πρώτους 6 μήνες, έτσι προκύπτει η διάρκεια των 18 μηνών – και πρέπει να έχετε πετύχει κάτι για να παραμείνετε για τόσο καιρό στη θέση σας. Η διάρκεια αυτή μπορεί να πέσει μέχρι τους 9 μήνες, αν υπάρχει μια πραγματικά καλή εξήγηση (π.χ. συγχώνευση, αλλαγή στην ανώτατη διοίκηση) που επηρέασε τη φύση της εργασίας σας, ή κάποιος οικογενειακός λόγος.

Εκτός και αν η εργασία σας είναι απαίσια, θα πρέπει να προσπαθήσετε να παραμείνετε στη θέση σας τουλάχιστον για 15 μήνες που να εκτείνονται σε τρία ημερολογιακά έτη (π.χ. Οκτώβριος ’14 έως Ιαν. ’16) ή 18 μήνες που να εκτείνονται σε δύο.

Τηρουμένων των αναλογιών, τα δύο χρόνια παραμονής είναι καλύτερα από τους 18 μήνες και τα τρία χρόνια είναι καλύτερα από τα δύο, και ούτω καθεξής. Το πλεονέκτημα που αποκτάτε με κάθε μήνα παραμονής δεν είναι αρκετό προφανώς για να απορρίψετε καλύτερες επαγγελματικές ευκαιρίες, αλλά επίσης σημαίνει ότι είναι προς το συμφέρον σας η αποφυγή επαγγελματικών κινήσεων που δεν προσφέρουν προφανές όφελος.

Τέσσερα χρόνια (48 μήνες)
Αυτή η χρονική διάρκεια θα σας αποφέρει «πλήρη ένσημα» για την εργασία σας εκεί, εκτός αν κάτι καθιστά σαφές ότι ήσασταν στάσιμος ή είχατε κακές επιδόσεις. Αν είχατε σημειώσει επιτεύγματα και, κατά προτίμηση, τουλάχιστον μία αλλαγή θέσης στην εργασία σας, είστε μια χαρά. Εάν δεν προαχθήκατε και η εργασία σας δεν βελτιώθηκε, είστε ακόμα εντάξει σε αυτό το σημείο, αλλά θα έχετε περιθώριο δύο ετών για να κάνετε την επόμενη κίνησή σας.

Έξι χρόνια (72 μήνες)
Αυτή είναι η χρονική διάρκεια παραμονής η οποία αρχίζει να σας βλάπτει, αν δεν έχετε πάρει προαγωγή ή δεν σας έχουν αναθέσει καλύτερα καθήκοντα. Τα τέσσερα χρόνια παραμονής, συνυπολογίζοντας τον πρώτο χρόνο και στη συνέχεια μια στασιμότητα είναι μια χαρά. Τέσσερα χρόνια παραμονής σημαίνει ότι κάνατε τη δουλειά σας, δώσατε στην εργασία σας μια καλή ευκαιρία, δεν νευριάσατε πάρα πολλούς συναδέλφους σας, και προχωρήσατε. Μετά από 6 χρόνια χωρίς προαγωγή, αυτό υποδηλώνει ότι το άτομο δεν έχει φιλοδοξίες και, παρότι δεν είναι τόσο κακό ώστε μην μπορεί να κρατήσει τη θέση του, είναι μετρίων επιδόσεων. Αν λαμβάνετε συνεχείς προαγωγές, ωστόσο, δεν υπάρχει ανώτατο όριο για το πόσο καιρό μπορείτε να παραμείνετε σε μια δουλειά.