Τι ζητούν οι θεσμοί για αφορολόγητο – κόφτη, και ποιο το βασικό σενάριο εάν αποχωρήσει το ΔΝΤ

Είτε με το ΔΝΤ είτε με ευρωπαϊκό πρόγραμμα, οι δανειστές στέλνουν σαφές μήνυμα ότι για να συνεχίσει η βοήθεια προς την Ελλάδα, θα πρεπει να ληφθούν σκληρά δημοσιονομικά μετρα.

Οι δανειστές ζητούν από την κυβέρνηση να νομοθετήσει την παράταση του κόφτη για το 2019 και το 2020 και να ψηφίσει από τώρα ότι για να κλείσει η όποια δημοσιονομική «τρύπα» έναντι των στόχων θα προχωρά σε περικοπές συντάξεων, αλλά και περαιτέρω μείωση στο αφορολόγητο όριο μισθωτών και συνταξιούχων.

Παράλληλα, το θέμα της απελευθέρωσης του ορίου των ομαδικών απολύσεων τίθεται ως προαπαιτούμενο, κυρίως από το ΔΝΤ, αλλά και από τους Ευρωπαίους, την ώρα που το ελληνικό αίτημα για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων απορρίπτεται ομόφωνα από τους δανειστές.

Η κυβέρνηση, αν και επισήμως διαψεύδει ότι συζητά νομοθέτηση μέτρων για την περίοδο μετά το 2018, έχει ήδη εξετάσει αντιπροτάσεις, που αφορούν στην επέκταση του περιβόητου δημοσιονομικού κόφτη, χωρίς όμως να συγκεκριμενοποιηθούν με νόμο τα μέτρα περικοπών στα οποία θα προχωρά σε περίπτωση αποκλίσεων. Όμως οι θεσμοί ζητούν οι δεσμεύσεις που περιλαμβάνονταν στην επιστολή Τσακαλώτου για περικοπές στις συντάξεις , να γίνουν μνημονιακή δέσμευση. Μάλιστα, το ΔΝΤ ζητεί περικοπές και στους μισθούς του Δημοσίου, σε περίπτωση αποκλίσεων.

Στο τραπέζι έχει μπει και πάλι, παρά τις επίσημες διαψεύσεις, η νέα μείωση στο αφορολόγητο όριο από τα 8.636 ευρώ, στην περιοχή των 6.000 ευρώ, με το ΔΝΤ να επιμένει για ακόμη μεγαλύτερη μείωση στα 4.500-5.000 ευρώ. Καλά πληροφορημένες πηγές επιμένουν ότι η κυβέρνηση «το συζητά» προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση το συντομότερο δυνατόν.

Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, πάντως, υποστηρίζουν ότι τα κράτη-μέλη συνεχίζουν να έχουν διαφορετικές απόψεις, τόσο σε σχέση με τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, όσο και με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, αλλά και με το κατά πόσο θα πρέπει να γίνουν τώρα περισσότερες κινήσεις στο θέμα της ελάφρυνσης του χρέους.

Η Γερμανία επιμένει πως η συμμετοχή του ΔΝΤ είναι απαράβατος όρος για τη συνέχιση της βοήθειας προς την Ελλάδα, ζητώντας να ληφθούν όλα τα πρόσθετα μέτρα, που ζητά το Ταμείο και φθάνουν στα 4,5 δισ. ευρώ για την επόμενη τριετία.

Σε αυτό το κλίμα κινείται και η διπλή τοποθέτηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ότι εάν αποχωρήσει το ΔΝΤ, αυτομάτως καταργείται και το ευρωπαϊκό πρόγραμμα και θα πρέπει να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις από την αρχή για νέο, πιο αυστηρό πρόγραμμα, το οποίο είναι άγνωστο εάν θα εγκριθεί από τη γερμανική Βουλή.

Αξιωματούχοι των θεσμών, με άμεση γνώση των συζητήσεων, υποστηρίζουν πως «θα είναι δύσκολο να βρεθεί μία δομή για τον δημοσιονομικό κόφτη που να ικανοποιεί το ΔΝΤ». Συμπληρώνουν, πάντως, πως «εάν η ελληνική κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να συμπεριλάβει τις περικοπές στις συντάξεις και το αφορολόγητο στον κόφτη, αυτό μπορεί να βοηθήσει τη συζήτηση».

Ακόμη και οι πιο αισιόδοξες φωνές εκτιμούν πλέον πως η ολοκλήρωση της αξιολόγησης μετατίθεται χρονικά για τα τέλη Φεβρουαρίου, στην καλύτερη περίπτωση, ενώ η καθυστέρηση αφήνει την Ελλάδα εκτός του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ (QE) τουλάχιστον έως τη συνεδρίαση της 27ης Απριλίου.

Παράλληλα, το μέτωπο των πολιτικών εξελίξεων, δεν αφήνει αδιάφορους τους Ευρωπαίους αξιωματούχους, που θέλουν μεν να κλείσει γρήγορα η ελληνική αξιολόγηση για να μην έχουν άλλη μία εστία έντασης ανοιχτή, δεν φέρονται διατεθειμένοι δε να δείξουν ότι κάνουν υποχωρήσεις απέναντι στον «κακό μαθητή» σε μια χρονιά εκλογών.