Una faccia, una razza?

Ακόμη και ο πατέρας του, καθηγητής μαθηματικών στη θεωρεία πιθανοτήτων στο πανεπιστήμιο της Πίζας, δεν θα μπορούσε εύκολα να δώσει μία σαφή απάντηση για το εάν και μέχρι πότε τελικά θα παραμείνει στην εξουσία…Ήδη, στους τρεις μήνες αφότου ανέλαβε τα “ηνία” της κυβέρνησης συνασπισμού κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς στη Ρώμη, ο Ενρίκο Λέτα έχει επιζήσει μίας πρότασης μομφής, δύο ψηφοφοριών για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης και πλείστων όσων ενδοκυβερνητικών αναταράξεων, που απείλησαν να διαλύσουν το υπουργικό συμβούλιο.

Η επόμενη πρόκληση που θα αντιμετωπίσει θα είναι μεθαύριο, λίγες ώρες αφότου θα έχει ολοκληρώσει την διήμερη επίσκεψη εργασίας του στην Αθήνα, όταν το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας του θα αποφανθεί για το πολιτικό και νομικό μέλλον του… από σπόντα κυβερνητικού εταίρου του και καταδικασθέντα για φοροδιαφυγή (!), Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Πάντως σε αυτόν τον πολιτικό «γάμο αναγκαιότητας», ο 64χρονος Λέτα καταφέρνει μέχρι στιγμής να τηρεί επιτυχώς τις εξαιρετικά λεπτές και εύθραυστες ισορροπίες. Έχει αποκτήσει πλούσια σχετική εμπειρία άλλωστε, σε όλη τη διάρκεια της πολυσχιδούς πολιτικής καριέρας του, η οποία μετρά 32 χρόνια και καλύπτει σχεδόν όλους τους ιδεολογικούς χώρους. Ήταν χριστιανοδημοκράτης στα νιάτα του, κεντρώος στην μετεξέλιξή του και τώρα είναι ένα από τα πρωτοκλασάτα στελέχη της μεταρρυθμιστικής πτέρυγας του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος της Ιταλίας.

Από τα έτερα μεγάλα «ατού» του είναι οι ισχυρές του διασυνδέσεις: με την ΕΕ (πρώην ευρωβουλευτής και ορκισμένος φιλοευρωπαϊστής), τις ΗΠΑ (μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Aspen Institute Italia), το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και σημαίνοντα think tank (μέλος της Τριμερούς Επιτροπής, όπως και ο προκάτοχός του, Μάριο Μόντι), τις ιταλικές επιχειρήσεις και τις τράπεζες (“μέντορας” του είναι ο δεξιός οικονομολόγος Μπενιαμίνο Αντρεάτα), το Βατικανό και -φυσικά- την εγχώρια πολιτική ελίτ. Θείος του εξάλλου είναι ο Τζιάνι Λέτα, παράγων της κεντοδεξιάς και “δεξί χέρι” του “αιώνιου” αντιπάλου της κεντροαριστεράς, Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Με αυτά και με άλλα, ο Λέτα χαρακτηρίζεται ως το… νέο πρόσωπο της παλιάς πολιτικής. Και με αυτήν την ιδιότητα καλείται τώρα να αλλάξει το πρόσωπο της σύγχρονης Ιταλίας, σε χρόνο… dt! Στους 18 μήνες που έχει συμφωνηθεί να διαρκέσει -θεωρητικά- η θητεία της κυβέρνησής του, θα πρέπει να γίνει συνταγματική τροποποίηση για την απλούστευση της λειτουργίας της Δημοκρατίας (ουσιαστικά με την «απογύμνωση» της Γερουσίας από νομοθετικές εξουσίες), να αλλάξει ο εκλογικός νόμος (που μέχρι σήμερα «παράγει» μόνον πολιτική αστάθεια μέσα από τις κάλπες) και φυσικά να αναστηλωθεί η ιταλική οικονομία, που είναι μεν η τρίτη μεγαλύτερη της Ευρωζώνης, αλλά βυθίζεται ολοένα και πιο πολύ στην ύφεση και ήδη κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα από το διογκωμένο χρέος. Σήμερα, είναι το δεύτερο μεγαλύτερο -μετά την Ελλάδα- στην Ευρώπη, αγγίζοντας το 130% του ΑΕΠ!

Τι twittarei o Ιταλός πρωθυπουργός για την Ελλάδα

Πιστός στο φάρμακο της λιτότητας
Όπως και οι περισσότεροι ηγέτες της προβληματικής ευρωπαϊκής περιφέρειας -κυρίως δε του νότου- ο Ενρίκο Λέτα παραμένει μέχρι σήμερα πιστός στο «φάρμακο» της λιτότητας, προσπαθώντας να κρατά όσο το δυνατό πιο ικανοποιημένους τους «συνταγογραφείς», εντός κι εκτός της χώρας. Την Τράπεζα της Ιταλίας, που ζητά κι άλλη λιτότητα για να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό και να καθησυχαστούν οι αγορές. Την συγκυβερνώσα κεντροδεξιά, που θέλει να «αλώσει» πολιτικά τον κεντρώο χώρο, αξιώνοντας φιλολαϊκά μέτρα, όπως η κατάργηση του φόρου ακινήτων και η αναστολή της αύξησης του ΦΠΑ. Την διαιρεμένη κεντροαριστερή παράταξή που ζητά εδώ και τώρα μέτρα για την ενίσχυση της απασχόλησης. Το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, που ζητούν να γίνει «λάστιχο» η αγορά εργασίας, με την επίφαση της καταπολέμησης της υψηλής ανεργίας στους νέους…

Ποιοι παίρνουν θέσεις μάχης για το ελληνικό χρέος

«Η Ευρώπη μπορεί να δράσει ως πολλαπλασιαστής και υποστηρικτής των εσωτερικών μεταρρυθμίσεων», έγραφε στα τέλη του Ιουνίου στους Financial Times ο Ιταλός πρωθυπουργός, καθώς περιόδευε ανά την Ε.Ε., σε αναζήτηση συμμάχων στον αγώνα για άμεση τόνωση της ανάπτυξης. «Θα πρέπει να ληφθούν μέτρα που να απευθύνονται στους νέους και να καλύπτουν τις ανάγκες τους. Διαφορετικά, η δυσαρέσκεια μπορεί να γίνει πρόσφορο έδαφος για τους λαϊκιστές και τους εξτρεμιστές, με ορατό τον κίνδυνο μίας σπασμωδικής αντίδρασης στις ευρωεκλογές του επόμενου Μαϊου. Αυτό που διακυβεύεται, σημείωνε, «δεν είναι μόνον το μέλλον τον παιδιών μας, αλλά οι προοπτικές της ίδιας της Ευρώπης».

Περιμένουν τις γερμανικές εκλογές σαν τον…Μεσσία
Όμως κακά τα ψέματα -έγραφε τις προάλλες, σε μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανάλυση στο Reuters ο δημοσιογράφος Τζούλιεν Τόγιερ- αυτό που κάνει τώρα ο ευρωπαϊκός νότος είναι απλά να καρτερεί αγωνιωδώς τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου σαν τον… Μεσσία, οραματιζόμενος την διαφαινόμενη επανεκλογή της Άνγκελα Μέρκελ με ελπίδα και με τρόμο. «Οι πέντε χώρες που εφήρμοσαν την “συνταγή” της Μέρκελ κατά της κρίσης και έκαναν δραστικές περικοπές σε τομείς όπως η υγεία και η παιδεία βυθίζονται στην ύφεση», γράφει ο ανταποκριτής του διεθνούς πρακτορείου στην Μαδρίτη, αναφερόμενος σε Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Κύπρο και Ιταλία.

«Παρ’ όλα αυτά», επισημαίνει, «οι ηγέτες τους εμφανίζονται πεπεισμένοι ότι η Μέρκελ θα μετριάσει τους τόνους και τις απαιτήσεις, αποδεχόμενη έναν επιμερισμό των βαρών εντός της ευρωζώνης».

Υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι επιμένουν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις ότι η Μέρκελ έχει αφήσει να εννοηθεί ότι θα υπάρξει ευελιξία σε αυτά τα ζητήματα. Όμως, δεν έχει δώσει δημόσια καμία ένδειξη για μια ανάλογη στροφή 180 μοιρών και πολλοί στο Βερολίνο επισημαίνουν ότι είναι εξαιρετικά απίθανο κάτι τέτοιο να συμβεί, αποτρέποντας άπαντες από τέτοιους…ευσεβείς πόθους”!