Κεραυνοί του βρετανικού Τύπου κατά Μπλέρ
Αν και ζήτησε συγνώμη για τις επιπτώσεις του πολέμου, οι αρθογράφοι κρατούν σήμερα την εικόνα ενός "αλαζόνα", προσκολλημένου στην "ψευδαίσθηση" ότι είχε δίκιο.
Από τη μακρά συνέντευξη Τύπου (διάρκειας δυόμισι ωρών) του Τόνι Μπλερ την Τετάρτη για να δώσει εξηγήσεις για τις κατηγορίες που διατυπώνονται εναντίον του σε έκθεση για τον πόλεμο στο Ιράκ.
Βέβαια, ο πρώην πρωθυπουργός ζήτησε συγνώμη -δείχνοντας πολύ συγκινημένος και σχεδόν με τρεμάμενη φωνή- για τις συνέπειες του πολέμου.
“Ωστόσο για τη δική του ψυχική υγεία, δηλώνει ακόμη ότι ο κόσμος είναι ‘καλύτερος και πιο ασφαλής’ επειδή ο ίδιος συμμετείχε στην εισβολή του Τζορτζ Μπους στο Ιράκ. Είναι μια μνημειώδης ψευδαίσθηση”, γράφει η εφημερίδα Sun.
“Ο Μπλερ παραδέχεται ότι τα σχέδιά του για τη μετά τον πόλεμο εποχή ήταν ολέθρια. Αυτή είναι η μόνη του παραχώρηση. Δεν βλέπει τον λόγο να ζητήσει συγνώμη για την απόφασή του να πάει σε πόλεμο και επέμεινε στο γεγονός ότι θα έκανε ξανά το ίδιο πράγμα”, προσθέτει η εφημερίδα.
“Πιστεύει ακόμη ότι δεν είχε επιλογή. Αλλά θα μπορούσες να είχες πει όχι, Τόνι”, παρατηρεί η εφημερίδα.
Για την Guardian, “αυτό μπορεί να προκαλεί αμφιβολία για την ειλικρίνεια κάποιου σε μια τέτοια στιγμή”.
“Αλλά τον έχω δει απαρηγόρητο και στο παρελθόν, και όπως εκατομμύρια άλλοι ψηφοφόροι, δεν τον εμπιστεύομαι πλέον”, γράφει η Αν Πέρκινς, η οποία πιστεύει ότι ο Τόνι Μερ επέδειξε “απόλυτη αλαζονεία” όταν κλήθηκε να δικαιολογήσει τις αποφάσεις του.
Ο Μάικλ Ντίκον, στην Telegraph, τονίζει επίσης ότι ο Μπλερ αρνήθηκε να ζητήσει συγνώμη για την εισβολή στο Ιράκ, παρόλο που εκδήλωνε έντονα τον πόνο του. Και αναρωτιέται σχετικά με τη συνέντευξη: “Τι να πιστέψει κανείς; Ήταν άραγε η ειλικρινής δήλωση ενός συντετριμμένου ανθρώπου ή μήπως μια παράσταση, μια μίμηση άψογα ερμηνευμένη;”
Ο Τζον Κρέις, στη Guardian, γράφει για τον Μπλερ ότι φάνηκε κυρίως να αυτοοικτίρεται.
“Εγώ, εγώ, εγώ. Ο πόλεμος, δεν είναι οι 179 βρετανοί στρατιώτες και οι εκατοντάδες χιλιάδες Ιρακινοί που έχασαν τη ζωή τους. Ήταν πάντα αυτός. Άραγε ο κόσμος κατάλαβε πόσο δύσκολη ήταν η απόφαση που έλαβε; Και γιατί εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει ότι η απόφαση αυτή ήταν πλήρως δικαιολογημένη και ότι ο Θεός του είπε προσωπικά ότι αμέτρητες ζωές σώθηκαν επειδή (η Βρετανία) πήγε στον πόλεμο;”.
“Τα μάτια του γυάλιζαν από την πίστη του μάρτυρα. Δεν ήταν το κακό παιδί, αλλά ο μεσσίας. Συνεχίζοντας έναν πόλεμο που είχε χάσει από καιρό”, πρόσθεσε ο αρθρογράφος.
Ο Τρέβορ Κάβανο, στη Sun, υπογραμμίζει ότι “ο Μπλερ είχε πάντα εμμονή” με το σημάδι που θα άφηνε στην ιστορία.
“Μπορεί να ήλπιζε ότι θα μοιάσει στους αμερικανούς ήρωες με όλα τα πλούσια οφέλη που θα είχε απ’ αυτό. Αλλά αντί γι’ αυτό θα τον θυμόμαστε επειδή προκάλεσε μια καταιγίδα τρομοκρατίας σε έναν εύθραυστο και ασταθή κόσμο”.
