«Η Ελλάδα δείχνει τι συμβαίνει όταν οι Αριστεροί παίρνουν την εξουσία»

Με ένα μικρό χαμαιλέοντα παρομοιάζει τον Αλέξη Τσίπρα η αμερικανική Washington Post, που κρίνει ότι θα αναδειχθεί εκ νέου νικητής. Η εφημερίδα αναρωτιέται τι συμβαίνει όταν τα αριστερά κόμματα αναλαμβάνουν την εξουσία.

«Το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δώσει πολλές απαντήσεις. Ο Τσίπρας στο παρελθόν ήταν ένας ριζοσπάστης ακτιβιστής, αλλά φαίνεται πως έμαθε και μάλιστα γρήγορα. Κυρίως, κατάλαβε πως πρέπει να παίζει στον πραγματικό κόσμο του παιχνιδιού και της πρακτικής πολιτικής. Αυτό δεν είναι τόσο δεδομένο για τους αριστερούς που αναλαμβάνουν τα ηνία μιας χώρας», αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας ήρθαν στην εξουσία τον περασμένο Ιανουάριο και από τότε τα γεγονότα ήταν δραματικά. Ακόμη και έτσι, όμως, ο 41χρονος πρώην πρωθυπουργός κατάφερε να προσαρμοστεί. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό δεν είναι παράξενο.

«Συνήθως, οι αριστεροί κάνουν συμβιβασμούς όταν έρχονται στην εξουσία. Η καθαρότητα των λόγων τους όσο είναι στην αντιπολίτευση καίει φωτεινά τις καρδιές των μελών του κόμματος, αλλά όταν τίθενται πολιτικά διλήμματα και πρέπει να παρθούν αποφάσεις, τότε κερδίζει η ανάγκη. Στον ΣΥΡΙΖΑ η Αριστερή Πλατφόρμα εμπόδιζε την κυβέρνηση να συμφωνήσει σε πολλές από τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις. Έτσι προέκυψε η ανάγκη για συμβιβασμό, από τη μια πλευρά, και η ανάγκη να μη χαλκευτεί η ιδεολογική καθαρότητα του κόμματος, από την άλλη».

Και συνεχίζει : «Είναι φανερό ότι εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ στις κυβερνητικές θέσεις άλλαξε ριζικά τα επιχειρήματά του. Ο Αλέξης Τσίπρας, επί παραδείγματι, τώρα υποστηρίζει τη συμφωνία διάσωσης. Μπορεί το δημοψήφισμα που είχε στα χέρια του να του έδινε το δικαίωμα να πάει κόντρα στους δανειστές, αλλά οι τελευταίοι ήθελαν να ταπεινώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, ο Τσίπρας βρέθηκε χωρίς εναλλακτικές λύσεις».

H Washington Post χαρακτηρίζει τον Τσίπρα ως έναν πραγματικό επιδέξιο πολιτικό που πλέον κινείται μακριά από τις κλασικές αριστερές ρίζες. Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται σε ένα κόμμα που αναζητάει την εξουσία και όχι την ιδεολογική καθαρότητα.

Για να καταλήξει το άρθρο: «Ο Τσίπρας είχε πολλές ευκαιρίες να πατήσει το κουμπί της αυτοκαταστροφής, αλλά τελικά τα αξιοθέατα της εξουσίας και η απόλυτη επιμονή ενός κόμματος αποφασισμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό του τους έκαναν να επιβιώσουν. Από την άλλη, το τραύμα της ανάληψης της εξουσίας αναμένεται να αποτελέσει μάθημα για αρκετά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι τέτοιο συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη, όπου αριστερά κόμματα διαφωνούν στο εσωτερικό τους, συγκρούονται και πολλές φορές, μέσα στις μείζονες εσωτερικές κρίσεις τους, διαλύονται. Για κάποιους, αυτά τα μαθήματα αποδεικνύονται θετικά και για άλλους όχι. Πολλοί Έλληνες βλέπουν τον Τσίπρα με καχυποψία, ωστόσο ακόμη και έτσι, επειδή είναι επιδέξιος, αναμένεται να αποτρέψει την ήττα του κόμματός του. Θα προσπαθήσει να υπερασπιστεί τις επιλογές του να παρουσιάσει τον εαυτό του ως υπερασπιστή της ελληνικής αξιοπρέπειας και τιμής. Μένει να αποδειχθεί για πόσο ακόμη θα μπορεί να το κάνει, άρα και να βρίσκεται στην κυβέρνηση».