Ζώντας ως άστεγη για μια μέρα

Σαν διευθυντικό στέλεχος της Coca Cola, η Ουέντι Κλαρκ αφιερώνει πολύ χρόνο μελετώντας τους νέους ανθρώπους. Η κατανόηση του πώς ζουν οι νέοι, τι θέλουν και σε τι ελπίζουν είναι κλειδί για την επιτυχία της, καθώς είναι επικεφαλής του τμήματος στρατηγικής και επικοινωνίας της εταιρείας. Πριν από μερικές εβδομάδες η Κλαρκ αποφάσισε να μάθει πως ζουν οι άστεγοι της πόλης της, μια διάσταση που δεν γνώριζε μέχρι τότε.

Ακολουθεί η αφήγησή της:

Είμαι από τους ανθρώπους που παγώνουν τα χέρια τους. Γνωρίζετε για τι μιλάω. Όταν κάποιος σφίξει το χέρι μου συνήθως ζητώ συγνώμη λέγοντας κάτι σαν ‘κρύα χέρια, ζεστή καρδιά’ και ίσως να φέρω και το δεύτερο χέρι από πάνω για να το ζεστάνω, κλέβοντας λίγη από τη ζεστασιά του άλλου.

Παρότι γεννήθηκα στην Αγγλία, πέρασα τα εφηβικά μου χρόνια στη Φλόριντα και έκτοτε μένω στον αμερικανικό νότο.

Ένας φίλος και συνεργάτης μου στην The Coca-Cola Company, ο Μπεν Ντόιτς, είναι επικεφαλής της Φιλανθρωπικής Εστίας στη Τζώρτζια και μου ζήτησε να συμμετάσχω στην ετήσια «Διανυκτέρευση στην Ύπαιθρο» για να συγκεντρωθούν χρήματα. Την περασμένη χρονιά 450 διευθυντικά στελέχη κοιμήθηκαν στον δρόμο και συγκεντρώθηκαν περισσότερα από 3 εκατ. δολάρια. Φέτος, ο Μπεν κι εγώ, μαζί με 45 διευθυντικά στελέχη από διάφορες εταιρείες, δειπνήσαμε στη φιλανθρωπική Εστία μέχρι τις 7 μ.μ. της Παρασκευής. Μετά, κάτω από την πανσέληνο και με θερμοκρασίες που έπεφταν υπό του μηδενός, κοιμηθήκαμε μέσα σε υπνόσακους πάνω σε χαρτονένια κιβώτια.

Εμείς περάσαμε μια νύχτα. Οι περίπου 700, όμως, νέοι άστεγοι στην Ατλάντα κοιμούνται εκεί κάθε μέρα.

Η ιστορία του καθενός είναι διαφορετική, υπάρχει όμως μια κοινή βάση, η οποία είναι πάντα δυσάρεστη να στην αφηγούνται. Ένας στους τέσσερεις είναι θύμα κυκλωμάτων πορνείας. Πολλοί έχουν υποστεί ψυχολογική βία και εκφοβισμό και προσπαθούν απεγνωσμένα να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. «Είμαστε συνηθισμένοι νέοι και προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που είναι σωστό», μας είπε κάποιος στην Εστία.

Διαβάστε ακόμη: Συμβουλές δια χειρός Σερ Μπράνσον

Όπως όλοι μας, έτσι κι εκείνοι έχουν ανάγκη από αγάπη. Οι νέοι αυτοί έχουν απογοητευτεί από το «σύστημα» και από τους ενήλικες τόσες πολλές φορές που η εμπιστοσύνη τους σε οποιονδήποτε άλλον εκτός του εαυτού τους είναι πολύ μικρή. Μας έβλεπαν με καχυποψία και τους 45 μας. Ήταν όμως εκπληκτικό να παρατηρεί κανείς πόσο δεμένοι αισθάνονταν με τα μέλη της Φιλανθρωπικής Εστίας.

Καθένας από τους 58 φιλοξενούμενους άστεγους στην Εστία έχει ένα «πλάνο εργασίας» για να θέσει στόχους στη ζωή του: να βρει δουλειά, ένα διαμέρισμα να νοικιάσει ή την ανεξαρτησία του. «Για τους νέους που φιλοξενούμε η εκπλήρωση τους πλάνου εργασίας είναι πολύ σημαντική. Όσο περισσότερο ασχολούνται με το να τα καταφέρουν, τόσο αυξάνουν τις πιθανότητές τους», είπε η Λόρι, μια από τους υπαλλήλους της Εστίας. Οι περισσότεροι από τους νέους έχουν δουλειά. Η Εστία κρατά το 80% του εισοδήματός τους μέχρι να φύγουν. Τότε τους επιστρέφονται όλα τα χρήματα – και τους ενθαρρύνουν να αντιμετωπίσουν τη ζωή έξω από την Εστία.

Διαβάστε ακόμη: Πηγές επιτυχίας που αγνοούν οι επιχειρήσεις

Η διανυκτέρευσή μου με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι συχνά θεωρούμε ότι οι εξωτερικές συνθήκες του ατόμου μαρτυρούν και το ταλέντο που έχει. Περιδιαβαίνοντας την Εστία είδα στην αίθουσα τέχνης δείγματα εξαιρετικού ταλέντου – καλή τέχνη. Είδα επίσης θετική ματιά. «Σημασία δεν έχει που βρισκόσουν, αλλά που πηγαίνεις», ανέφερε ένας νεαρός άνδρας στη διάρκεια μιας συνομιλίας σε ομάδα. 

Τα μεσάνυχτα, ενώ ο Μπεν κι εγώ ήμασταν ξαπλωμένοι στους υπνόσακούς μας πάνω στα χαρτόκουτα, κοίταξα το φεγγάρι. Επικρατούσε μια ησυχία στην ομάδα μας. Δεν ήταν ψυχρή ησυχία, ήταν η ησυχία της περισυλλογής.

Αφότου γύρισα την επόμενη μέρα, πολλοί άνθρωποι με ρωτούσαν αν έκανε κρύο τη νύχτα. Ειλικρινά, δεν έχω ιδέα. Το μυαλό μου ήταν αλλού και δεν έδινα σημασία στη θερμοκρασία του σώματός μου.

Διαβάστε ακόμη: Τρία πράγματα που κάνουν τους σημερινούς CEOs καλύτερους από ποτέ