Τζεφ Μπέζος: Να τι πρέπει να κάνει κανείς για να επιτύχει

Τι χρειάζεται για να είναι κανείς επιτυχημένος; Ο ιδρυτής της Amazon, Τζεφ Μπέζος, δίνει τις συμβουλές του. Αυτή την εβδομάδα, ο CEO της Amazon εξέδωσε την ετήσια επιστολή του προς τους μετόχους, δίνοντας έμφαση στα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρείας του ηλεκτρονικού εμπορίου. Αναφέρθηκε, επίσης, στα μυστικά της επιτυχίας της Amazon και σε κάποιες από τις πιο έξυπνες επιχειρηματικές του πρακτικές.

Μπορείτε να διαβάσετε την επιστολή στο σύνολό της εδώ, και μερικά από τα σημαντικότερα στοιχεία είναι τα εξής:

Επιτυχία είναι να έχεις υψηλούς στόχους

Πώς παραμένει η Amazon πρώτη απέναντι στις ολοένα και αυξανόμενες απαιτήσεις των πελατών της; Ο Μπέζος αναφέρει ότι δεν υπάρχει μια μόνο απάντηση στην ερώτηση αυτή. Όμως, το να έχει κανείς «υψηλούς στόχους» είναι μεγάλο μέρος της επιτυχίας αυτής. Φυσικά, αυτό είναι κάτι που βασίζεται εν μέρει και στο προαίσθημα.

Οι υψηλοί στόχοι μπορούν να «διδαχθούν» και είναι ανάλογοι με τον εκάστοτε κλάδο

Ναι μεν το να έχει κανείς υψηλούς στόχους είναι το κλειδί της επιτυχίας, όπως ανέφερε ο Μπέζος, αλλά υπάρχουν κάποια καλά και κακά νέα για όλους εμάς σχετικά με αυτό. Τα καλά νέα είναι ότι κανείς μπορεί να «διδαχτεί» το να έχει υψηλούς στόχους. «Οι υψηλοί στόχοι είναι μεταδοτικοί», αναφέρει ο Μπέζος. «Φέρε ένα νέο άτομο σε μια ομάδα υψηλών προδιαγραφών και θα προσαρμοστεί αναλόγως, γρήγορα».

Τα κακά νέα είναι ότι το να έχει κανείς υψηλούς στόχους σε έναν τομέα της ζωής του, δε σημαίνει ότι θα έχει και σε άλλους. Σε αυτό το σημείο, ο Μπέζοςφέρνει ως παράδειγμα τον εαυτό του: «Όταν ξεκίνησα την Amazon είχα υψηλούς στόχους στον τομέα της εφεύρεσης, της εξυπηρέτησης  πελατών και (ευτυχώς) της πρόσληψης προσωπικού. Αλλά δεν είχα υψηλούς στόχους στις λειτουργικές διαδικασίες: πώς να διορθώνεις ένα πρόβλημα χωρίς να χρειάζεται να το διορθώσεις ξανά».

Οι υψηλοί στόχοι απαιτούν «αναγνώριση και μια οπτική του μέλλοντος»

Πώς επιτυγχάνεις υψηλές προδιαγραφές σε ένα συγκεκριμένο κλάδο; «Πρώτα, πρέπει να είσαι σε θέση να αναγνωρίζεις τι έχει αξία σε αυτόν τον κλάδο», σημειώνει. «Δεύτερον, πρέπει να έχεις ρεαλιστικές προσδοκίες για το πόσο δύσκολο είναι το να επιτύχεις αυτό το αποτέλεσμα (πόσο σκληρά πρέπει να δουλέψεις) – να έχεις μια οπτική του μέλλοντος».

Και αυτό μας φέρνει στο… κατακόρυφο

Οπότε τι ακριβώς έχει να κάνει το κατακόρυφο με όλα αυτά; Αυτό που συνήθως μπαίνει στη μέση του να επιτύχει κανείς τους υψηλούς στόχους του, σύμφωνα με τον Μπέζος, είναι ότι πολλά πράγματα είναι δύσκολα. Άνθρωποι θέτουν κάποιους στόχους για τους εαυτούς τους (ή για άλλους, όπως κάνει ο Μπέζος στο ρόλο του CEO), χωρίς να αναγνωρίζουν πάντα το πόσο δύσκολο μπορεί να είναι κάτι, καθώς επίσης και πόση δουλειά χρειάζεται για να πετύχει τους στόχους τους. Όπως είναι δύσκολο το να κάνει κανείς κατακόρυφο, και απαιτεί πολλή προσπάθεια, έτσι και το να επιτύχει κανείς τους στόχους του, χρειάζεται δουλειά.

Το να γράφεις είναι σαν να κάνεις κατακόρυφο- πολύ, πολύ δύσκολο

Το να γράφει κανείς με έξυπνο και σαφή τρόπο που μπορεί επικοινωνεί τις ιδέες του στους άλλους, είναι επίσης δύσκολο. Αυτό είναι το πρόβλημα στην Amazon, σύμφωνα με τον Μπέζος, γιατί «δεν χρησιμοποιούμε PowerPoint (ή οποιοδήποτε άλλο πρόγραμμα με slides για παρουσιάσεις». Αντ’ αυτού, οι υπάλληλοι επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω «υπομνημάτων έξι σελίδων που είναι γραμμένα με αφηγηματικό τρόπο».

Δυστυχώς, σύμφωνα με τον ίδιο, πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι μπορούν απλά να «ξεπετάξουν» ένα υπόμνημα έξι σελίδων μέσα σε περίπου μια μέρα, ή ακόμη και μέσα σε λίγες ώρες. Και το αποτέλεσμα είναι μέτριο. Ο Μπέζος, όμως, θεωρεί ότι τα υπομνήματα βγαίνουν πολύ καλύτερα όταν κανείς περνά εβδομάδες στο να τα επεξεργάζεται. Και πιστεύει ότι πολλά πράγματα θα βελτιώνονταν, εάν τα προσεγγίζαμε με μια πιο ξεκάθαρη εικόνα του πόση προσπάθεια χρειάζονται.

Αυτό που δεν είναι απαραίτητο στην επιτυχία είναι… ικανότητες

Ο Μπέζος ολοκληρώνει τον πρόλογό του, πριν αναφερθεί εκτενέστερα στις λεπτομέρειες της απόδοσης της Amazon, με μια καθησυχαστική νότα. Αυτό που δεν χρειάζεται να έχει κανείς απαραίτητα είναι ικανότητες, ιδιαίτερα αν είσαι μέλος μιας ομάδας.

«Ο προπονητής ποδοσφαίρου δε χρειάζεται να μπορεί να παίζει το άθλημα ο ίδιος, και ένας σκηνοθέτης δε χρειάζεται να μπορεί να παίζει ένα ρόλο μπροστά στις κάμερες», αναφέρει. «Αλλά και οι δύο χρειάζεται να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν ποιο είναι το καλύτερο αποτέλεσμα που μπορούν να επιτύχουν για τον συγκεκριμένο τομέα και να μεταδίδουν στους άλλους ρεαλιστικές προσδοκίες για το μέλλον».