Ιδού πού οι μεγάλες εταιρείες αναζητούν ταλέντα
Οι εργοδότες ξέρουν πώς να εκτιμούν τους νεοπροσληφθέντες. Τώρα, κάποιοι εφαρμόζουν αυτή την προσέγγιση στους ίδιους τους εργαζομένους τους.
του Τζεφ Κόλβιν
Η εξαγορά μιας νεοφυούς επιχείρησης με μόνο σκοπό την πρόσληψη των ταλαντούχων ανθρώπων της έχει γίνει πλέον πάγια πρακτική μεταξύ εταιρειών όπως η Apple, η Google, η Microsoft και η Facebook. Το αποτέλεσμα είναι μια ακριβή αγορά κορυφαίου τεχνολογικού ταλέντου. Θαυμάσιοι μηχανικοί μπορεί να κοστίσουν από 1 έως 2 εκατομμύρια δολάρια – μόνο για να αγοράσεις τις εταιρείες όπου εργάζονται, και μετά πρέπει να τους πληρώσεις.
Ο Ντέιβ Σόμποτα, διευθυντής εταιρικής ανάπτυξης της Google, μίλησε σε συνέδριο σχετικά με το εν λόγω ζήτημα: «Οι συμφωνίες ταλέντων είναι ένας τρομακτικά ακριβός τρόπος εύρεσης ταλέντου – 10 με 100 φορές περισσότερο σε σχέση με την πληρωμή ενός υπεύθυνου προσλήψεων. Αλλά αυτό συνιστά μια αναγκαιότητα».
Το ευρύτερο φαινόμενο είναι το ότι πλέον είναι δυνατόν να γνωρίζει κάποιος την αγοραία αξία του ταλέντου, κι αυτό όχι μόνο στη Silicon Valley. Οι εργαζόμενοι μπορούν να παρακολουθούν τη γενική αξία τους μέσω κοινωνικών μέσων και ιστοσελίδων καριέρας. Το χρηματιστήριο συχνά αξιολογεί με υπερβολικά ποσά τους κορυφαίους εργαζομένους. Όταν ο Κάσπερ Ρόρστεντ έφυγε από το τιμόνι της γερμανικής Henkel τον Ιανουάριο για να γίνει διευθύνων σύμβουλος της Adidas, η Henkel έχασε 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε κεφαλαιοποίηση, ενώ η Adidas κέρδισε 1 δισεκατομμύριο δολάρια.
Την ίδια στιγμή, οι αγορές μπορεί να αντιμετωπίζουν ένα άτομο ως βάρος: όταν η Viacom ανακοίνωσε ότι ο εκτελεστικός πρόεδρος Σάμερ Ρέντστοουν επρόκειτο να αποχωρήσει, κέρδισε 1,1 δισεκατομμύρια δολάρια σε αξία μέσα σε χρονικό διάστημα 30 λεπτών.
Οι εξελίξεις αυτές δείχνουν ότι το ανθρώπινο κεφάλαιο πλέον έχει γίνει το πιο σημαντικό στοιχείο ενεργητικού – και ότι πολλοί μάνατζερ αγνοούν πόσο επωφελείς μπορεί να είναι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι. Μια λύση είναι η δημιουργία μιας εσωτερικής αγοράς για ταλέντα. Αυτή έχει γίνει μια δημοφιλής λύση και χρησιμοποιείται από μεγάλους εργοδότες όπως η Intel και η Cisco. Η ιδέα είναι ότι τα αφεντικά δεν είναι ιδιοκτήτες των εργαζομένων. Οι αγγελίες για νέες θέσεις εργασίας στέλνονται σε όλους τους εργαζομένους, οι οποίοι μπορούν να κάνουν αίτηση εμπιστευτικά.
Άλλες εταιρείες υιοθετούν μια λιγότερο επίσημη προσέγγιση. Ο διευθύνων σύμβουλος της Alcoa, Κλάους Κλάινφελντ, λέει ότι φέρνει «όλη την εκτελεστική ομάδα σε ένα δωμάτιο για δυο μέρες για να συζητήσουν τον προγραμματισμό της εύρεσης και ανάπτυξης ταλέντου που θα απαιτηθεί μελλοντικά». Τη διαδικασία η εταιρεία την αποκαλεί Αγορά Ταλέντου.
«Πρόκειται για μια πάλη για την εξασφάλιση του πραγματικά μεγάλου ταλέντου» λέει ο Κλάινφελντ. Η ομάδα εντοπίζει τους καλύτερους εργαζομένους και υποψήφιους για συγκεκριμένες θέσεις, και καταλήγει στο ποιος θα πάει πού. Ο τελικός στόχος; «Να έχουμε εντός της εταιρείας τη ζωντάνια που προκύπτει όταν οι εργαζόμενοι ξέρουν ότι εάν είναι καλοί, θα έχουν πραγματικές ευκαιρίες».
