Τρία πράγματα που κάνουν τους σημερινούς CEOs καλύτερους από ποτέ
«Διανύουμε τον χρυσό αιώνα των διευθυνόντων συμβούλων», εξηγεί ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ -και πρώην CEO της Goldman Sachs- Χένρι Πόλσον.
του Τζεφ Κόλβιν
Σε μια συνομιλία με τον Χένρι Πόλσον πριν από λίγο καιρό, μου έκανε εντύπωση μια παρατήρησή του: «Συνεργάζομαι με διευθύνοντες συμβούλους από τη δεκαετία του 1970, και οι σημερινοί διευθύνοντες σύμβουλοι είναι πιο καλοί από τότε».
Σίγουρα έχει την κατάλληλη θέση για να το κρίνει. Στη μακρά του πορεία στη Goldman Sachs, όπου έφθασε μέχρι τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου, και μετά ως υπουργός Οικονομικών, συναντήθηκε και γνώρισε από κοντά αρκετούς επικεφαλής εταιρειών. Έχει δίκιο;
Νομίζω πως ναι. Πολλοί σήμερα θρηνούν την απώλεια των διευθυνόντων συμβούλων-«ηρώων», αλλά υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα ότι στην πραγματικότητα διανύουμε τον «χρυσό αιώνα» των εξαιρετικών CEO’s.
Αν σήμερα συνταξιοδοτείτο, ο Τζεφ Μπέζος της Amazon θα βρίσκονταν στο Πάνθεον των καλύτερων των τελευταίων 50 ετών, και είναι μόλις 49 ετών. Ο Στιβ Τζομπς, που μετέτρεψε μια καταρρέουσα επιχείρηση στην ακριβότερη επιχείρηση του κόσμου, θα μείνει στη μνήμη τόσο για τις διευθυντικές καινοτομίες του όσο και για τα προϊόντα της Apple. Δεν νομίζω να μπορούμε να βρούμε καλύτερους διευθύνοντες συμβούλους από τον Κεν Σένολτ της American Express ή τον Ζανγκ Ρουίμιν της Haier Group. Η λίστα είναι μεγάλη και θα μπορούσα να συνεχίσω να αναφέρω ονόματα.
Διαβάστε ακόμη: Συμβουλές δια χειρός Σερ Μπράνσον
Η ιδέα ότι οι διευθύνοντες σύμβουλοι έχουν βελτιωθεί δεν είναι απλά στο μυαλό μας. Είναι πράγματι γεγονός ότι είναι καλύτεροι σήμερα απ’ ότι θα ήταν το 1970. Αναλογιστείτε:
– Εκείνη την εποχή οι περισσότερες επιχειρήσεις των ΗΠΑ δεν είχαν σχεδόν καθόλου ανταγωνισμό από μεγάλους ξένους παίκτες. Η Ευρώπη ακόμα ανάρρωνε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Κίνα και η Ρωσία ήταν κομμουνιστικές. Η Ινδία πάλευε με τον σοσιαλισμό. Καθώς οι επιχειρήσεις άρχισαν να παγκοσμιοποιούνται, οι διευθύνοντες σύμβουλοι προήχθησαν από το… «σχολικό πρωτάθλημα» στους «Ολυμπιακούς Αγώνες» και αναγκάστηκαν να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους δραματικά.
– Οι διευθύνοντες σύμβουλοι υπόκεινται σε πολύ περισσότερο έλεγχο σήμερα. Το 1970 ελάχιστοι Αμερικάνοι μπορούσαν να αναφέρουν τα ονόματα κάποιων εκ των διευθυνόντων συμβούλων που βρίσκονταν στη λίστα του Fortune 500. Όταν ο κόσμος ξέρει το όνομά σου, οι απαιτήσεις αυξάνονται.
– Οι μέτοχοι έχουν πολύ περισσότερη ισχύ σήμερα. Θεωρητικά, οι μέτοχοι πάντα μπορούσαν να απολύσουν έναν διευθύνοντα σύμβουλο αλλά στο παρελθόν αυτό ποτέ δεν συνέβαινε. Σήμερα, για πολλούς λόγους -οι μετοχές είναι συγκεντρωμένες σε χέρια επιχειρήσεων, οι κανόνες του χρηματιστηρίου έχουν αλλάξει, η τεχνολογία επιτρέπει στους μετόχους να επικοινωνούν μεταξύ τους πολύ πιο εύκολα- η ισορροπία δυνάμεων έχει αλλάξει.
Ο Πόλσον έχει δίκιο: Συνολικά, οι διευθύνοντες σύμβουλοι είναι καλύτεροι. (Επίσης πληρώνονται πολύ, πολύ καλύτερα, κι αυτό είναι ένα κοινωνικό ζήτημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν). Η άνοδος των προτύπων δεν είναι κατ’ ανάγκη καλή για αυτούς. Το μάθημα των τελευταίων 40 ετών λέει ότι πρέπει να ασκούμε συνεχή πίεση στους διευθύνοντες συμβούλους για να βελτιωθούν. Κι αυτό φαίνεται να δουλεύει.
