Την επιστροφή στην ύφεση πιστοποιεί και το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής
Τη μείωση των εξαγωγών τον Σεπτέμβριο ακολούθησε και η αύξηση της ανεργίας και της μερικής απασχόλησης.
«Η συμφωνία για το τρίτο μνημόνιο, παρά τις πολιτικές δυσκολίες, ήταν και παραμένει προτιμότερη από την παράταση της εκκρεμότητας ή από μια ενδεχόμενη άτακτη χρεοκοπία» τονίζει στην τριμηνιαία έκθεσή του το Γραφείο Προϋπολογισμού του κράτους στη Βουλή, που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.
Η έκθεση που περιγράφει τις εξελίξεις στην ελληνική οικονομία το τρίτο τρίμηνο του 2015 πιστοποιεί την επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στην ύφεση, καθώς και την αύξηση και πάλι από το Σεπτέμβριο του 2015, της ανεργίας και της μερικής απασχόλησης που έρχονται να προστεθούν στη μείωση των εξαγωγών το πρώτο εξάμηνο του έτους.
«Συνολικά η, έστω μετρίως, θετική πορεία που καταγράφηκε το 2014 και τα δύο πρώτα τρίμηνα του 2015 έχει αναστραφεί» τονίζουν οι συντάκτες της έκθεσης, προειδοποιώντας ότι «ο υπαρκτός κίνδυνος είναι η χώρα να διολισθήσει σε βαθύτερη ύφεση ή και σε μία μακροχρόνια στασιμότητα».
Σημειώνεται, ωστόσο ότι ο κίνδυνος αυτός μπορεί να αποτραπεί υπό όρους και, τελικά, η οικονομία να επιστρέψει στην ανάπτυξη το 2017. «Ο σπουδαιότερος όρος για ταχύτερη ανάκαμψη και, κυρίως, για να είναι αυτή σε διατηρήσιμη βάση, είναι να εξαλειφθεί η αβεβαιότητα τόσο ως προς τη γενική κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής, όσο και ως προς τη διαχείριση θεμάτων, (όπως μεταρρυθμίσεις, αποκρατικοποιήσεις, κά)» τονίζεται στην έκθεση που διαπιστώνει ότι «αυτό θα επιτευχθεί, αν ακολουθηθεί ο οδικός χάρτης του νέου μνημονίου».
Στην έκθεση επισημαίνεται ο κίνδυνος της αβεβαιότητας, τον οποίο, όπως τονίζεται, τροφοδοτούν «η συνεχής αναζήτηση ισοδυνάμων, για να γίνουν τροποποιήσεις, (που μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να έχουν νόημα, αλλά τροφοδοτούν την αβεβαιότητα), οι ασάφειες σε φορολογικά ζητήματα (φορολόγηση μισθώματος ακινήτων, ΦΠΑ στην εκπαίδευση, ΕΝΦΙΑ), οι ανασχεδιασμοί στο ασφαλιστικό, κά. Την αβεβαιότητα τροφοδοτεί και η αρνητική στάση του συνόλου της αντιπολίτευσης σε κάθε σχεδόν μέτρο εφαρμογής του τρίτου μνημονίου. Και τούτο, παρά το γεγονός ότι στήριξε με τη ψήφο της στη Βουλή το πλαίσιο της πολιτικής που υποδεικνύεται από το τρίτο μνημόνιο».
Η έκθεση θέτει το ερώτημα: Γιατί έξι χρόνια μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου το 2010 η ελληνική κρίση δεν έχει ξεπερασθεί: Και απαντά, ως εξής: «Η εύκολη και δημοφιλής απάντηση αποδίδει τη διάρκεια και την ένταση της κρίσης στη λιτότητα-στις περικοπές μισθών, συντάξεων και άλλων δαπανών-και στις αυξήσεις των φορολογικών συντελεστών που εξουδετέρωσαν τυχόν ευνοϊκές επιπτώσεις των μεταρρυθμίσεων. Αυτή η απάντηση συνδέεται με την εσφαλμένη υπόθεση ότι αρκεί να σταματήσει η λιτότητα ή να καταργηθούν τα μνημόνια, για να ανακάμψει η χώρα. Όμως, δεν είναι πλήρης, γιατί παραβλέπει τις παθογένειες της χώρας στην πλευρά της παραγωγής, τη μεταρρυθμιστική υστέρηση, το κακό μείγμα των μέτρων, λόγω έμφασης στους φόρους, τις παλινωδίες και, κυρίως, τη σημασία της αβεβαιότητας για την οικονομική πορεία. Υποτιμά τις επιπτώσεις της αβεβαιότητας στη γενική κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής και σε επιμέρους περιοχές της που ήταν και παραμένει η μεγαλύτερη απειλή για την ανάκαμψη».
