Τι κρύβουν οι ψυχροπολεμικές σχέσεις με το ΔΝΤ
Οι απαιτήσεις του Ταμείου φέρνουν για μια ακόμη φορά το Μαξίμου σε θέση «μάχης» κατά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Από τα θετικά σχόλια των υπουργών που χαρακτήριζαν “υποστηρικτική” και “την πλέον φιλική” την παρουσία της εκπροσώπου του ΔΝΤ στο κουαρτέτο, η εικόνα αλλάζει και πάλι και η κυβέρνηση εισέρχεται σε νέα περίοδο “ψυχροπολεμικών” σχέσεων με το Ταμείο.
Το ΔΝΤ έχει καταστήσει σαφές από την αρχή του τρίτου Μνημονίου, ότι θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα μόνο εάν ληφθούν όλα τα μέτρα που ζητάει.
Ποια είναι αυτά; Η ψήφιση του Ασφαλιστικού, που θα περιλαμβάνει περικοπές 1% του ΑΕΠ, δηλαδή 1,8 δισ. ευρώ και στις κύριες συντάξεις, η ψήφιση μέτρων 4 δισ. ευρώ ως ισοδύναμα για τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκριναν αντισυνταγματικές τις περικοπές του 2012 στις συντάξεις, καθώς και η ψήφιση συμπληρωματικών μέτρων 1% του ΑΕΠ για το 2018. Παράλληλα, επιμένει στο να προχωρήσουν άμεσα οι αλλαγές στη φορολογία των αγροτών, μέτρο που αναμένεται να προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και να φέρει σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση τους βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού, που εκλέγονται στην περιφέρεια.
Τα μέτρα αυτά θα βρεθούν στο επίκεντρο των συζητήσεων της πρώτης αξιολόγησης και αποτελούν τα πλέον δύσκολα μέτωπα για την κυβέρνηση.
Πληροφορίες από την πλευρά των δανειστών υποστηρίζουν ότι το Ταμείο είναι το πλέον σκληρό στα δημοσιονομικά και διαμηνύει ότι εάν δεν γίνουν αποδεκτές οι θέσεις του δεν πρόκειται να μπει στο πρόγραμμα. Αυτή είναι και η εισήγηση των περισσότερων στελεχών του ΔΝΤ, ωστόσο, η Γερμανία είναι ανυποχώρητη και ξεκαθαρίζει ότι δεν υπάρχει πρόγραμμα χωρίς το ΔΝΤ.
Οι πολιτικές πιέσεις που ασκούνται στην Κριστίν Λαγκάρντ από τη Γερμανία και τις ΗΠΑ για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα είναι ασφυκτικές, όμως η εισήγηση του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του Ταμείου, Πόουλ Τόμσεν, είναι αρνητική.
Η κυβέρνηση, αντιλαμβάνεται πλέον ότι ήρθε η ώρα των δύσκολων αποφάσεων. Συναίνεση δεν υπάρχει, άρα θα πρέπει να επωμιστεί μόνη της το πολιτικό κόστος των περικοπών στις συντάξεις και των αυξήσεων στους φόρους. Βρίσκει, λοιπόν, τον αντίπαλο και καταφεύγει στη συνήθη πρακτική της κάθε φορά που η διαπραγμάτευση δυσκολεύει. Αυτή της καταγγελίας των δανειστών. Αυτή τη φορά επιλέγει έναν “κακό μπάτσο”.
Ωστόσο, ο ίδιος παίκτης (ΔΝΤ) είναι εκείνος που πιέζει για μεγάλη ελάφρυνση του χρέους. Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για πρόταση του ΔΝΤ να δοθεί 30ετής περίοδος χάριτος στην αποπληρωμή κεφαλαίου στα δάνεια της Ελλάδας, απαίτηση που είναι πολύ δύσκολο να δεχθούν οι Ευρωπαίοι. Με τον τρόπο αυτό, εκτιμούν παράγοντες της Ευρωζώνης, μπορεί να οδηγηθούμε στο σημείο οι Ευρωπαίοι να θεωρήσουν μαξιμαλιστικές τις θέσεις του Ταμείου και να πουν ότι μπορούν να προχωρήσουν μόνοι τους.
Προς το παρόν, όμως, υπάρχει ο παράγων Σόιμπλε. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών αρνείται πεισματικά κάθε συζήτηση για αποχώρηση του ΔΝΤ, στέλνει, μάλιστα το μήνυμα ότι δεν περνάει στο γερμανικό κοινοβούλιο πρόγραμμα χωρίς τη συμμετοχή του Ταμείου.
