Ποια είναι τα μέτρα – «φωτιά» που ζητούν ως εγγύηση οι δανειστές

Οι πιστωτές, Ευρωπαίοι και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, κατέληξαν σε ενιαία στάση απέναντι στο ελληνικό πρόβλημα. Υπό το βάρος της αμφισβήτησης από την πλευρά του Ταμείου της επίτευξης των στόχων του προγράμματος απαιτούν από την ελληνική κυβέρνηση να ψηφίσει πρόσθετα μέτρα έτοιμα να εφαρμοστούν αυτόματα μόλις διαπιστωθεί απόκλιση από τους διακηρυγμένους στόχους για πλεόνασμα 3,5% το 2018.

Συγκεκριμένα απαιτούν από τον κ. Τσίπρα να ψηφίσει προληπτικά μέτρα, πέραν των προβλεπόμενων 5,5 δισ. ευρώ, ύψους 3,6 δισ. ευρώ. Τα πρόσθετα αυτά μέτρα θα τελούν εν αναμονή, εν είδει αυτόματων σταθεροποιητών στην περίπτωση που διαπιστωθεί εκτροχιασμός του προγράμματος.

Ανάμεσα σε αυτά τα μέτρα, περιλαμβάνονται αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ, αλλά και περικοπές σε μισθούς και συντάξεις του Δημοσίου.

Συγκεκριμένα, όπως μεταδίδει το Mega, οι δανειστές έχουν θέσει τα εξής:

• αύξηση ΦΠΑ σε ρεύμα και νερό από το 13% στο 24%
• περικοπές κύριων συντάξεων
• απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων
• περικοπές των μισθών στο Δημόσιο, με έμφαση στα εισαγωγικά κλιμάκια και στους υπαλλήλους χαμηλών προσόντων
• «πάγωμα» των προσλήψεων
• κατάργηση και του υπερμειωμένου ΦΠΑ 6% που ισχύει σε φάρμακα, βιβλία, θέατρα

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ακόμη και οι δανειστές αντιλαμβάνονται ότι αυτό το πακέτο μέτρων είναι ιδιαίτερα επώδυνο και δύσκολα διαχειρίσιμο από πολιτικής άποψης.

Τι απαντάει η κυβέρνηση
Η κυβέρνηση την Κυριακή με σημείωμα της αφήνει ανοιχτό το παραθυρο να τα δεχθεί λέγοντας ότι η τελική της θέση θα εξαρτηθεί από ολόκληρο το “πακέτο” που θα είναι στα τραπέζι.

Αναλυτικά το σημείωμα του Μαξίμοου

Σημείωμα, Αθήνα 17.04.2016

Σχετικά με την πορεία της διαπραγμάτευσης

1. Η συζήτηση στην Ουάσιγκτον απέδειξε ότι υπάρχουν συγκλίσεις, αλλά και σημαντικές διαφορές ανάμεσα σε όλα τα μέλη που μετέχουν στη διαπραγμάτευση. Σημαντικότερη σύγκλιση, είναι η επιθυμία όλων των πλευρών να υπάρχει καταρχήν συμφωνία σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων (staff level agreement ) στην Αθήνα, μέχρι την συνεδρίαση του Eurogroup την ερχόμενη εβδομάδα.

2. Επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά η διαφορά ανάμεσα στο ΔΝΤ και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς για το πόσο εφικτό είναι να φτάσουμε σε ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%  το 2018. Συγχρόνως, η γερμανική πλευρά φαίνεται να πιστεύει ότι είναι δυνατόν να κλείσει η συμφωνία με την συμμετοχή και του ΔΝΤ, χωρίς, όμως, καμία ελάφρυνση του χρέους -κάτι που αγνοεί την επαναλαμβανόμενη θέση του ΔΝΤ, που επισημάνθηκε πολλές φορές και στην Ουάσιγκτον, ότι χωρίς ουσιαστική απομείωση χρέους, το Ταμείο δεν μπαίνει στο πρόγραμμα.

3. Θετικό σημείο για την ελληνική πλευρά είναι η ενισχυμένη κατανόηση για τις “κόκκινες γραμμές” στο αφορολόγητο και τις συντάξεις. Παρά τα σχετικά, δηκτικά, σχόλια στον εγχώριο Τύπο, ούτε μια φορά, στις συζητήσεις στην Ουάσιγκτον, δεν αναφέρθηκε -πόσο μάλλον έγινε αντικείμενο κριτικής- η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να φέρει στη Βουλή το φορολογικό και το ασφαλιστικό.

4. Είναι προφανές ότι καθώς πλησιάζουμε το Eurogroup θα υπάρχουν διαδοχικές προτάσεις και προσεγγίσεις για να βρεθεί ένα “πακέτο” που όλες οι πλευρές θα μπορέσουν να το υποστηρίξουν με αξιοπρέπεια.

5. Είναι επίσης προφανές ότι οι διαφωνίες ανάμεσα στους θεσμούς για τα μακροοικονομικά μεγέθη δεν μπορούν να λυθούν σε βάρος της χώρας. Όπως είναι επίσης προφανές ότι δεν μπορεί να υπάρχει συμφωνία που να παραβιάζει κάτι που συμφωνήθηκε πριν από δέκα μήνες.

6. Μέσα στις διαφορετικές προτάσεις που κατατέθηκαν προκειμένου να υπάρξει προσέγγιση ανάμεσα στους θεσμούς, είναι και αυτή για περαιτέρω μέτρα που θα αποφασιστούν μεν από τώρα αλλά θα εφαρμοστούν, εάν και μόνο εάν, δεν καλύψουμε το στόχο του 3,5%, το 2018. Με δυο λόγια, η συγκεκριμένη πρόταση προβλέπει να κλείσει η αξιολόγηση με τα μέτρα που υπολογίζουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και συμφωνούν και οι ελληνικές αρχές και, μόνο αν το 2018 δεν πιάσουμε το στόχο, να είμαστε υποχρεωμένοι, τότε, να εφαρμόσουμε και κάποια από τα μέτρα που προτείνει το Δ.Ν.Τ. Και είναι ξεκάθαρο ότι σ’ αυτή την πρόταση, τα περαιτέρω μέτρα προτείνεται να είναι ανάλογα με την απόκλιση από το στόχο. Για παράδειγμα, μια απόκλιση 0,3% (δηλαδή, να έχουμε 3,2% πρωτογενές πλεόνασμα και όχι 3,5%) θα οδηγούσε σε μέτρα ύψους μόνο 0,3%.

7. Σε κάθε περίπτωση η ελληνική πλευρά δεν έχει αποδεχτεί αυτή την πρόταση και η τελική της θέση θα εξαρτηθεί από ολόκληρο το “πακέτο” που θα είναι στα τραπέζι και που, προφανώς, θα συμπεριλαμβάνει και την ελάφρυνση του χρέους, η οποία, με βάση τη Συμφωνία του Ιουλίου, είναι προγραμματισμένο να αποφασιστεί αμέσως μετά την πρώτη αξιολόγηση.