Τα πέναλτι από Θεσμούς και ΔΝΤ και η αξιολόγηση στις… καθυστερήσεις
Πώς η εμπλοκή ή μη του ΔΝΤ στο πρόγραμμα επηρεάζει το άμεσο κλείσιμο της αξιολόγησης και τι «πιέζει» την Αθήνα.
Οι επικεφαλής της τρόικας, δεν αναμένεται να επιστρέψουν στην Αθήνα πριν από το τέλος της εβδομάδας. Τα τεχνικά κλιμάκια, σύμφωνα με το αρχικό πρόγραμμα θα πρέπει να φτάσουν αύριο, Τρίτη, αλλά σύμφωνα με όσα διαρρέουν από αξιωματούχους, το ΔΝΤ εμφανίζεται απρόθυμο να στείλει την εκπρόσωπό του Ντέλια Βελκουλέσκου στην Αθήνα, πριν υπάρξει σύμπνοια με το Βερολίνο.
Σύμφωνα με άλλα σενάρια, η ασάφεια περί της ακριβούς άφιξης των Θεσμών, οφείλεται στη δυσαρέσκεια που προκάλεσαν οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού την περασμένη Πέμπτη για τις οποίες δεν ήταν ενήμεροι οι δανειστές. Ενδεικτικό αποτέλεσμα των μονομερών αποφάσεων της ελληνικής πλευράς αποτελεί το γεγονός ότι σε μία ημέρα η απόδοση του 10ετούς τίτλου εκτινάχθηκε κατά 20 μονάδες βάσης.
Ωστόσο, το οικονομικό κόστος δεν είναι τόσο μεγάλο, όσο η επιβεβαίωση σε αυτούς που πιστεύουν και διαμηνύουν σε κάθε ευκαιρία, πως η ελάφρυνση του χρέους αποτρέπει την Ελλάδα από την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.
Την ίδια ώρα, πηγές από την Ευρώπη αναφέρουν ότι οι Σόιμπλε και Τόμσεν είναι πιο κοντά από ποτέ, κάτι που σημαίνει ότι οι δυο τους, θα στηρίξουν δυναμικά τις θέσεις για περισσότερες διαρθρωτικές αλλαγές, για περισσότερα και αυστηρότερα μέτρα. Οι απαιτήσεις για τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα σε βάθος δεκαετίας και τα μέτρα ύψους 4,2 δισ. ευρώ που πρότεινε το Ταμείο, μπορούν να ευθυγραμμιστούν και να ασκήσουν αβάσταχτες πιέσεις στην κυβέρνηση που υποστηρίζει δια στόματος Ευκλείδη Τσακαλώτου και πρωθυπουργού ότι κόφτης δεν θα υπάρξει και άλλα μέτρα δεν θα συμφωνηθούν.
Ο ρόλος του Ταμείου λοιπόν είναι καθοριστικός με τα επικρατέστερα σενάρια για την εμπλοκή του στο πρόγραμμα να είναι δύο:
1. Με το ΔΝΤ
Το ΔΝΤ επιμένει ότι, με τα συμφωνημένα μέτρα, στην καλύτερη περίπτωση η Ελλάδα θα πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ. Άρα αν δεν αλλάξει ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2018 που είναι στο 3,5% του ΑΕΠ, θα πρέπει είτε να υπάρξει μια μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους (πράγμα σχεδόν απίθανο) είτε η χώρα να λάβει επιπλέον μέτρα ύψους περίπου 4,3 δισ. ευρώ ή 2,4% του ΑΕΠ. Επίσης, υποστηρίζει ότι δεν είναι ρεαλιστικό να κρίνουν κάποιοι (βλέπε Γερμανοί) εξ ιδίων τα αλλότρια και να εκτιμά κανείς ότι η Ελλάδα θα καταφέρει να διατηρήσει τόσο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για τόσα πολλά χρόνια.
2. Χωρίς το ΔΝΤ
Αν οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν να προχωρήσουν με μια “φόρμουλα” τύπου Αυγούστου 2015, δηλαδή χωρίς χρηματοδότηση από το ΔΝΤ, το δεύτερο, θα έχει ρόλο τεχνικού συμβούλου (με αρκετή επιρροή βέβαια), τουλάχιστον έως το φθινόπωρο του 2017.
Σε αυτήν την περίπτωση, θα σφίξει ο κλοίος γύρω από την Ελλάδα καθώς το Ταμείο, θα πειστεί να θεωρήσει το χρέος βιώσιμο ή έστω να μην ξανα-ανοίξει τον φάκελο αυτόν μέχρι το φθινόπωρο του 2ο17. Έτσι, μπορεί να «μπλοκάρει» την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) για ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE).
Το ζήτημα είναι ότι η Ελλάδα χρειάζεται την όσο το δυνατόν συντομότερη ολοκλήρωση της αξιολόγησης, ακριβώς για τον παραπάνω λόγο: για να είναι “μπροστά” στη συζήτηση του Φεβρουαρίου για την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και την έξοδο στις αγορές. Χωρίς αυτήν την “μεγάλη έξοδο” που είναι ακρογωνιαίος λίθος για την τήρηση του προϋπολογισμού και των αναμενόμενων πλεονασμάτων, η “γροθιά” από τους δανειστές και η πολιτική ανισορροπία, δεν θα αργήσουν να κάνουν την εμφάνισή τους.
