Κι ο Γιούνκερ έχει χιούμορ

Ο Πρόεδρος της ομάδας των φιλελευθέρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Γκυ Φερχόφστατ, όταν πληροφορήθηκε ότι η νέα Πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι διόρισε ως υπουργό Εξωτερικών τον Μπόρις Τζόνσον, έγραψε φλεγματικά: «Προφανώς το βρετανικό χιούμορ δεν έχει όρια».

Αλλά και ο διορισμός του Γάλλου τέως Επιτρόπου Μισέλ Μπαρνιέ στη θέση του επικεφαλής της ομάδας διαπραγματεύσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το Brexit, δείχνει ότι και ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, αν και Λουξεμβουργιανός, έχει κι αυτός χιούμορ, και μάλιστα μαύρο.

Ένας, ακόμη και σήμερα, Γκωλικός πολιτικός της λαϊκής δεξιάς και εχθρός των χρηματαγορών, που δεν μιλάει αγγλικά ούτε για δείγμα, είναι το χειρότερο που μπορούσε να συμβεί στην «παλιοπαρέα» των Brextiers που διορίστηκε από την νέα Πρωθυπουργό για να διαπραγματευτεί την υλοποίηση του ονείρου τους, που συνοψίζεται στο σύνθημα «Δώστε μας πίσω την Αγγλία».

Τώρα, οι περήφανοι διαπραγματευτές, στα χρόνια που έπονται θα είναι υποχρεωμένοι ατελείωτες ώρες να ακούν Αγγλικά από τους διερμηνείς, ενώ τα αυτιά τους θα βουίζουν από την γαλλική καθομιλουμένη…

Λίγες ημέρες πριν, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ είχε απευθύνει εγκύκλιο στους Βρετανούς υπαλλήλους της ΕΕ που ανησυχούσαν για το μέλλον τους, καθησυχάζοντας τους. Τους έγραψε ότι είναι πρώτα από όλα υπάλληλοι της Επιτροπής, και συνεπώς δεν έχουν να φοβούνται απόλυση. Βέβαια, προσέθεσε, ότι εννοείται πως δεν θα έχουν θέση στα ανώτατα αξιώματα. Εξάλλου η Αγγλία εξαιρέθηκε από την κυλιόμενη Προεδρία της Ένωσης και αντικαταστάθηκε από την Εσθονία, ενώ στη θέση του Βρετανού Επιτρόπου που παραιτήθηκε, τοποθετήθηκε νέος από τον οποίο αφαιρέθηκε η κρίσιμη εποπτεία του χρηματοοικονομικού τομέα και του δόθηκε η Ασφάλεια!

Ευλόγως πολλοί Άγγλοι της Επιτροπής που δεν αισθάνονται και πολύ περήφανοι από την Μεγάλη Αποκοτιά, ζητούν αλλαγή εθνικότητος, ώστε να έχουν σιγουριά και προοπτική στην καριέρα τους. Η εθνική περηφάνια πάει περίπατο, όταν έχουμε να κάνουμε με την οικογένειά μας. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους Εγγλέζους.

Οι διαπραγματεύσεις θα αρχίσουν μετά την επίσημη αίτηση για Έξοδο, καθώς αυτό προβλέπει το άρθρο 50 των Συνθηκών, και απορρίφτηκε η όποια προκαταρκτική διαπραγμάτευση που επεδίωκαν οι Άγγλοι, ώστε να δουν ποιας μορφής σύνδεση θα επιδιώξουν. Τα όνειρα των Άγγλων για πλήρη συμμετοχή στην Κοινή Αγορά και ειδικά των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, χωρίς την παράλληλη αποδοχή της τέταρτης ελευθερίας δηλαδή της ελεύθερης διακίνησης των Ευρωπαίων εργαζομένων, η οικονομική συνεισφορά στην Ένωση για να έχει την πολυπόθητη πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή αγορά που θα είναι μεγαλύτερη από αυτήν που πλήρωνε ως μέλος, και ο αποκλεισμός της από τα Συμβούλια που παίρνουν τις αποφάσεις -όλα αυτά συν τον Μπαρνιέ- προδικάζουν ένα διαζύγιο, που δεν θα είναι ούτε βελούδινο, ούτε φιλικό, όπως επιδιώκει η Μέρκελ και η Μέι. Κι αυτό γιατί ακόμη και οι πιο στενοί σύμμαχοι της τελευταίας, οι ανατολικές χώρες, δεν έχουν καμία διάθεση να κάνουν την παραμικρή διευκόλυνση, όταν απειλείται η θέση των εσωτερικών μεταναστών της Ένωσης που προέρχονται κυρίως από τις χώρες αυτές.

Η διαδικασία που περιγράφουμε, μαζί με χίλια δυο άλλα μικρά και μεγάλα γεγονότα, είναι αυτή που παραλίγο να λουστούμε, όταν η περήφανη διαπραγμάτευση της Κυβέρνησής μας πέρσι τέτοιον καιρό, μας οδηγούσε στα βράχια. Και τα βράχια τα δικά μας είναι πολύ χειρότερα. Σαν τα βράχια της Κεφαλονιάς, συν τους σεισμούς που παράγει το πλούσιο σε γεωλογικά φαινόμενα ρήγμα της Δυτικής Ελλάδας. Συν τα άδεια ταμεία. Η ‘’χειρότερη διαπραγμάτευση που έγινε ποτέ’’, σύμφωνα με την εκτίμηση κάποιου Πανεπιστημίου της Αμερικής, πιστεύω ότι μοιάζει στα χαρακτηριστικά της χειρότερης καμπάνιας για το δημοψήφισμα στην Αγγλία. Ψέματα, λαϊκισμός, υβρεολόγιο, με μπόλικη δόση εθνικής υπερηφάνειας και ‘’χιούμορ’’ της κακιάς ώρας.

Αλλά ακόμη και τώρα, αν και έντρομοι μπροστά στο ρήγμα που φάνταζε μπροστά μας και κάναμε πίσω με την χάρη ακροβάτη, μυαλό δεν βάλαμε. Τώρα που δέσαμε τον γάιδαρο μας για δυο χρόνια που θα έχουμε ακόμη τον παρά, σχεδιάζουμε αμέριμνοι το μέλλον με στόχο την πλήρη αποσταθεροποίηση του συστήματος. Τι απλές και άδολες αναλογικές, τι δημοψηφίσματα για ψύλλου πήδημα, τι έλεγχος στα ΜΜΕ , τι αποδυναμώσεις ανεξάρτητων αρχών… Και τι δεν ετοιμάζουμε. Και όλα αυτά στο όνομα της περισσότερης Δημοκρατίας, στην χώρα των αυτόνομων συλλογικοτήτων τύπου Εξαρχείων και Ειδομένης.

Αν όμως η Κυβέρνηση πιστεύει, ότι έχουμε χρόνο να ασχολούμαστε με τα ‘’μεγάλα θέματα που ενδιαφέρουν τον λαό’’, κάνει λάθος. Ο ορίζοντας είναι σκοτεινός και τα σημάδια ακόμη χειρότερα. Ας σταματήσουμε λοιπόν να παίζουμε Πόκεμον ψάχνοντας στην εικονική πραγματικότητα, και να συγκεντρωθούμε στα ουσιώδη. Γιατί αλλιώς το Βρετανικό δράμα, έστω διανθισμένο με το χιούμορ του Γιούνκερ, θα μοιάζει παράδεισος και όνειρο απατηλό…