Το ελληνικό «Χρυσόμελο» μπαίνει δυναμικά στις αγορές του εξωτερικού

Μπορεί η κρίση να «τσάκισε» την ελληνική οικονομία, αφήνοντας στο πέρασμά της ανεπανόρθωτες ζημιές, τις επιπτώσεις των οποίων επωμίζονται οι νεότερες γενεές, οδήγησε όμως σε αλλαγή νοοτροπίας και σε ενίσχυση της δημιουργικότητας.

Το όνειρο του Δημοσίου που είχαν κάποτε οι ελληνικές οικογένειες έχει ξεφτίσει, όπως έχει ξεφτίσει και η κουλτούρα της επιχειρηματικής δραστηριοποίησης εντός των εθνικών συνόρων. Η εξωστρέφεια, η αναζήτηση καινοτόμων ιδεών και η καθημερινή μάχη για βελτίωση των δυνατών μας σημείων, συνιστούν την νέα πραγματικότητα.

Τρανό παράδειγμα ο Γιάννης Ταμπάρης, ιδιοκτήτης της εταιρείας Χρυσόμελο, ένας νέος επιχειρηματίας που είδε μέσα στην κρίση να χάνει τη δουλειά του, επένδυσε στον πρωτογενή τομέα και σήμερα τα προϊόντα του φιγουράρουν στις αγορές του εξωτερικού.

Μολονότι σπούδασε τεχνικός δικτύων, δεν ασχολήθηκε ποτέ επαγγελματικά με τον κλάδο της Πληροφορικής, αλλά μπήκε στους κόλπους της Δημοτικής Αστυνομίας.

Η πρώτη επαφή με τη μελισσοκομία έγινε εντελώς τυχαία το 2010, όταν ο Γιάννης μαζί με τη γυναίκα του Χρύσα επισκέφτηκαν έναν οικογενειακό τους φίλο στην Καλαμάτα ο οποίος τους ξενάγησε στα δικά του μελίσσια. Στο αντίκρισμα των κυψελών και του θαυμαστού κόσμου των μελισσών γεννήθηκε μια επιθυμία που έως τότε δεν είχε βγει στην επιφάνεια.

«Με το που φορέσαμε τις στολές, ανοίξαμε την κυψέλη και είδαμε τη μικρή «κοινωνία» των μελισσών νιώσαμε ότι θέλαμε να ασχοληθούμε με το αντικείμενο, αρχικά κάνοντας το χόμπι μας» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γιάννης.

Ο ίδιος ανήσυχο πνεύμα, παραδέχεται πως είναι άνθρωπος που ψάχνεται και που ακολουθεί με πάθος οποιαδήποτε ιδέα του δίνει το κίνητρο να αισθάνεται δημιουργικός. Το project του Χρυσόμελου ξεκινά σε ερασιτεχνικό στάδιο το 2013, αλλά πολύ σύντομα μεταβάλλεται σε βασική επαγγελματική δραστηριότητα εξαιτίας μιας απρόσμενης ανατροπής.

«Από τις αρχές του 2013 παίρνω από τη δουλειά μου μια εξάμηνη άδεια άνευ αποδοχών για να πάω στην Καλαμάτα και να στήσω το μελισσοκομείο. Ήθελα να κάνω κάτι δικό μου, για το οποίο θα αποφασίζω εγώ και θα αναλαμβάνω την ευθύνη. Επιστρέφοντας στη δουλειά μας ενημερώνουν ότι καταργείται η Δημοτική Αστυνομία και εκεί είναι το timing που αποφασίζω να στήσω τη δική μου επιχείρηση».

Έπειτα από ένα χρόνο σκληρής δουλειάς και μελέτης πάνω στα μυστικά του κλάδου, ο Γιάννης τοποθετεί το καλοκαίρι του 2014 στην αγορά τα πρώτα προϊόντα μελιού που φέρουν την επωνυμία Χρυσόμελο. Όπως μας εξηγεί, η επιλογή του ονόματος δεν είναι τυχαία καθώς ήθελε ένα brand που να υπογραμμίζει τον υψηλής θρεπτικής αξίας, για την υγεία μας, «θησαυρό», όπως είναι άλλωστε το μέλι.

«Επενδύσαμε ότι οικονομίες είχαμε σε ένα τυποποιητήριο μεσαίας δυναμικής. Η παραγωγή βρίσκεται στην Καλαμάτα, ενώ το τυποποιητήριο στην Αθήνα για να μπορεί να γίνεται ευκολότερα η διανομή του προϊόντος. Παράλληλα έχουμε ένα μελισσοκομείο στην Εύβοια, με την παραγωγή μας να ανέρχεται σε ετήσια βάση σε 6-7 τόνους μελιού».

Στα μονοποικιλιακά υπάρχουν έξι κωδικοί με το μέλι βελανιδιάς να κερδίζει τόσο τις εντυπώσεις, όσο και τις διακρίσεις. Πρόσφατα μάλιστα κατέκτησε την πρώτη θέση, ως το μέλι με τις καλύτερες αντιοξειδωτικές ιδιότητες, σε έρευνα που διεξήγαγε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο αφήνοντας πίσω μέλια όπως το ρείκι και το μανούκα!

Παράλληλα, στην «οικογένεια» του Χρυσόμελο υπάρχει το θυμαρίσιο μέλι με μύρτιλο και το ανθέων με αμύγδαλο που καταναλώνεται κυρίως από ξένους τουρίστες στα ελληνικά νησιά. «Το μέλι με μύρτιλο αποτελεί ένα καινοτόμο προϊόν που μπορεί να συνδυαστεί με γιαούρτι, γλυκά ακόμα και με σαλάτες. Η γλυκόξινη γεύση του είναι ιδιαίτερη, ενώ προσφέρει και ένα ωραίο χρωματικά αποτέλεσμα στο πιάτο μας».

Το Χρυσόμελο έχει κερδίσει την καρδιά των Ιαπώνων

Τα σχέδια του Γιάννη δεν περιορίζονται μόνο στην ελληνική αγορά. Ήδη το Χρυσόμελο έχει κάνει την εμφάνισή του σε 13 χώρες, ενώ στο ά τρίμηνο του έτους ετοιμάζεται να γλυκάνει τους ουρανίσκους και των Νορβηγών. « Στην Ιαπωνία, παρότι είναι μια δύσκολη αγορά, είμαστε πολύ δυνατοί και πιστεύουμε ότι υπάρχει προοπτική για τα ελληνικά προϊόντα.

Εξίσου καλά πάμε στη Γερμανία, στην Αυστρία αλλά και στη Σλοβακία. Στόχος μας είναι η είσοδος στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Είναι κάτι που το κυνηγάμε, όπως επίσης και την εδραίωσή μας στο κομμάτι της εστίασης».

Στη χώρα μας τα προϊόντα Χρυσόμελο μπορεί να τα βρει κανείς σε 120 επιλεγμένα σημεία πώλησης σε όλη την Ελλάδα, σε ξενοδοχεία, delicatessen, ζαχαροπλαστεία και παντοπωλεία. Πρόσφατα μάλιστα το χαρτοφυλάκιο των προϊόντων της εταιρείας διευρύνθηκε και με μια νέα κατηγορία των χυμών χωρίς ζάχαρη, με βάση την αλόη, που είναι κατάλληλοι και για τους διαβητικούς.

«Πριν τρία χρόνια ξεκινήσαμε οικογενειακώς στην Καλαμάτα την καλλιέργεια βιολογικής αλόης. Φτιάξαμε τη σειρά Aloe Blend με φυσικό χυμό λεμονιού και πορτοκαλιού και κομμάτια αλόης. Οι πρώτες εξαγωγές έχουν γίνει στην Αγγλία και προσεχώς ετοιμάζονται παραγγελίες για Γερμανία». Ο Γιάννης προσθέτει πως το επόμενο βήμα είναι η δημιουργία χυμών με εποχικά φρούτα, η παραγωγή μαρμελάδων με αλόη, αλλά και καλλυντικών.

Αν πάντως έχετε ακόμα την απορία αν πρέπει να καταναλωθεί ή όχι το μέλι όταν ζαχαρώνει, η απάντηση δια στόματος του ειδικού, είναι πως πρόκειται για ένα απολύτως φυσιολογικό φαινόμενο το οποίο δείχνει ότι το μέλι δεν έχει υποστεί καμία θερμική διαδικασία που θα αλλοίωνε τα χαρακτηριστικά του. Σε περίπτωση που δείτε ότι έχει κρυσταλλώσει μπορείτε να το καταναλώσετε άφοβα. Αν πάλι το προτιμάτε στη ρευστή του μορφή μπορείτε να το ζεστάνετε σε 30 βαθμούς Κελσίου, όση είναι και η θερμοκρασία που υπάρχει σε μια κυψέλη.

Η τιμή του ελληνικού μελιού είναι value for money

Αναφερόμενος στους επικριτές των μελισσοκόμων που υποστηρίζουν ότι το ελληνικό μέλι είναι πολύ ακριβό σε σύγκριση με αυτά άλλων γειτονικών χωρών ο Γιάννης εξηγεί ότι το κόστος παραγωγής είναι ακριβό, γεγονός που δικαιολογεί την τιμή στην οποία βρίσκεται ένα premium προϊόν, όπως το μέλι. «Πιστεύω πως τα 8 ευρώ το κιλό είναι μια value for money τιμή, από τη στιγμή που ο καταναλωτής κερδίζει σε ποιότητα. Εξίσου καλό με το ελληνικό μέλι είναι το γαλλικό καιν το ιταλικό».

Από την προσωπική του εμπειρία με το επιχειρείν καταλήγει στο συμπέρασμα πως το Νο1 πρόβλημα ενός επιχειρηματία στην Ελλάδα είναι η στάση που κρατά το Κράτος το οποίο επιλέγει να βρίσκεται απέναντι του και όχι στο πλευρό του. «Το Κράτος αντιμετωπίζει την επιχειρηματικότητα σαν αδίκημα.

Ή σε αναγκάζουν να κλείσεις ή να πας στο εξωτερικό. Δυστυχώς σήμερα το Νο1 εξαγώγιμο προϊόν είναι τα νέα παιδιά. Για να αλλάξει αυτό το Κράτος πρέπει να δώσει κίνητρα στους νέους να ασχοληθούν με το επιχειρείν και να μειώσει το Δημόσιο. Μόνο έτσι θα έρθει η ανάπτυξη».