Μπήκαμε σε μια από τις ελάχιστες ελληνικές καλτσοποιίες που άντεξαν την κρίση και τον ανταγωνισμό

Μέχρι και το 1992 ο κλάδος της καλτσοποιίας απαριθμούσε, μόνο στην Αθήνα, πάνω από 200 επιχειρήσεις, αριθμός που σήμερα έχει συρρικνωθεί στις 15 στην πρωτεύουσα και στις 25 συνολικά στη χώρα. Οι παράνομες εισαγωγές από τρίτες χώρες με προϊόντα αμφιβόλου ποιότητας έπληξαν την εγχώρια παραγωγή, η οποία μέσα στην κρίση έχασε το 80 % της αξίας της αφήνοντας αρκετούς εργαζόμενους στο δρόμο.

Στην περιοχή της Μεταμόρφωσης βρίσκεται μια από τις ιστορικότερες βιοτεχνίες του κλάδου, η καλτσοποιία Δούκας. Στην οικογενειακή επιχείρηση που ξεκίνησε την δραστηριότητά της το 1962 από τον Παναγιώτη Δούκα, βρίσκονται πλέον τα παιδιά του, συνεχίζοντας με το ίδιο μεράκι μια παράδοση που τείνει να εκλείψει.

Ο Κώστας Δούκας μας ξενάγησε στο εργοστάσιο που επί έξι δεκαετίες ντύνει με κάλτσες τα πόδια των Ελλήνων. Όπως λέει στο fortunegreece.com,οι γονείς του ξεκίνησαν από ένα σπίτι με δύο ραπτικές μηχανές τις οποίες είχαν αγοράσει με γραμμάτια από έναν παλιό νηματά. Με σκληρή δουλειά και επιμονή η πελατεία άρχισε να μεγαλώνει και τα χρήματα που αποκτούσαν επανεπενδύονταν στην απόκτηση επιπλέον μηχανών. Το μικρό σπίτι έγινε τετραώροφο κτίριο που τις καλές εποχές οι μηχανές δούλευαν νυχθημερόν και σήμερα συντηρεί αρκετές οικογένειες.

“Μεγαλώσαμε μέσα στην καλτσοποιία. Θυμάμαι να είμαστε μικρά παιδιά και να παίζουμε με τα αδέρφια μου ανάμεσα σε κούτες και σε νήματα” αναφέρει ο κ. Δούκας, προσθέτοντας πως τα παιδιά κλήθηκαν να αναλάβουν τα ηνία της επιχείρησης αρχές της δεκαετίας του ’90 δίνοντας φρέσκο αέρα στις δραστηριότητές της.

Ένα εκατομμύριο κάλτσες το χρόνο!

Η καλτσοποιία Δούκα παράγει ετησίως ένα εκατομμύριο ζευγάρια κάλτσες, σε δύο κατηγορίες, ανδρικές και γυναικείες, ενώ διαθέτει στο χαρτοφυλάκιό της περισσότερους από 3.000 κωδικούς. Ο μέσος χρόνος παραγωγής μιας κάλτσας είναι πέντε λεπτά και η διάρκεια ζωής, εάν χρησιμοποιείται καθημερινά είναι έξι μήνες.

Το εργοστάσιο βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία  από τον Μάρτιο μέχρι και τον Ιούνιο, όπως επίσης το διάστημα από το Σεπτέμβριο έως και το Δεκέμβριο. Τους υπόλοιπους μήνες, που η ζήτηση είναι χαμηλή, ρίχνει ταχύτητα και το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού απασχολείται με την παραγωγή άλλων συναφών προϊόντων.

“Για μένα είναι ευτυχία να έρχομαι στη δουλειά κάθε πρωί και να αναπνέω τη μυρωδιά από το χνούδι και το βαμβάκι” λέει ο δεύτερης γενιάς επιχειρηματίας της ομώνυμης καλτσοποιίας.

Εξηγεί πως οι λόγοι που οδήγησαν σε φθίνουσα πορεία τον κλάδο δεν ήταν ένας, αλλά πολλοί. Η παγκοσμιοποίηση και η αθρόα εισαγωγή φθηνής κάλτσας, η απουσία επιχειρηματικών κινήτρων από το Κράτος, σε συνδυασμό με το ασταθές φορολογικό περιβάλλον και την έλλειψη ρευστότητας, έκαναν πολλούς επιχειρηματίες να στραφούν στη λύση του λουκέτου.

“Δυστυχώς η λογική της ΕΕ στα χρόνια της ευμάρειας ήταν πως μια χώρα υπό ανάπτυξη, όπως η Ελλάδα, δεν θα έπρεπε να έχει παραγωγή, αλλά υπηρεσίες. Ποτέ δεν δόθηκαν ευρωπαϊκές επιδοτήσεις στον κλάδο και η υψηλή τεχνολογία βρισκόταν στα χέρια λίγων” τονίζει και προσθέτει πως το  Κράτος λειτουργεί ως συνέταιρος στα κέρδη, παρά ως βοηθός.

“Η αλήθεια όμως είναι πως έχουμε και εμείς μερίδιο ευθύνης. Όταν έπεσαν τα χρήματα το 1981, κάποιοι φρόντισαν να μην τα αξιοποιήσουν για την αύξηση της παραγωγής και ιδού το αποτέλεσμα” παραδέχεται ο κ. Δούκας. Ωστόσο, επισημαίνει πως κατά τη διάρκεια της κρίσης το εργοστάσιο του κατάφερε να επιβιώσει γιατί λειτούργησε με ιδίους πόρους, η παραγωγή ήταν ελεγχόμενη, καταβλήθηκαν πολλές ώρες προσωπικής εργασίας και αποφεύχθηκαν τα περιττά κόστη.

Πάνω από το 50% της παραγωγής διοχετεύεται στην αγορά με το brand Premier και Steps Ahead, ένα 15% αφορά προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας και το υπόλοιπο ποσοστό πηγαίνει σε φασόν για λογαριασμό επώνυμων brands μεταξύ των οποίων, Bostonians και Batida. Η πολιτική της οικογένειας Δούκα είναι να συνεργάζεται με συνοικιακά μαγαζιά και όχι με τα μεγάλα εμπορικά, ενώ τα τελευταία χρόνια που έχει αυξηθεί η ζήτηση στην εγχώρια αγορά, έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο οι εξαγωγές.

Επιλέξτε κάλτσες από φυσικά προϊόντα

Αναμφίβολα η καλύτερη ποιότητα στην κάλτσα προϋποθέτει την παραγωγή της με 100% βαμβάκι. Ένα μυστικό που μοιράζεται ο κ. Δούκας είναι πως το βαμβάκι για να δουλευτεί καλύτερα χρειάζεται υγρασία, γι’ αυτό και ο καλύτερος χώρος του εργοστασίου είναι το υπόγειο.

“Ο άνθρωπος πρέπει να φοράει ότι βγαίνει από τη φύση. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει της μόδας η βαμβακολίκρα, όμως ένα τέτοιο υλικό δεν είναι καλό για το δέρμα. Το πόδι επιβάλλεται να αναπνέει, διαφορετικά κινδυνεύει να μολυνθεί από μύκητες”.

Do & Dont’s για να διατηρήσετε τις κάλτσες σε άριστη κατάσταση

• Μετά το πλύσιμο πρέπει  να παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, στην ίδια κατάσταση που βρισκόταν όταν αγοράστηκαν
• Το σωστό είναι να πλένονται ανάποδα
• Μην αφήνετε τις κάλτσες να στεγνώνουν στον καυτό ήλιο διότι καίγεται το λάστιχο
• Το 2017 και το 2018 καταγράφηκε μια οριακή άνοδος στο τζίρο της τάξης του 2% και 5% αντίστοιχα, με τον κ. Δούκα να εκτιμά ότι με θετικό πρόσημο θα κινηθεί και η τρέχουσα χρονιά. Αποδίδει τη μικρή ώθηση, τόσο στο γεγονός ότι οι Έλληνες στηρίζουν πλέον τα made in Greece προϊόντα, αλλά και στη μείωση των εισαγωγών από Τουρκία, λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η γειτονική χώρα.