Οι Έλληνες χρωστάνε παντού: Η «βόμβα» του ιδιωτικού χρέους
Το άθροισμα του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους στην Ελλάδα είναι περίπου τριπλάσιο από την οικονομική δραστηριότητά της.
Σε δυσθεώρητα ύψη έχει εκτοξευθεί το ιδιωτικό χρέος στην Ελλάδα. Με απλά λόγια οι Έλληνες χρωστάνε σε εφορίες, Ταμεία, τράπεζες, ιδιώτες. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία έχουν ξεπεράσει πλέον και τα 103 δισ. ευρώ. Το 2010, στο ξεκίνημα της κρίσης, τα συνολικά ληξιπρόθεσμα χρέη ήταν 40 δισ. ευρώ, ενώ τον Δεκέμβριο του 2015 εκτινάχτηκαν στα 85 δισ. ευρώ για να ξεπεράσουν τα 100 δισ. ευρώ μέσα στην επόμενη διετία.
Παράλληλα, όπως δείχνουν τα στοιχεία του Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Εισφορών (ΚΕΑΟ), τον Σεπτέμβριο του 2018 οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία εκτοξεύτηκαν στα 34,35 δισ. ευρώ.
Οι μη εξυπηρετούμενες οφειλές των ιδιωτών στις τράπεζες, σύμφωνα με την ΤτΕ ανήλθαν στο τέλος Ιουνίου του 2018 σε 88,9 δισεκ. ευρώ, μειωμένα κατά περίπου 5,6 δισεκ. ευρώ συγκριτικά με το τέλος Δεκεμβρίου του 2017.
Κι εδώ η σύγκριση είναι τρομακτική. Τον Δεκέμβριο του 2009 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ήταν σχεδόν 20 δις ευρώ. Τον Δεκέμβριο του 2013 έφτασαν τα 70 δισ, τον Σεπτέμβριο του 2014 ήταν 76 δισ. για να εκτιναχτούν στα 108 δισ ευρώ τον Μάρτιο του 2016.
Συνολικά το ιδιωτικό χρέος ανέρχεται σήμερα στα επίπεδα των 226 δισ. ευρώ χωρίς να υπολογίζονται και τα χρέη των ιδιωτών προς ιδιώτη.
Το άθροισμα του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους στην Ελλάδα είναι περίπου τριπλάσιο από την οικονομική δραστηριότητά της (300% του ΑΕΠ), σύμφωνα με τους νεότερους υπολογισμούς αναλυτών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Με βάση στοιχεία του 2017 οι μελετητές του Ταμείου εκτιμούν πως κάτι παραπάνω από το 60% του χρέους βαραίνει τον δημόσιο τομέα, ενώ οι υπόλοιπες οφειλές αναλογούν σε ιδιώτες.
Το άθροισμα των “κόκκινων” δανείων και των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο, συνολικά από τον ιδιωτικό τομέα, ξεπερνά στην τρέχουσα συγκυρία τα 200 δισ. ευρώ και συγκριτικά υπερβαίνει τα 2/3 του συνολικού δημόσιου χρέους.
Η διαφορά ανάμεσα στα δύο μεγέθη είναι ότι το μεν δημόσιο χρέος έχει βραχυμεσοπρόθεσμα καλυφθεί έναντι του κινδύνου χρεοστασίου με τη συμφωνία της 22ας Ιουνίου στο Εurogroup, ενώ το ιδιωτικό ληξιπρόθεσμο χρέος, στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του, μένει εκτός οποιασδήποτε ρύθμισης ή κάποιου είδους κάλυψης που θα μπορούσε να εξασφαλίσει την ομαλή εξυπηρέτησή του
