Άνοιξαν οι κάλπες για τις πιο αμφίρροπες εκλογές στην Ισπανία

Οι Ισπανοί άρχισαν να προσέρχονται στα εκλογικά τμήματα για να ψηφίσουν στις βουλευτικές εκλογές οι οποίες συνιστούν ένα μεγάλο άλμα προς το άγνωστο, καθώς έχουν σημαδευτεί από την εξασθένιση της κυβερνώσας δεξιάς και την άφιξη των νέων κομμάτων Ciudadanos (Πολίτες) και Podemos (Μπορούμε) τα οποία διεκδικούν περισσότερη δημοκρατία, σημειώνει σε ανταπόκρισή του από τη Μαδρίτη το Γαλλικό Πρακτορείο.

Τα ποσοστά συμμετοχής στις βουλευτικές εκλογές που διεξάγονται σήμερα στην Ισπανία ανήλθαν στο 36,9% στις 15.00 ώρα Ελλάδας, σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ισπανική κυβέρνηση.
Η προσέλευση στις κάλπες είναι μειωμένη σε σύγκριση με την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση του Νοεμβρίου του 2011, όταν στο ίδιο διάστημα είχε ανέλθει στο 37,9%.

Οι αρχές αναμένουν ότι η συμμετοχή θα αυξηθεί τις επόμενες ώρες μέχρι την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας στις 21.00 ώρα Ελλάδας, ενώ την ίδια ώρα θα δημοσιευθούν και τα πρώτα exit polls.

“Ya hemos ganado” (“Έχουμε ήδη κερδίσει”), αρέσκονται να λένε οι οπαδοί των Podemos (ριζοσπαστική αριστερά) και των Ciudadanos (κεντροδεξιά).

Όλοι είναι σίγουροι γι΄αυτό. Την επομένη μιας ψηφοφορίας που ξεκίνησε στις 09:00 (10:00 ώρα Ελλάδας) και θα ολοκληρωθεί στις 20:00 (21:00 ώρα Ελλάδας), οι παραδοσιακοί πολιτικοί σχηματισμοί θα πρέπει να ακούσουν τα αιτήματα για αναβάπτιση στη δημοκρατία, διαφάνεια και εντιμότητα έπειτα από χρόνια κρίσης και σκανδάλων διαφθοράς.

“Οι Ισπανοί αποφασίζουν σήμερα με τι θα μοιάζει η νέα πολιτική εποχή”, τιτλοφορείται η El Pais (κεντροαριστερά), η εφημερίδα με τη μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα στη χώρα. Η El Mundo, στις εσωτερικές της σελίδες, υπογραμμίζει την πρωτοφανή από το 1977 ύπαρξη τεσσάρων κομμάτων που είναι πιθανό να λάβουν ποσοστά άνω του 15% των ψήφων, μακράν των μεγάλων ποσοστών άλλων εποχών.

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το Λαϊκό Κόμμα (PP, δεξιά) του απερχόμενου πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι, που είχε κερδίσει τις εκλογές του 2011 με ποσοστό 45% εξασφαλίζοντας την απόλυτη πλειοψηφία (186 κοινοβουλευτικές έδρες σε σύνολο 350), προηγείται κατά μερικές ποσοστιαίες μονάδες αλλά χωρίς να υπερβαίνει το 30%. Με ένα κατακερματισμένο Κοινοβούλιο, ο νικητής θα δυσκολευθεί να σχηματίσει κυβέρνηση.

Σε μεγάλη απόσταση από το PP, το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) δεν είναι σίγουρο ότι θα διατηρήσει τη δεύτερη θέση, καθώς δυσκολεύεται να ξεπεράσει το 20%, πιεζόμενο από τους Podemos και τους Ciudadanos, οι οποίοι αναδύθηκαν στο προσκήνιο ήδη από τις δημοτικές και τις περιφερειακές εκλογές του Μαΐου, με το Podemos, το οποίο συνδέεται με πλατφόρμες πολιτών, να διοικεί τη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη.

Κόκκινο και μπλε: το PSOE και το PP εναλλάσσονταν μέχρι τώρα στην εξουσία. Το βασίλειο της Ισπανίας, έπειτα από μια αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος το 1981, έχει ζήσει 21 χρόνια σοσιαλισμού, από το 1982 έως το 1996 με τον Φελίπε Γκονζάλες (σ.σ.Γκονθάλεθ) και στη συνέχεια με τον Χοσέ Λουίς Ροδρίγκες Θαπατέρο (από το 2004 έως το 2011) και δώδεκα χρόνια με τη δεξιά υπό την ηγεσία του Χοσέ Μαρία Αθνάρ (από το 1996 έως το 2004) και του Μαριάνο Ραχόι από το 2011.

Το μεγάλο άλμα προς το άγνωστο

Όμως η έκρηξη της φούσκας των ακινήτων, οι πολιτικές λιτότητας, μια ανεργία που έφθασε μέχρι το 27% το 2013 και τα σκάνδαλα διαφθοράς που άγγιξαν το σύνολο του κατεστημένου, περιλαμβανομένης και μίας κόρης του πρώην βασιλιά Χουάν Κάρλος, αποτελούν ένα εκρηκτικό μείγμα.

“No nos representan”, “Δεν μας εκπροσωπούν”, φώναζαν στους δρόμους οι διαδηλωτές “Αγανακτισμένοι” από την πολιτική τους τάξη το 2011.

Από τότε η ανεργία έχει μειωθεί, όμως ένας στους πέντε από τον ενεργό πληθυσμό παραμένει άνεργος. Η ανάπτυξη έχει επίσης επανέλθει αλλά δεν έχει γίνει αισθητή από όλους, κυρίως από τους νέους, καθώς το 50% των νέων ηλικίας 16-24 ετών παραμένουν χωρίς δουλειά.
Μωβ και πορτοκαλί

Όμως η οργή εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών του 2011 και 2012 βρήκε πολιτική έκφραση: το νέο κόμμα κατά της λιτότητας Podemos, του οποίου ηγείται ο 37χρονος Πάμπλο Ιγκλέσιας. Η ταχεία άνοδος του κόμματος, που ιδρύθηκε στις αρχές του 2014, απέδειξε πως υπάρχει χώρος και για άλλα πολιτικά χρώματα: το μωβ των Podemos. Λίγο αργότερα, το πορτοκαλί των Ciudadanos, των οποίων ηγείται από το 2006 άλλος ένας τριαντάρης, ο δικηγόρος Άλμπερτ Ριβέρα, έχει ως σημαία του τη μάχη κατά της διαφθοράς και την υπεράσπιση της ενότητας της Ισπανίας απέναντι στις προσπάθειες απόσχισης της Καταλωνίας.

“Η διαφθορά υπήρχε πάντοτε, αλλά κανείς δεν είχε τολμήσει να θέσει όρια στα μεγάλα κόμματα”, δήλωσε την Παρασκευή, στην τελευταία προεκλογική συγκέντρωση των Ciudadanos στη Μαδρίτη, μία ενθουσιώδης υποστηρίκτριά τους, η 30χρονη Βανέσα Γκονθάλεθ, η οποία δεν ψήφισε το 2011 αλλά εμφανίζεται βέβαιη ότι θα ψηφίσει αυτή τη φορά.

Το ίδιο βράδυ, στη Βαλένθια, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι επευφημούσαν τον καθηγητή Πολιτικών Επιστημών, με τα μακριά μαλλιά και την αλογοουρά, Πάμπλο Ιγκλέσιας.

“Για δεκαετίες πολύ λίγα πράγματα συνέβαιναν και μερικές φορές οι μήνες έμοιαζαν με δεκαετίες”, είπε, χαρακτηρίζοντας τις εκλογές “ιστορικές” και τασσόμενος υπέρ μιας κυβέρνησης που θα επικεντρώνεται στην υπεράσπιση των πιο φτωχών.

Για να αντικρούσει τα αναδυόμενα κόμματα, ο 60χρονος Μαριάνο Ραχόι στοχεύει στα 11 εκατομμύρια των μεγαλύτερων, άνω των 60 ετών, ψηφοφόρων και τάσσεται υπέρ της συνέχισης μιας υγιούς διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών που θα εγγυάται τις συντάξεις, προειδοποιώντας πως οι ψηφοφόροι θα διαπράξουν “τεράστιο σφάλμα” αν επιλέξουν τους “πειραματισμούς”.

Τα αποτελέσματα αναμένονται γύρω στις 22:30 (23:30 ώρα Ελλάδας).