Guardian: Θα διαλύσουν ή θα ενισχύσουν την Ευρώπη οι γαλλικές εκλογές;

Η «συμπάθεια» των Βρυξελλών, δυο ευρωσκεπτικιστές και ένας «μπαλαντέρ» είναι οι τέσσερις υποψήφιοι των γαλλικών εκλογών που είτε θα δώσουν το «φιλί της ζωής» στην Ε.Ε., είτε θα την βάλουν σε περιπέτειες.

Δεν κομίζουμε δα και γλαύκα στην Αθήνα αν τονίσουμε το πόσο σημαντικές είναι οι γαλλικές εκλογές για το μέλλον της Ε.Ε. Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν πως οι γαλλικές εκλογές είναι τόσο κρίσιμες ώστε μπορούν να σώσουν ή να “θάψουν”, τρόπον τινά, την ΕΕ.

O βρετανικός Guardian που με εκτενές του άρθρο επισημαίνει πως στην Γαλλία αυτή την στιγμή υπάρχουν τέσσερις υποψήφιοι που είτε θα δώσουν το “φιλί της ζωής” στην Ε.Ε., είτε θα την βάλουν σε περιπέτειες.

Για την ώρα, τρεις είναι οι πολιτικές τάσεις που φαίνεται να συναγωνίζονται για τον προεδρικό θώκο και μαζί για την επαναδιαπραγμάτευση ή όχι του ρόλου της Γαλλίας στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Η μία, η ευρωσκεπτικιστική, που αντιτίθεται σθεναρά στην ΕΕ, ζητά να δοθεί τέλος στη συμμετοχή της Γαλλίας στην ευρωζώνη, βρίσκει την πολιτική της ενσάρκωση (κυρίως και πρωτίστως) στο ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν και σε (πολύ) μικρότερο βαθμό στην ακροαριστερά του Ζαν Λικ Μελανσόν.

Η δεύτερη, που υποστηρίζεται από τον κεντρώο Εμάνουελ Μακρόν, είναι υπέρ της περισσότερης ευρωπαϊκής ενοποίησης μέσω της ενίσχυσης των μηχανισμών της ευρωζώνης, ενώ η τρίτη τάση, με επικεφαλής τον κεντροδεξιό υποψήφιο Φρανσουά Φιγιόν μιλάει για την ανάγκη μιας πιο ισορροπημένης θεσμικής διαδικασίας, η οποία θα σημαίνει λιγότερη εξουσία για τα θεσμικά όργανα των Βρυξελλών και μεγαλύτερο ρόλο για τα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Μακρόν, ο Ευρωπαίος οραματιστής

“Μια νίκη για τον Μακρόν θα έδινε στην Γαλλία μια ευκαιρία να μεταρρυθμιστεί και στην Ε.Ε. να ανακάμψει”, αναφέρει η βρετανική εφημερίδα.

“Θα καταδείκνυε επίσης πως φιλελεύθεροι, ευρωπαϊστές, κεντρώοι υποψήφιοι έχουν μέλλον στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Ο Μακρόν θέλει να δώσει το “φιλί της ζωής” στην γαλλική οικονομία και να ενδυναμώσει την θέση της στην Ευρώπη” λέει ο Τσαρλς Γκραντ, διευθυντής στο Κέντρο Ευρωπαϊκής Μεταρρύθμισης.

Επίσης, ένας Μακρόν στον προεδρικό θώκο θα έκανε ακόμη πιο σκληρές τις διαπραγματεύσεις του Brexit, λέει η Guardian.

Πράγματι, ο 39χρονος υποψήφιος έχει ήδη απειλήσει πως αν εκλεγεί πρόεδρος, τότε η Γαλλία θα μπορούσε να πάψει να φιλοξενεί μετανάστες και πρόσφυγες στο Καλαί, ενώ θα μπορούσε επίσης να αποπειραθεί να προσελκύσει τους τραπεζίτες να εγκαταλείψουν το Ηνωμένο Βασίλειο και να μετεγκατασταθούν στη δική της επικράτεια, διευκρινίζοντας πως το Brexit θα μπορούσε να ακυρώσει τη συμφωνία ανάμεσα στις δύο χώρες που επιτρέπει στο Λονδίνο να διεξάγει ελέγχους στη γαλλική πλευρά των συνόρων.

Ο Μακρόν πρόσθεσε πως το Brexit σημαίνει πως η Βρετανία δεν θα είχε πλέον πλήρη πρόσβαση στην ενιαία αγορά και το Παρίσι θα μπορούσε να επιδιώξει να προσελκύσει τους πάροχους χρηματοοικονομικών υπηρεσιών να εγκαταλείψουν το Λονδίνο και να εγκατασταθούν στο γαλλικό έδαφος.
Με δηλώσεις σαν κι αυτές, δεν είναι τυχαίο πως ο Μακρόν θεωρείται ως το “αγαπημένο παιδί των Βρυξελλών” και αυτός που στην Ε.Ε. εύχονται να επικρατήσει στις γαλλικές εκλογές.

Φιγιόν, ο οπαδός του υπάρχοντος status quo

Από την άλλη, υπάρχει ο “μπαλαντέρ” Φιγιόν, που με όλες τις σκιές σκανδάλων να τον σκεπάζουν, εμφανίζεται ως αυτός που θέλει να διατηρήσει την υπάρχουσα σχέση Γαλλίας-Ε.Ε., αν και έχει δηλώσει πως απεχθάνεται μετά βδελυγμίας την ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης και επιθυμεί μια Ε.Ε. περισσότερο “διακυβερνητική”.

Μελανσόν, ο σκληρός διαπραγματευτής

Η Ε.Ε. φοβάται τον Μελανσόν -ίσως όχι στο βαθμό που “τρέμει” μια Λεπέν ως πρόεδρο, αλλά πάντως ο ακροαριστερός υποψήφιος χτυπάει “διάφορα καμπανάκια” στις Βρυξέλλες, όπως ισχυρίζεται ο Guardian.

Κι αυτό γιατί μπορεί ο Μελανσόν να ευαγγελίζεται μια “νέα διαπραγμάτευση διαμέσου του Σχεδίου Α” με την Ε.Ε. των κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την απαλλαγή από πολιτικές λιτότητας και άλλες πολιτικές laissez-faire, όπως και κανόνων που επιτρέπουν σε επιχειρήσεις, ιδίως στον κατασκευαστικό τομέα, να προσλαμβάνουν προσωπικό με όρους εργασίας που ισχύουν σε άλλες χώρες της ΕΕ που είναι δυσμενέστεροι από εκείνους που ισχύουν στη Γαλλία.

Ωστόσο, όλοι στις Βρυξέλλες φοβούνται πως μια μη ικανοποίηση των αιτημάτων κατά την επαναδιαπραγμάτευση, θα οδηγούσε σε ένα “Σχέδιο Β'” όπου θα ετίθετο σε δημοψήφισμα τόσο η αποχώρηση της Γαλλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και η επιστροφή στο παλιό νόμισμα, το φράγκο.