Οι πιο «πράσινες» πόλεις του κόσμου

Μια από τις καλύτερες πόλεις στον κόσμο να ζεις, παίρνει το 90% του ηλεκτρισμού της από υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις και σχεδιάζει να ρίξει τις εκπομπές άνθρακα όσο χαμηλότερα γίνεται με επενδύσεις σε αιολική και ηλιακή ενέργεια, καθώς και στην εκμετάλλευση των κυμάτων και της παλίρροιας.

500.000 κάτοικοι, 350.000 στρέμματα πάρκων και δάσους. Από τις αρχές του 20ού αιώνα η πόλη αυτή της δυτικής ακτής ήταν υπόδειγμα βιώσιμης ανάπτυξης. Σήμερα διαθέτει 120 χλμ δρόμων και μονοπατιών για ποδήλατο ή trekking, πολλά από τα κτήριά της πληρούν και με το παραπάνω τις αυστηρότερες περιβαλλοντικές διατάξεις περί «πράσινης» βιωσιμότητας, ενώ -σπάνιο για αμερικανική πόλη- το 25% των εργαζομένων φτάνει στη δουλειά με ποδήλατο.

Το ότι η πλειονότητα των 1,7 εκατ. κατοίκων της προτιμούν το ποδήλατο από το αυτοκίνητο είναι μόνο η μία όψη. Οι άλλες περιλαμβάνουν το πρόγραμμα για πράσινες ταράτσες στο οποίο ολόκληροι κήποι φυτεύονται στην οροφή κτηρίων, βελτιώνοντας τόσο το κλίμα της περιοχής όσο και τη μόνωσή τους, τις χιλιάδες ανεμογεννήτριες που παρέχουν πάνω από το 10% της ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα και τις επιτυχημένες προσπάθειες για πεντακάθαρα νερά σε όλο το μήκος των ακτών και των καναλιών της, ακόμα και στο λιμάνι.

Η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Σουηδίας -300.000 κάτοικοι- έχει «νησίδες» περιβαλλοντικής πρωτοπορίας. Γειτονιές όπως το παλιό ναυπηγείο χρησιμοποιούν κατά 100% ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και αξιοποιούν τα οργανικά απόβλητα, ενώ το 40% των μετακινήσεων γίνεται με ποδήλατα. Σχεδόν σε όλες τις περιοχές χρησιμοποιούνται εκτεταμένα οι πράσινες ταράτσες.

Εδώ και 30 χρόνια η πόλη κατάφερε -μέσα από τη δημιουργία πάρκων, λιμνών και αστικού δάσους- να αυξήσει κατά 50 φορές τον πράσινο χώρο που αναλογεί σε κάθε κάτοικό της, πολλοί από τους οποίους συμμετέχουν ενεργά στην προσπάθεια φυτεύοντας οι ίδιοι δέντρα τόσο σε δημόσιους χώρους, όσο και στις ιδιοκτησίες τους. Η τοπική κυβέρνηση τους επιβραβεύει με φοροαπαλλαγές. Το 70% των απορριμμάτων της πόλης ανακυκλώνεται.

Ο Enrique Peñalosa ήταν δήμαρχος μόλις για τρία χρόνια (1998-2001), αλλά η πράσινη κληρονομιά του ωφελεί την πόλη μέχρι σήμερα. Ηγήθηκε μιας μεταμόρφωσης της πόλης βάζοντας στο κέντρο της ανάπτυξης τον άνθρωπο και όχι τα «ξερά» νούμερα της οικονομίας.

Αναβάθμισε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, δημιούργησε ποδηλατοδρόμους και ρύθμισε τις μετακινήσεις σύμφωνα με τα πιστεύω που ήταν «μια πόλη μπορεί να είναι φιλική είτε προς τους ανθρώπους είτε προς το αυτοκίνητο, ποτέ και στους δύο» και «το εργασιακό στρες προκαλείται περισσότερο από τη διαδρομή προς και από τη δουλειά, παρά από την ίδια τη δουλειά». Η κίνηση μειώθηκε, η εγκληματικότητα έπεσε και οι κάτοικοι χαίρονται την πόλη τους.

Έχει βάλει στόχο τις μηδενικές εκπομπές άνθρακα μέχρι το 2020 και έχει υιοθετήσει πλήρως τις οδηγίες των «Αρχών της Μελβούρνης» του ΟΗΕ, οι οποίες προβλέπουν μια μεγάλη λίστα δράσεων και υποδομών στον οικολογικό και τον οικονομικό τομέα με στόχο, μεταξύ άλλων, την προστασία του περιβάλλοντος, τη διατήρηση του οικοσυστήματος, την προώθηση των ΑΠΕ και τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας προς αυτούς τους σκοπούς.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1992 μεταμόρφωσαν τη Βαρκελώνη με πολλούς τρόπους, ένας από τους οποίους ήταν το οικολογικό της πρόσωπο. Οι εγκαταστάσεις άλλαξαν τις πρώην υποβαθμισμένες περιοχές σε τόπους όπου σήμερα χτυπά η καρδιά της πόλης. Οι συγκοινωνίες αναβαθμίστηκαν επίσης, στόχος είναι ως το 2020 το 90% του πληθυσμού της χώρας να έχει πρόσβαση σε σιδηροδρομικές γραμμές υψηλής ταχύτητας (μειώνοντας έτσι την ανάγκη για αυτοκίνητο). Τα λεωφορεία της πόλης χρησιμοποιούν ηλεκτρισμό, βιοντίζελ και αιθανόλη, ενώ μεγάλο ποσοστό των οικιακών απορριμμάτων ανακυκλώνεται.

Η μεταπολεμική ανοικοδόμηση της πόλης έδωσε πρωταρχική σημασία στον οικολογικό προσανατολισμό. Οι ΑΠΕ έχουν την τιμητική τους (πάνω από το 50% των νοικοκυριών έχουν ηλιοσυλλέκτες), οι κάτοικοι ποδηλατούν και περπατούν, το δίκτυο του τραμ είναι εκτεταμένο και η πόλη πρωτοπορεί στην κατασκευή και χρήση του «παθητικού σπιτιού». Σε αυτό, ο εξαερισμός και η μόνωση είναι εγκατεστημένα με τέτοιο τρόπο που μειώνεται εντυπωσιακά η ανάγκη για κλιματισμό και θέρμανση. Η απαιτούμενη ενέργεια μειώνεται κατά 90%. 

Δείτε ακόμη: Οι δέκα καλύτερες χώρες για να εργαστείς