Η τρισδιάστατη εκτύπωση μπαίνει στην «μεταλλική εποχή»
Το μέλλον της βιομηχανίας βρίσκεται στην εντολή «print».
Εξαρτήματα για τζετ, αεροσκάφη και πυρηνικούς αντιδραστήρες βγαλμένα από έναν εκτυπωτή. Μπορεί να ακούγεται εξωπραγματικό, όμως δεν είναι. Το σχέδιο Amaze ενώνει τις προσπάθειες 28 ιδρυμάτων για την ανάπτυξη νέων μεταλλικών μερών τα οποία θα είναι ελαφρύτερα, ισχυρότερα, φθηνότερα και… εκτυπωμένα.
Η τρισδιάστατη εκτύπωση αποτελεί την επόμενη επιστημονική επανάσταση της εποχής μας και το ενδεχόμενο να περάσει στην μεταλλική της φάση, υπόσχεται τεράστιο οικονομικό όφελος για τους ενδιαφερόμενους. Επιπροσθέτως, η συναρμολόγηση μέσω της μεθόδου σύνθεσης μεταλλικών επιστρώσεων υπόσχεται να υλοποιήσει σχέδια τα οποία οι συμβατικές βιομηχανικές πρακτικές αδυνατούν να καταφέρουν.
Διαβάστε ακόμη: Δείτε το 3D εργαστήριο του Έλον Μασκ
Αν όλα πάνε καλά, πολύ σύντομα θα επισκευάζουμε τα αυτοκίνητά μας με εκτυπωμένα ανταλλακτικά και θα επικοινωνούμε δια μέσου δορυφόρων βγαλμένων από μία απλή εντολή «print». Τα εξαρτήματα αυτά θα δημιουργούνται από κράμα βολφραμίου, το οποίο μπορεί να αντέξει θερμοκρασίες που φτάνουν τους 3.000 βαθμούς Κελσίου, όπως αποκαλύφθηκε στο launch του σχεδίου Amaze στο Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου. Σε θερμοκρασίες όπως αυτή, ο τρισδιάστατος εκτυπωτής μεταλλικών εξαρτημάτων μπορεί κάλλιστα να τροφοδοτήσει με ανταλλακτικά πυρηνικούς αντιδραστήρες.
Στο σχέδιο Amaze, συνολικού κόστους 20 εκατ. ευρώ, συμμετέχουν μερικές από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές εταιρείες και ακαδημαϊκά κέντρα, όπως οι Airbus, Astrium, Norsk Titanium, Cranfield University, EADS και το Culham Centre for Fusion Energy. Ήδη, οι ερευνητές της Amaze ξεκίνησαν την εκτύπωση μεταλλικών εξαρτημάτων για μηχανές και φτερά τζετ, τα οποία φτάνουν μέχρι τα δύο μέτρα και που σήμερα κατασκευάζονται από ακριβά και δυσεύρετα υλικά, όπως τιτάνιο, ταντάλιο και βανάδιο.
Διαβάστε ακόμη: Οικονομικός πόλεμος 3D
Ένας ακόμη θετικός παράγοντας είναι πως η δημιουργία εκτυπωμένων μεταλλικών αντικειμένων εξασφαλίζει μηδενική απώλεια υλικού. «Η παραγωγή ενός κιλού μετάλλου απαιτεί ένα κιλό κι όχι είκοσι», λέει ο ερευνητής Franco Ongaro. Όπως, όμως, λένε και οι ίδιοι οι άνθρωποι που εμπλέκονται σε αυτό το πρότζεκτ, η εξέλιξη του απαιτεί την ταυτόχρονη συνεργασία πολλών διαφορετικών βιομηχανικών κλάδων, όπως ο διαστημικός, ο πυρηνικός και ο αεροναυπηγικός.
