Ρωσία εναντίον ΗΠΑ: Ένας χρυσός και κυβερνο-οικονομικός πόλεμος

Το 2014, το Bloomberg Businessweek αποκάλυψε σε άρθρο του ότι το 2010 υπήρξε παραβίαση του NASDAQ από χάκερ. Με τη βοήθεια του FBI, της NSA, και του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας, ο NASDAQ ανακάλυψε έναν ιό στα λειτουργικά συστήματα και βρήκε την πηγή του. Δεν είχε τοποθετηθεί από μια εγκληματική συμμορία· η προέλευσή του ήταν το ρωσικό κράτος.

Μια συνηθισμένη αντίδραση των αναλυτών είναι να λένε ότι οι χάκερ της Δύσης πρέπει να είναι τόσο καλοί όσο εκείνοι της Ρωσίας. Σε αντίποινα, θα μπορούσαμε να χτυπήσουμε το Χρηματιστήριο της Μόσχας αν Ρώσοι χάκερ χτυπήσουν το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Ναι, φυσικά και θα μπορούσαμε – οι ΗΠΑ είναι καλύτερες στον κυβερνοπόλεμο από οποιαδήποτε άλλη παγκόσμια δύναμη. Αλλά δεν είναι τόσο απλό.

Αν η Ρωσία πλήξει το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και οι ΗΠΑ πλήξουν το Χρηματιστήριο της Μόσχας, ποιος χάνει; Χάνουν οι ΗΠΑ επειδή οι αγορές της είναι σημαντικότερες και μεγαλύτερες, και ο πλούτος που εμπεριέχεται εκεί είναι περισσότερος – άρα και ο κίνδυνος επέκτασης του πλήγματος αλλού. Η Ρωσία, οικονομικά, δεν έχει τόσα πολλά να χάσει.

Με άλλα λόγια, ο κυβερνο-οικονομικός πόλεμος χαρακτηρίζεται από μια ασύμμετρη δυναμική, η οποία δεν γίνεται απόλυτα κατανοητή σήμερα. Τα όπλα του κάθε στρατοπέδου μπορεί να είναι συμμετρικά, όμως οι απώλειες δεν είναι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν να χάσουν τα περισσότερα σε μια τέτοια περίπτωση.

Ένας άλλος κίνδυνος είναι η τυχαία έναρξη ενός κυβερνο-οικονομικού πολέμου. Αν ζητήσει κάποιος από τους χάκερ να αποκτήσουν τη δυνατότητα επίθεσης και κλεισίματος του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, αυτοί θα πρέπει να κάνουν δοκιμές πάνω σ’ αυτό. Έτσι, θα μπορούσε να υπάρξει μια κατάσταση όπου Ρώσοι χάκερ ίσως δοκιμάσουν απλώς μια επίθεση χωρίς να θέλουν πραγματικά να την πραγματοποιήσουν – δηλαδή να σκορπίσουν τον πανικό δίχως να έχουν την πρόθεση να το κάνουν. Ένα τέτοιο σενάριο δεν απαιτεί παραλογισμό, αλλά απλώς ένα ατύχημα. Και ατυχήματα συμβαίνουν όλη την ώρα.

Οι ΗΠΑ έχουν εξαιρετικές αποτρεπτικές δυνατότητες στον χώρο του κυβερνοπολέμου μέσω της Διοίκησης Κυβερνοπολέμου του Στρατού και της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (NSA). Όμως, η προσπάθεια που έχει καταβληθεί στη διαμόρφωση του στρατηγικού δόγματος είναι ανεπαρκής. Ελάχιστοι ειδικοί, όπως ο Χουάν Ζαράτε στο Κέντρο Κυρώσεων και Παράνομης Χρηματοδότησης και ο Τζιμ Λιούις στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών, έχουν το ρόλο που είχαν ο Χέρμαν Καν και ο Χένρι Κίσσινγκερ τη δεκαετία του ’60, όταν εξελίχθηκε το δόγμα του στρατηγικού πυρηνικού πολέμου. Αυτή η στρατηγική έλλειψη αυξάνει τον κίνδυνο κυβερνο-οικονομικού πολέμου.

Αυτή η απειλή είναι ένας παραπάνω λόγος για να κατέχει κάποιος χρυσό. Το συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο δεν είναι ψηφιακό και δεν μπορεί να παραβιαστεί ή να σβηστεί. Αν ανησυχείτε για τα κράτη-παρίες και το κυβερνο-έγκλημα, αγοράστε χρυσό.