Τι σχέση έχουν η NASA, το Brexit και ο Καβάφης;
Από το «Περιμένοντας τους Βαρβάρους», στην πλάνη του μέσου ψηφοφόρου για ζητήματα που κάποιοι επέλεξαν να τα κρατήσουν κρυφά.
«Οι παθητικές κυβερνώσες ελίτ, οι ανούσιες δημόσιες εκδηλώσεις και το κυρίαρχο αίσθημα μιας επικείμενης καταστροφής που απεικονίζονται στο αριστούργημα του Καβάφη χρησιμεύουν το 2016 ως ένα καμπανάκι για την Ευρώπη»
Tony Barber, F. Times
Ο Γερμανός καθηγητής και μελετητής πολύπλοκων συστημάτων Roland Alter, παλαιό υψηλόβαθμο στέλεχος την Siemens, προανήγγειλε την δημοσίευση μιας μελέτης. Σε αυτήν συγκρίνει την πολυπλοκότατα του εγχειρήματος της προσεδάφισης στην Σελήνη τo 1962 με το Brexit, με βάση την μεθοδολογία του «καταστροφικού management» και την «αξιολόγηση κινδύνου». Καταλήγει με την διαπίστωση ότι το σχέδιο (project) της εξόδου της Μ. Βρετανίας από την Ε.Ε. «είναι πιο πολύπλοκο» με το σχέδιο της NASA για την κατάκτηση της Σελήνης.
Αφορμή για την ανάλυσή του στάθηκαν οι δηλώσεις του υπουργού για το Brexit, David Davis, Σύμφωνα με τον υπουργό, «τρέχει-ο ίδιος- μια σειρά από σχέδια, που το εγχείρημα της NASA μοιάζει απείρως απλούστερο».
Ο άνθρωπος που μελέτησε το καταστροφικό μάνατζμεντ της κατασκευής του αεροδρομίου του Βερολίνου, διαφώνησε με την προσέγγιση του υπουργού. Γιατί τα δυο σχέδια είναι εξαιρετικά πολύπλοκα, με μια ουσιαστική διαφορά. Στο μεν ένα ο Τζον Κέννεντυ γνώριζε την πολυπλοκότητα του εγχειρήματος στηριζόμενος σε μελέτες ειδικών, ενώ η Άγγλοι, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, ψήφισαν χωρίς να έχουν ιδέαν τι ψηφίζουν. Με άλλα λόγια η ΝΑΣΑ γνώριζε τον τόπο προσγείωσης, όμως οι πρωταγωνιστές της «Εξόδου» δεν ήξεραν πού πάνε τα τέσσερα. Εξ ου, υποθέτω, ότι το Brexit θα καταλήξει να διδάσκεται μαζί με τα υπόλοιπα παραδείγματα κρατικής πολιτικής που κατέληξαν στην καταστροφή.
Πριν λίγες ημέρες δημοσιεύτηκε μια ανάλυση ανά οικονομικό κλάδο της πανίσχυρης Ένωσης Βρετανικών Βιομηχανιών (CBI), που εκπροσωπεί 290.000 επιχειρήσεις. Από τη γεωργική βιομηχανία, μέχρι τον χρηματοοικονομικό τομέα –City- και από την βιομηχανία πλαστικών και χημικών μέχρι την Εκπαίδευση. Όμως ο κλάδος των Πανεπιστημιακών σπουδών και της εκπαίδευσης απασχολεί 2.900.000 εργαζόμενους, με τζίρο 98 δισ. λίρες και αποτελεί το 5,95% της Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας (ΑΠΕ). Ο δείκτης αυτός, που δεν πρέπει να συγχέεται με το ΑΕΠ-Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, και αποτυπώνει τελικά την συνεισφορά του κλάδου στα φορολογικά έσοδα καταγράφει τις ενισχύσεις κάθε είδους, εθνικές ή κοινοτικές, και τελικά είναι ένας δείκτης που αποτυπώνει την «υγεία» ενός κλάδου και τις δυνατότητές του για επενδύσεις.
Ο κλάδος της δημιουργικής βιομηχανίας -αρχιτεκτονική, διαφημίσεις, κινηματογραφική παραγωγή κλπ- δίνει δουλειά σε 2 εκατομμύρια εργαζόμενους, με ετήσιο ΑΠΕ 87,4 δισ. λίρες, 19,8 δισ. λίες εξαγωγές και 8.7 δισ. λίρες εισαγωγές.
Στο τέλος της μελέτης του CBI συγκεντρώνονται οι κοινές προϋποθέσεις ΟΛΩΝ των κλάδων για ομαλή έξοδο από την Ε.Ε. Δείτε τις και βγάλετε συμπέρασμα:
1.Εμπορικές σχέσεις Ε.Ε.-Μ.Β. χωρίς τελωνειακά κ.α. σύνορα.
- Καθαρές προδιαγραφές που να ανταποκρίνονται στις υψηλές ευρωπαϊκές προδιαγραφές για την εργασία, τα κεφάλαια, το περιβάλλον κλπ, ώστε να έχουν πρόσβαση στην μεγαλύτερη αγορά εξαγωγών της Μεγάλης Βρετανίας: την Ένωση.
- Σύστημα μετανάστευσης που να επιτρέπει την πρόσβαση στην αγορά εργασίας μεταναστών με απαραίτητες δεξιότητες.
- Υποκατάσταση των ενισχύσεων που διαθέτει η Ε.Ε. για όλους τους κλάδους από εθνικούς πόρους.
- Μεταβατική περίοδο επαρκή για την ομαλή έξοδο..
Τι λέτε; Πιστεύετε ότι όλα αυτά τα γνώριζε ο Άγγλος ψηφοφόρος του δημοψηφίσματος; Προφανώς όχι. Όλα αυτά μάλλον δεν τα γνώριζαν και οι περισσότεροι από τους δημαγωγούς. Τους αρκούσε να χαϊδεύουν το πόπολο με μεγαλόστομα συνθήματα, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή προετοιμασία τεχνοκρατική ή νομική.
Έλεγαν ότι θα κλείσουν εμπορικές συμφωνίες καλύτερες με όλον τον κόσμο. Καμία χώρα δεν δέχτηκε να συνομιλήσει πριν βγουν από την ενιαία αγορά. Είπαν ότι όλα τα χρήματα που θα εξοικονομήσουν από την μη συμμετοχή τους στον κοινοτικό προϋπολογισμό, θα τα μοιράσουν στο παραπαίουν Ε.Σ.Υ. τους, στους αγρότες, στην έρευνα κ.ο.κ.
Και τι προκύπτει πριν καν ακόμη αποχωρήσουν; Μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων λόγω υποχώρησης της λίρας και μείωση της κατανάλωσης, άρα μείωση των φορολογικών εσόδων. Μείωση των επενδύσεων και μείωση της ανάπτυξης στα επίπεδα λίγο επάνω από την πτωχευμένη Ελλάδα. Και μια χώρα που κάποτε κυριαρχούσε στην θάλασσα και στη συνέχεια στη βιομηχανία και την έρευνα και συνεπώς και σε πολιτική ισχύ, να βρεθεί σε λίγο στο επίπεδο μια καλοθρεμμένης μοναχικής και μεσαίου μεγέθους πολιτικής ισχύος χώρα.
Όλα αυτά τα εξωφρενικά δεν τα ζούνε μόνο οι Βρετανοί. Τα ζήσαμε, και σιγά σιγά τα καταλαβαίνουμε, κι εμείς. Τα ζούνε και οι Καταλανοί: Κι αυτοί διαψεύστηκαν στην πίστη που έδωσαν στα ωραία λόγια των δικών τους ανορθολογικών και απροετοίμαστων πολιτικών.
Για την ώρα το οικονομικό πλήγμα είναι σχετικά ελέγξιμο. Οι αποχωρήσεις επιχειρήσεων, η σημαντική μείωση του τουρισμού και η πρόβλεψη της Κεντρικής Τράπεζας της Ισπανίας για άνοδο των επιτοκίων δανεισμού είναι τα πλέον εμφανή προβλήματα. Όμως η τυχόν συνέχιση της διασάλευσης της συνταγματικής τάξης, κυρίως όμως η άταχτη έξοδος από την Ε.Ε. και το ευρώ θα έχουν σαν συνέπεια την κατάρρευση της οικονομίας της. Μια περιφέρεια με κατά κεφαλήν εισόδημα αντίστοιχο με αυτό της Δανίας (28.000 ευρώ) θα εξελιχθεί σε πτωχή πλην ανεξάρτητη περιοχή των δυτικών Βαλκανίων.
Ελλάδα -και από ότι φαίνεται και Καταλονία- τη γλύτωσαν έστω με μεγάλο οικονομικό κόστος. Να δούμε αν και η Μ. Βρετανία θα ακολουθήσει το δρόμο της λογικής, ή αν, ανήμπορη να ξεφύγει από τον τελευταίο σπασμό της διάλυσης της Αυτοκρατορίας και της επικράτησης των πονηρών «επενδυτών» της οικονομίας-καζίνο, καταλήξει δορυφόρος της ψηφιακής εποχής, ορατός λευκός νάνος από τα τηλεσκόπια της NASA.
Το ερώτημα που μένει χωρίς πειστική απάντηση είναι πώς οι κοινωνίες της Ελλάδας, της Μ. Βρετανίας και της Καταλονίας πείστηκαν ότι η λύση στα πραγματικά προβλήματά τους είναι ο πυροβολισμός στα πόδια τους και η προσμονή ότι οι Βάρβαροι θα έρθουν όπου να ‘ναι να βάλουν τάξη. Αυτοί βέβαια δεν ήρθαν και ούτε πρόκειται να έρθουν.
Αλλά και η Ευρώπη οφείλει να διαβάσει το ποίημα του Καβάφη «Περιμένοντας τους Βαρβάρους», όπως γράφει ο Barber, ώστε να μετρήσει τις ευθύνες της και να εκσυγχρονίσει τις δομές της. Γιατί το Brexit είναι μια ήττα και γι’ αυτήν. Η καβάφεια πορεία προς την παρακμή χτυπάει καμπανάκι για όλους μας.
Υ.Γ. Το διάγραμμα που δείχνει τις αποχωρήσεις επιχειρήσεων από την Καταλονία σταματάει στις 700. Από τότε μέχρι σήμερα τριπλασιάστηκαν !
Ο Αντώνης Τριφύλλης, μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου της διαΝΕΟσις
