Γιατί ο ΟΠΕΚ δεν μειώνει την παραγωγή πετρελαίου
Η απάντηση; Η Ασία.
Σε περίπτωση που δεν το μάθατε, οι παγκόσμιες τιμές πετρελαίου ανέβηκαν κατά 30% σε λιγότερο από δύο εβδομάδες.
Η συζήτηση μεταξύ των βασικών πετρελαιοπαραγωγών χωρών για πάγωμα της παραγωγής – συζήτηση που ξεκίνησε από την Σαουδική Αραβία και τη Ρωσία, και ενθαρρύνθηκε από τη Βενεζουέλα και το Κατάρ – μπορεί να βοήθησε στη σταθεροποίηση της αγοράς.
Όμως, ο κόσμος συνεχίζει να έχει περισσότερο πετρέλαιο απ’ όσο χρειάζεται – η προσφορά υπερβαίνει τη ζήτηση κατά 1,5 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως. Αυτή η ποσότητα ισοδυναμεί με την παραγωγή της Αγκόλας. Και το Ιράν εμμένει στη θέση του ότι δεν πρόκειται να παγώσει την παραγωγή, έχοντας μόλις βγει από κυρώσεις που κράτησαν τέσσερα χρόνια.
Ακόμα και μεταξύ των χωρών που ήταν σύμφωνες να παγώσουν την παραγωγή στα επίπεδα του Ιανουαρίου, υπάρχει απροθυμία να πάνε παραπέρα και να περικόψουν την παραγωγή. Γιατί;
Η απάντηση είναι απλή: η Ασία.
Η Σαουδική Αραβία και οι άλλοι βασικοί παραγωγοί της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένων του Ιράκ, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και του Κουβέιτ – καθώς και της Ρωσίας – έχουν εστιάσει στο να κερδίσουν δουλειές σε χώρες όπου η ζήτηση για αργό πετρέλαιο αυξάνεται.
Αυτή την περίοδο, η Ασία είναι …«όλα τα λεφτά» για την πετρελαϊκή βιομηχανία.
«Αν προσθέσεις όλες τις χώρες της Ασίας μαζί, μιλάμε για αύξηση της ζήτησης κατά 700.000 με 800.000 ημερησίως» λέει ο Φερεϊντούν Φεσχαράκι, πρόεδρος της FACTS Global Energy.
«Αναμένουμε αύξηση της παγκόσμιας ζήτησης κατά 1,3 με 1,4 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, εκ των οποίων τα 2/3 προέρχονται απ’ την Ασία» επισημαίνει.
Η Κίνα και η Ινδία είναι οι δύο αναδυόμενες αγορές που τραβούν πάνω τους την περισσότερη προσοχή. Παρά την οικονομική επιβάρυνση, η Κίνα εισήγαγε 7,8 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα τον Δεκέμβριο, παρουσίασε δηλαδή ετήσια αύξηση 9%. Η Ινδία ακολουθεί παρόμοια τροχιά: εισήγαγε 4,2 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως στα τέλη του 2015, με ετήσιο ρυθμό αύξησης 7%.
Το συνολικό τους μερίδιο παγκόσμιας ημερήσιας ζήτησης πετρελαίου έχει τριπλασιαστεί στο 16% από το 1990 και αναμένεται να έχει διπλασιαστεί μέχρι το 2040.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους βασικούς παραγωγούς προέρχεται, όμως, από μια πιο αδύναμη οικονομική ανάπτυξη. Η κλίμακα της επιβράδυνσης της Κίνας παραμένει ασαφής, ενώ η ζήτηση πετρελαίου από την Ιαπωνία αρχίζει να μειώνεται.
Όπως και να ’χει, ο ανταγωνισμός για την Ασία είναι το νέο μεγάλο «στοίχημα» της αγοράς πετρελαίου.
