Ο ακτιβιστής κατά του AIDS και ο τραπεζίτης
Η απίστευτη ιστορία των αδερφών Jes και Peter Staley όπου ο ένας έγινε κορυφαίο τραπεζικό στέλεχος και ο άλλος ακτιβιστής κατά του AIDS.
Της Patricia Sellers
Όταν ο Peter Staley διαγνώστηκε οροθετικός έπρεπε να πει στον µεγαλύτερο αδελφό του, τον James –γνωστό ως Jes—, ότι ήταν οµοφυλόφιλος και να του ανακοινώσει αυτό που εκείνη την εποχή αποτελούσε ουσιαστικά θανατική καταδίκη. Ήταν το 1985. Ο Peter ήταν 24 χρόνων και τότε είχε ακολουθήσει τον 28χρονο Jes, τον οποίο θεωρούσε οµοφοβικό, σε µια πολλά υποσχόµενη καριέρα στην J.P. Morgan.
Στη διάρκεια της κορύφωσης της κρίσης του AIDS, τη δεκαετία του 1990, ο Peter συνελήφθη δέκα φορές, εκ των οποίων η µία φορά ήταν σε κινητοποίηση κατά της πολιτικής τιµών των µεγάλων φαρµακευτικών εταιρειών για την αγωγή του HIV/AIDS, όταν αλυσοδέθηκε στον εξώστη του Χρηµατιστηρίου της Νέας Υόρκης και πέταξε ψεύτικα χαρτονοµίσµατα των 100 δολαρίων, που έγραφαν επάνω «Η κερδοσκοπία σας γαµιέται». Ο Peter λέει σήµερα: «Δεν έµαθα ποτέ εάν ο Jes είχε τύψεις στην J.P. Morgan. Είναι αλήθεια ότι, από τότε που έκλεισα το Χρηµατιστήριο της Νέας Υόρκης, έγινα ένας από τους πιο µισητούς ανθρώπους στη Wall Street».
Όσο για τον Jes, λέει ότι ο αδελφός του του έδωσε τη δυνατότητα να γίνει µάρτυρας «από πρώτο χέρι της µεγαλύτερης γενναιότητας που έχει επιδείξει άνθρωπος» και να κατανοήσει τη σηµασία της διαφορετικότητας στον χώρο εργασίας. Μάλιστα, καθώς η J.P. Morgan εµφανίστηκε ως πρωτοπόρος για τα δικαιώµατα των ΛΟΑΤ, ο Jes βρισκόταν στα µετόπισθεν, βοηθώντας στην καθοδήγηση του αγώνα. Ήταν στην εταιρεία –και θεωρείτο από πολλούς υποψήφιος διάδοχος του CEO Jamie Dimon— µέχρι το 2013, όταν αποχώρησε, αφού έχασε την εύνοια του Dimon. Τον περασµένο Δεκέµβριο ο βρετανικός τραπεζικός γίγαντας Barclays επέλεξε τον Jes ως τον νέο της CEO. Προσφάτως, τα δύο αδέλφια έδωσαν συνέντευξη από κοινού στο Fortune. Αυτή είναι η πρώτη συνέντευξή τους σε Μέσα Ενηµέρωσης για τη σχέση τους, καθώς και για όλα όσα έµαθαν στην πορεία τους προς την κατάκτηση ηγετικών θέσεων.
FORTUNE: Peter, ας γυρίσουμε στο φθινόπωρο του 1985. Ήσουν διαπραγματευτής ομολόγων για την J.P. Morgan. Άρχισες να νιώθεις χάλια και το συνάχι σου επέμενε. Τι συνέβη τότε;
PETER STALEY: Ήµουν ήδη δύο χρόνια σ’ αυτή τη δουλειά, όταν είδα µαζί µε τον κρυφό µου φίλο την πρώτη τηλεταινία για τον HIV και το AIDS, µε τίτλο An Early Frost. Είχα ένα άσχηµο κρύωµα και ο ηθοποιός που πέθαινε από AIDS στην ταινία, ο Aidan Quinn, έπασχε από πνευµονοκύστη καρίνι και έβηχε. Ο φίλος µου µε πείραζε για τον βήχα µου και µου έλεγε ότι ακουγόµουν ακριβώς σαν αυτόν. Του είπα, «εντάξει, θα πάω στον γιατρό». Έτσι ανακάλυψα ότι ήµουν οροθετικός.
Δεν ήσουν απλώς οροθετικός. Διαγνώστηκε ότι είχες σύμπλεγμα σχετιζόμενο με AIDS.
PETER: Σωστά.
Το οποίο διαφέρει από το AIDS ή είναι το ίδιο;
PETER: Διαφέρει. Είναι µια ονοµασία που δεν χρησιµοποιείται πια. Κάποτε αφορούσε ανθρώπους που ήταν ένα στάδιο πριν από το AIDS και ήταν ανοσοκατεσταλµένοι. Αργότερα το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσηµάτων άλλαξε τον ορισµό, ώστε οποιοσδήποτε έχει λιγότερα από 200 κύτταρα Τ4 να διαγιγνώσκεται µε AIDS. Το διάστηµα 1987 – 1988 είχα 107. Αν είχες κάτω από 200 κύτταρα Τ4, όπως εγώ, σήµαινε, σε γενικές γραµµές, ότι σου έµεναν περίπου δύο χρόνια ζωής. Πάλεψα για να προσπαθήσω να την παρατείνω.
Πίστευες τότε ότι θα μπορούσες να το παλέψεις ώστε να παρατείνεις τη ζωή σου ή νόμιζες ότι σου είχαν μείνει δύο χρόνια;
PETER: Δεν το γνώριζα. Ήξερα µόνο ότι θα πάλευα πολύ σκληρά και ότι δεν θα σκεφτόµουν πολύ τα δύο χρόνια.
Πώς κατάφερες να πεις στον αδελφό σου για τη ασθένειά σου;
PETER: Το είπα µέσα σε δέκα µέρες από τη διάγνωση. Γνώριζα ότι έπρεπε να χτίσω ένα υποστηρικτικό δίκτυο γύρω µου, ότι δεν µπορούσα να το περάσω αυτό µόνος. Πήγα στο πατρικό µου την Ηµέρα των Ευχαριστιών έχοντας καταστρώσει ένα σχέδιο για να «ανοιχτώ» στην οικογένειά µου.
Ήταν η Ημέρα των Ευχαριστιών του 1985.
PETER: Σωστά. Αποφάσισα να τους µιλήσω σε καθέναν ξεχωριστά. Ξεκίνησα µ’ αυτόν που πίστευα ότι θα ήταν πιο εύκολο να το πω και µετά σκέφτηκα σε ποιον θα ήταν το πιο δύσκολο. Νόµιζα ότι θα ήταν στη µητέρα µου, οπότε ήταν η τελευταία στη σειρά. Όµως, ο Jes δεν ήταν παρά µόνον ο προτελευταίος.
Jes, σε εξέπληξε αυτό;
JES STALEY: Η διάγνωση για τον HIV εκείνη την εποχή αποτελούσε αναγγελία θανάτου. Εποµένως ήταν σοκαριστικό. Όταν µιλήσαµε µε τον Peter, όντως µου είπε ότι πίστευε πως ήµουν ο πιο οµοφοβικός στην οικογένεια. Πιστεύω ότι αυτό, εν µέρει, οφειλόταν στο γεγονός ότι ήµασταν και οι δύο στη Wall Street και τότε στη εκεί οι οµοφυλόφιλοι ήταν µια µειονότητα που αποτελούσε εύκολη λεία για όλους. Μπορούσες να χρησιµοποιείς υποτιµητικούς όρους χωρίς κανένα πρόβληµα. Και αυτός εργαζόταν στο Τµήµα Οµολόγων, οπότε…
PETER: Άκουγα τη λέξη που αρχίζει από «π» γύρω στις 20 φορές τη µέρα.
JES: Θυµάµαι ότι µπορούσες να χρησιµοποιήσεις τη λέξη «πούστης» και άλλες παραπλήσιες ακόµα και µέχρι το 2000-2001. Όµως, όταν ο Peter εκδηλώθηκε, δεν το έκανε ήσυχα και ταπεινά. Ήταν µια κατά πρόσωπο έκρηξη ενέργειας. Για µένα, ήταν µια καλή ευκαιρία να προσπαθήσω να επανορθώσω για την οµοφοβία που έβλεπε τότε ότι έδειχνα και να εναγκαλιστώ όσα έπρεπε να αντιµετωπίσει ο Peter. Το να τον βλέπω να υποµένει αυτή τη διαδικασία και σα περνούσαν οι φίλοι του ήταν η αρχή µιας µακράς πορείας που άλλαξε τη ζωή µου και πιστεύω ότι, κατά κάποιο τρόπο, άλλαξε και τον κόσµο.
Peter, αφού είπες στην οικογένειά σου ότι ήσουν οροθετικός, το 1985, τι σκεφτόσουν μετά για τη δουλειά;
PETER: Όλοι στην οικογένειά µου ρωτούσαν τι θα µπορούσαν να κάνουν. Η πρώτη αποστολή του Jes (γελάει) ήταν τι να κάνω µε την J.P. Morgan. Να το πω σε κάποιον; Πώς το χειριζόµαστε; Ήθελα να συνεχίσω να ζω. Δεν ήθελα να παραιτηθώ. Είπε ότι ήξερε κάποιον µε τον οποίο θα µπορούσαµε να µιλήσουµε εµπιστευτικά. Είχε ένα αφεντικό στη Βραζιλία, τον William Oullin, ο οποίος ήταν οµοφυλόφιλος και αρκετά ψηλά στην ιεραρχία της τράπεζας. Ο Jes µε έφερε σε επαφή µαζί του. Η συµβουλή του William ήταν να µη µιλήσω γι’ αυτό.
Γιατί;
PETER: Η τράπεζα δεν ήταν έτοιµη. Θα ήταν εκρηκτική η κατάσταση. Και θα µπορούσα να είχα χάσει τη δουλειά µου. Έτσι πέρασα έναν τρελό χρόνο που ήµουν ένας κρυφά οµοφυλόφιλος διαπραγµατευτής οµολόγων τη µέρα και ακτιβιστής κατά του AIDS τη νύχτα. Όταν πήγαινα στις διαµαρτυρίες, κρατούσα το πλακάτ µπροστά στο πρόσωπό µου, για να µη φανώ στην τηλεόραση. Ανέλαβα τους εράνους, ώστε να µπορώ να βοηθάω χωρίς να βγαίνω στις ειδήσεις. Κάποια στιγµή, όµως, αυτή η διπλή ζωή µού κόστισε. Η ποσότητα των κυττάρων Τ4 στο σώµα µου κατέρρευσε. Συνειδητοποίησα ότι το τέλος πλησίαζε. Έτσι, µπήκα στο γραφείο του αφεντικού µου ένα πρωί και του είπα την αλήθεια: «Eδώ και τώρα βγαίνω στην αναπηρία. Είναι η τελευταία µου µέρα εδώ και από αύριο θα δουλεύω καθηµερινά ως ακτιβιστής κατά του AIDS».
Jes, ο Peter έγινε γνωστός ως ένας άνθρωπος που έπασχε από AIDS και ήθελε να αλλάξει το σύστημα. Εξέφραζε τον ακτιβισμό του θεατρικά, με ακροβατικά τεχνάσματα, και αυτό δεν διέφερε ιδιαίτερα από τον ακτιβισμό που βλέπουμε σήμερα. Εσύ εκείνη την εποχή ανελισσόσουν στην J.P. Morgan. Τι σκεφτόσουν όταν παρακολουθούσες τον Peter και πόσο μιλούσες μαζί του γι’ αυτό;
JES: Πολύ. Επέστρεφα από τη Βραζιλία και τότε εργαζόµουν στο Τµήµα Μετοχών της J.P. Morgan. Ο Peter µού τηλεφώνησε για να µε ρωτήσει αν θα δούλευα την εποµένη. «Ναι», του απάντησα, και µου είπε, «δεν µπορώ να σου πω γιατί, απλώς να είσαι κοντά στο γραφείο αύριο το πρωί». Τότε ήταν που ο Peter και τρεις φίλοι του έφτασαν στην Aίθουσα Διαπραγµατεύσεων του Χρηµατιστηρίου της Νέας Υόρκης και, για πρώτη φορά στην ιστορία του, το έκλεισε ως διαµαρτυρία ενάντια στο επενδυτικό κεφάλαιο Burroughs Wellcome και την τιµή του AZT (σ.σ.: φάρµακο κατά του AIDS). Θυµάµαι πως ήµουν στο γραφείο και ότι ανέστειλαν τις διαπραγµατεύσεις. Είπα «ο αδερφός µου το κάνει αυτό!». Είχε πλάκα.
Ήσουν στον εξώστη του Χρηματιστηρίου.
PETER: Ναι. Είχαµε µια αλυσίδα για να δέσουµε τα χέρια µας στην κουπαστή, και έτσι θα τους έπαιρνε κάποια ώρα να µας βγάλουν από εκεί. Όλοι είχαµε ντουντούκες για να ακουγόµαστε περισσότερο από το κουδούνι έναρξης των διαπραγµατεύσεων. Είχαµε ένα µεγάλο πανό…
… που έλεγε «Πουλήστε Wellcome»,
PETER: …και είχαµε ψεύτικα χαρτονοµίσµατα των 100 δολαρίων που έγραφαν «Γαµιέται η κερδοσκοπία σας» στην πίσω πλευρά (γελάει). Αυτό εκνεύρισε λίγο τους χρηµατιστές και τα πετάξαµε. Αυτή η πράξη ήταν φόρος τιµής στον Abbie Hoffman, τον µοναδικό ακτιβιστή που είχε καταφέρει έως τότε να πραγµατοποιήσει δράση στην Αίθουσα Διαπραγµατεύσεων του Χρηµατιστηρίου της Νέας Υόρκης (σ.σ.: το 1967).
Η Wellcome έριξε την τιμή του AZT.
PETER: Ήµασταν στο εξώφυλλο των New York Times και της Wall Street Journal, και έριξαν την τιµή του φαρµάκου κατά 20% τρεις µέρες αργότερα.
JES: Σύρθηκες στη φυλακή — µία από τις πολλές φορές που συνέβη. Από τη µια πλευρά, δεν θέλει κανείς να ενθαρρύνει τη διακοπή της λειτουργίας του Χρηµατιστηρίου της Νέας Υόρκης. Από την άλλη, ο Peter αγωνιζόταν για τη ζωή του και τη ζωή των οροθετικών ανθρώπων. Επειδή αγαπώ τον αδελφό µου, το είδα πρώτα µέσα από το πρίσµα του και, δευτερευόντως, ως κοινωνικό ζήτηµα. Όσο εµπλεκόµουν, συνειδητοποίησα ότι το θάρρος που χρειάζεται για να σηκώνεσαι κάθε µέρα να αγωνιστείς ενάντια σε κάτι που τότε αποτελούσε θανατική καταδίκη είναι αξιοθαύµαστο. Μετατόπιζε τη χώρα.
PETER: Αυτό που είπε υποτιµά λίγο τον δικό του ρόλο. Συζητούσα για τη στρατηγική της ACT UP µε τον Jes, τον πατέρα µου, την αδελφή µου Janet – όλη την οικογένεια. Και µε ανατροφοδοτούσαν αναφορικά µε τη στρατηγική της ACT UP.
Έκανες και άλλα πολλά. «Μπούκαρες» στα γραφεία της Burroughs Wellcome.
JES: Το καλύτερο ήταν το τεράστιο προφυλακτικό που κάλυψε το σπίτι του γερουσιαστή Jesse Helms. Ήταν δηµιουργικό.
Ήταν δική σου ιδέα, Peter;
PETER: Ναι. Ο Jesse Helms ήταν ένας από τους µεγαλύτερους εχθρούς µας. Για χρόνια στο Κογκρέσο πρότεινε τροπολογίες σε νοµοσχέδια που είχαν στόχο ειδικά τους οροθετικούς. Ήταν ο συντάκτης του µεταναστευτικού αποκλεισµού. Οι ΗΠΑ ήταν η πρώτη χώρα που απαγόρεψε την είσοδο οροθετικών και την ακολούθησαν όλες οι υπόλοιπες. Εποµένως, προκάλεσε µεγάλο κακό. Εξαπέλυε µύδρους στη Γερουσία ενάντια στους οµοφυλόφιλους και τις αµαρτίες µας, λέγοντας ότι µας άξιζε να πεθάνουµε.
Σκαρφίστηκα µια δράση που δεν θα προσέβαλε τους γερουσιαστές συναδέλφους του τόσο – µια δράση µε την οποία θα µπορούσαν και να γελάσουν. Αυτού του είδους τον ακτιβισµό τον αποκαλώ τύπου «Jon Stewart», όταν καθιστάς τον αντίπαλό σου αντικείµενο χλεύης των πάντων, αποδυναµώνοντας την εξουσία του. Είµαι πολύ περήφανος, καθώς από τότε δεν πέρασε καµία τροπολογία του Helms για το AIDS.
Ήταν το 1999. Jes, πιστεύεις ότι ο Peter το παράκανε;
JES: Όχι, ήµουν ένθερµος υποστηρικτής του. Άρχισα να ασχολούµαι περισσότερο µε την ACT UP. Συνάντησα τον Larry Kramer πολλές φορές. Τότε ήταν που ξεκίνησε να σπάει ο πάγος ακόµα και στην J.P. Morgan και να γνωρίζω διάφόοους οµοφυλόφιλους. Έβλεπες για πρώτη φορά ανθρώπους να νιώθουν πιο άνετα µε τον σεξουαλικό προσανατολισµό τους. Ο Peter και οι άνθρωποι της ACT UP άλλαζαν τον κόσµο µε τρόπο ριζοσπαστικό.
PETER: Άρχισα να ακούω στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ότι η J.P. Morgan ήταν πρωτοπόρος, όσον αφορά τα δικαιώµατα των ΛΟΑΤ στον χώρο εργασίας. Και άκουγα από οµοφυλόφιλους που εργάζονταν στη Wall Street ότι αυτό σε µεγάλο βαθµό οφειλόταν στον Jes.
Jes, πότε ξεκίνησες σοβαρά να αναλαμβάνεις ηγετικό ρόλο στα ζητήματα των ΛΟΑΤ;
JES: Το σηµείο τοµής πιστεύω ότι ήταν το 2001, µε τη συγχώνευση της J.P. Morgan και της Chase. Διηύθυνα την ιδιωτική τράπεζα της Morgan και είχα τη δυνατότητα να κόψω µια επιταγή και να επιδείξω, έως έναν βαθµό, πολιτική ανυπακοή. Χωρίς την πλήρη γνώση της τράπεζας, γίναµε η πρώτη µεγάλη επιχείρηση στη χώρα που ενισχύσαµε το Εκπαιδευτικό Δίκτυο Οµοφυλοφίλων, Λεσβιών και Αµφιφυλοφίλων (GLSEN). Το GLSEN είναι η οµάδα ΛΟΑΤ που βοηθά τους εφήβους του σχολείου να ανοιχτούν δηµόσια. Κάποιοι πίστευαν ότι το GLSEN πήγαινε στα γυµνάσια για να στρατολογήσει παιδιά, ώστε να γίνουν οµοφυλόφιλα. Τότε πραγµατικά άλλαξαν τα πράγµατα. Μέχρι να το πράξει η ιδιωτική τράπεζα της Morgan, καµία µεγάλη επιχείρηση δεν τους έκοβε επιταγή.
Jes, σήμερα υπάρχει ένα λαϊκό κίνημα που στρέφεται ενάντια στις μεγάλες τράπεζες. Υπάρχει κάτι που έμαθες από τον Peter που σου επιτρέπει να σκέφτεσαι πιο στρατηγικά για να το αντιμετωπίσεις;
JES: Αυτό που έµαθα από τον Peter είναι περισσότερο να σκέφτοµαι κριτικά και να προσπαθώ να είµαι ισορροπηµένος όταν αξιολογώ τι συµβαίνει. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος σήµερα που δεν αναγνωρίζει ότι υφίσταται µια µεγάλη πρόκληση για την αντιµετώπιση της εισοδηµατικής ανισότητας σ’ αυτή τη χώρα. Επίσης, πιστεύω ότι οι τράπεζες έχουν πολλά για τα οποία πρέπει να επανορθώσουν και ότι, έως έναν βαθµό, έχουν χάσει τον δρόµο τους. Από την άλλη, προφανώς, εργάζοµαι µε χιλιάδες τραπεζίτες που πιστεύω ότι είναι απίστευτα αξιοπρεπείς άνθρωποι, µε υπέροχο χαρακτήρα και αξίες. Εάν µπορούσα να άφηνα µια κληρονοµιά για τη Wall Street ώστε µε µικρές δόσεις να ανακτήσει µέρος της εµπιστοσύνης που χάθηκε την προηγούµενη δεκαετία, θα ήµουν πραγµατικά πολύ ευτυχής.
Το 2004, όταν η κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη έπληξε την κοινότητα των ομοφυλοφίλων, Peter, ήσουν όντως εθισμένος για κάποιο διάστημα.
PETER: Ναι. Δυστυχώς, πολλοί από εµάς που περάσαµε αυτή τη µετάβαση µετά το 1996. Πολλοί οµοφυλόφιλοι οροθετικοί άνδρες, περάσαµε δύσκολα και κάποιοι από εµάς εθιστήκαµε. Ήµουν και εγώ ένας από αυτούς.
Πόσο διήρκεσε εκείνη η περίοδος;
PETER: Κράτησε περίπου δυόµισι χρόνια. Ήταν το δυσκολότερο πράγµα που πέρασα στη ζωή µου – ακόµα πιο δύσκολο από την επιβίωση στα χρόνια της µάστιγας. Ο Jes ήταν ένας από τους πρώτους στον οποία είπα ότι πέρασα στην άλλη πλευρά.
Και πώς «καθάρισες»;
PETER: Ξεκίνησα ένα πρόγραµµα 12 βηµάτων και µετά κατάφερα να «καθαρίσω» σε ένα καταπληκτικό πρόγραµµα εξωτερικής θεραπείας (χωρίς νοσηλεία) στη Νέα Υόρκη. Αλλά πήρε χρόνο. Δεν ήταν εύκολο.
Και ποιο ήταν το μάθημα;
PETER: Το µάθηµα; Ο εθισµός είναι αρρώστια και, εάν ήµουν µαύρος, θα ήµουν φυλακή. Και εµείς, ως χώρα, οφείλουµε να το δούµε προσεκτικά και να εστιάσουµε σ’ αυτό, από µια οπτική καθαρά δηµόσιας υγείας. Εγώ είχα την οικονοµική δυνατότητα για το πρόγραµµα στην εξωτερική κλινική. Αυτή την πρόσβαση τη χρειάζονται όλοι. Διαφορετικά, θα είχα πεθάνει.
Ακόμη ασχολείσαι πολύ με τον αγώνα κατά του AIDS. Γιατi;
PETER: Αγωνίζοµαι για να καταφέρω ώστε οι ΗΠΑ να τελειώσουν αυτό που ξεκινήσαµε τη δεκαετία του 1980. Η επιδηµία βρίσκεται ακόµη σε έξαρση. Ακόµη έχουµε στις ΗΠΑ περίπου τα ίδια περιστατικά ετησίως που είχαµε τη δεκαετία του 1990. Η κρίση δεν έχει τελειώσει – παγκοσµίως έχουν µολυνθεί 37 εκατοµµύρια άτοµα, κάθε χρόνο µολύνονται δύο εκατοµµύρια και 1,2 εκατοµµύριο πεθαίνουν. Αλλά, σε αντίθεση µε τη δεκαετία του 1980 και του 1990, έχουµε τα εργαλεία να αλλάξουµε αυτούς τους αριθµούς προς τη σωστή κατεύθυνση.
Τα εργαλεία είναι η αντιρετροϊκή αγωγή και είναι γεγονός ότι τώρα έχουµε ένα φάρµακο που προλαµβάνει τις λοιµώξεις του HIV, εάν το λαµβάνει κανείς κάθε µέρα. Έχουµε µάθει ότι, εάν εισάγουµε περισσότερους σε αγωγή, στην πραγµατικότητα µειώνουµε τον αριθµό των ανθρώπων που µολύνονται. Το µοναδικό που έχουµε να κάνουµε είναι να χρησιµοποιήσουµε αυτά τα εργαλεία, να βάλουµε προκαταβολικά κάποια χρήµατα και να περιορίσουµε σταδιακά την επιδηµία.
Jes, τον περασμένο Δεκέμβριο ανέλαβες 129.000 υπαλλήλους σε μια τράπεζα που έχει καλό ιστορικό, όσον αφορά την υποστήριξη προγραμμάτων κατά του HIV/AIDS και των αιτημάτων των ΛΟΑΤ. Σκέφτεσαι ποτέ ότι «πρέπει να κάνω περισσότερα»;
JES: Κανένα κοινωνικό ζήτηµα δεν παραµένει στατικό. Πάντα υπάρχει χώρος για βελτίωση, είτε αφορά ζητήµατα φύλου είτε ΛΟΑΤ είτε σεξουαλικού προσανατολισµού.
PETER: Τον πιέζω να υπερβαίνει τα όρια συνεχώς. Μου αρέσει που εκφράστηκε για την εισοδηµατική ανισότητα, που είναι Δηµοκρατικός, και που συχνά στηρίζουµε τους ίδιους υποψηφίους. Κάνω πλάκα µαζί του. Είπα «όταν γίνει επανάσταση…».
JES: Θα κρυφτούµε στο σπίτι του (γέλιο).
PETER: Θα του τηλεφωνήσω και θα του πω «βγάλε την οικογένεια έξω!». Και θα τηλεφωνώ από το αρχηγείο.
Υπάρχει περίπτωση να προκύψει θεραπεία όσο ζεις;
PETER: Αναλόγως τι εννοείς θεραπεία. Υπάρχουν, στην πραγµατικότητα, δύο κατηγορίες. Οι περισσότεροι σκεφτόµαστε αυτό που λέµε θεραπεία αποστειρωτικής δράσης, κάτι που θα αφαιρούσε τον ιό HIV τελείως από το σώµα. Όµως ο HIV είναι ρετροϊός, που γενετικά ενσωµατώνεται σε πολλαπλούς τύπους κυττάρων, και όχι σε µόνο έναν: Στο ανθρώπινο σώµα, σε εγκεφαλικά κύτταρα, στο έντερο, κυρίως σε κύτταρα Τ4, καθώς και σε άλλα ανοσοποιητικά κύτταρα. Η αφαίρεσή του ξεπερνά λίγο τη σηµερινή επιστήµη, αν και η γονιδιακή θεραπεία µπορεί να µας οδηγήσει εκεί.
Υπάρχει, επίσης, η λεγόµενη «λειτουργική θεραπεία», η οποία θα «δίδασκε» στο ανοσοποιητικό σύστηµα να κρατά τον HIV στην άκρη µόνο του, εποµένως δεν θα χρειαζόµουν να παίρνω αντιρετροϊκά για την υπόλοιπή µου ζωή. Ένα εµβόλιο πρόληψης του HIV µπορεί να κάνει ακριβώς το ίδιο στους ανθρώπους που έχουν τον ιό. Μπορεί να είναι ένα θεραπευτικό εµβόλιο και, ως εκ τούτου, να συνιστά «λειτουργική» θεραπεία. Θα εµβολιαζόµουν και δεν θα χρειαζόταν να ξαναπάρω φάρµακα για την υπόλοιπη ζωή µου. Αυτό επεξεργάζεται η κυβέρνηση. Αυτό αναµένω να δω στη ζωή µου. Είµαι σε µια οµάδα που πιέζει τον Francis Collins, τον επικεφαλής των Εθνικών Ιδρυµάτων Υγείας, και η οποία εργάζεται µε τον Tony Fauci (σ.σ.: τον επικεφαλής του Εθνικού Ιδρύµατος Αλλεργιών και Λοιµωδών Νοσηµάτων).
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Fortune Νοεμβρίου που κυκλοφορεί στα περίπτερα
