Η ομάδα των Κρατικών Μπαλέτων της Μόσχας μιλά στο FortuneGreece

Η «Λίμνη των κύκνων» είναι η πιο συγκινητική ιστορία αγάπης του κλασικού μπαλέτου. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 4 Μαρτίου του 1877 στο θέατρο Μπολσόι και από τότε αποτελεί μια σταθερή αξία στον κόσμο του κλασικού μπαλέτου. Στη «Η Λίμνη των κύκνων» η ελπίδα, ο έρωτας, η απόγνωση, ο τρόμος, η τρυφερότητα, η έκσταση και η μελαγχολία παίρνουν μια άλλη μοναδική διάσταση με την υπέροχη μουσική του Τσαϊκόφσκι ολοκληρώνει τη συγκλονιστική ιστορία.

Το αριστούργημα αυτό θα έχει τη δυνατότητα να απολαύσει το κοινό στο Μέγαρο Μουσικής της Αθήνας και Θεσσαλονίκης καθώς και στο Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο Πανεπιστημίου Πατρών από τα Κρατικά Μπαλέτα Μόσχας, μία από τις πιο αναγνωρίσιμες δυνάμεις του κλασικού μπαλέτου της Μόσχας.

Ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής του οργανισμού είναι ο Βατσεσλάβ Μιχαΐλοβιτς Γκορντέεφ, χορευτής παγκοσμίου φήμης και για πολλά χρόνια αστέρας των Μπαλέτων Μπολσόι. Η χορογραφία της παράστασης υπογράφεται από τους Πετιπά-Ιβάνοφ με την κλασική τους εκδοχή, από τον Αλεξάντρ Γκόρσκι με τις συμπληρώσεις του και τον Βατσεσλάβ Γκορντέεφ που την αναβιώνει. Το Fortunegreece.com μίλησε με την ομάδα των χορογράφων και του μπαλέτου και μοιράζεται μαζί σας την εμπειρία τους.

Διαβάστε ακόμη: Οι ελληνικές συμμετοχές στην 64η Μπερλινάλε

Πως ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη χορογραφία;
Οι περισσότεροι χορογράφοι στη Ρωσία ξεκινήσαμε από το χορό. Διακριθήκαμε ως χορευτές, ταξιδέψαμε στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου και κάποια στιγμή επειδή μας αρέσει πολύ το κλασικό μπαλέτο ασχοληθήκαμε με τη χορογραφία. Όταν ζεις τόσες μαγικές στιγμές ως χορευτής είναι δύσκολο να εγκαταλείψεις το χορό. Βέβαια χρειάζεται άλλου είδους γνώση, εκπαίδευση, παιδεία και οργανωτικότητα και όλα αυτά τα κατακτάς με το χρόνο.

Ως χορογράφοι, και φαντάζομαι και χορευτές στο παρελθόν, ποιες είναι οι επιρροές σας; Υπάρχει κάποιος χορογράφος που να θαυμάζετε τη δουλειά του;
Όταν χορογραφείς για το κλασικό μπαλέτο ο χώρος σου είναι η παράδοση. Από τη μια προσπαθείς να κινηθείς στα πλαίσια μιας κλασικής χορογραφίας και από την άλλη να δείξεις ένα ανανεωμένο της πρόσωπο. Όμως αυτό το σημείο θέλει προσοχή. Δεν πρέπει ούτε να κάνεις μια παράσταση-φολκλόρ ούτε να δείξεις κάτι που ξεφεύγει. Οι ισορροπίες είναι λεπτές. Ένας χορογράφος που σέβομαι είναι ο Μαριούς Πετιπά. Οι χορογραφίες του έβαλαν τις βάσεις στο κλασικό μπαλέτο και είναι διαχρονικές και σύγχρονες.

Τι είναι αυτό που σας ενθουσιάζει περισσότερο στη διαδικασία της χορογραφίας;
Στη δουλειά μου αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι να βλέπω δίψα και αγάπη για τον κλασικό χορό στους νέους χορευτές. Σε αυτούς θα δώσουμε τη σκυτάλη. Και φυσικά ενθουσιάζομαι και εγώ όπως και οι χορευτές με το χειροκρότημα του κόσμου. Αυτό μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε.

Μιλήστε μας λίγο για τη διαδικασία της χορογραφίας, σκεφτείτε για παράδειγμα πως δουλεύετε με ένα χορευτή που είναι ανοιχτός στους πειραματισμούς;
Η διαδικασία για κάθε έργο με κάθε χορευτή είναι η ίδια. Πάθος και ατελείωτη δουλειά. Να σμιλέψεις την κίνηση και να εκφράσεις καλύτερα το βαθύτερο νόημα του έργου. Και όλα αυτά να γίνονται αβίαστα, με φυσικότητα και να έχουν αλήθεια μέσα τους. Η μεγάλη τέχνη δεν χρειάζεται υπερβολές.

Πως ξεκίνησε η ενασχόληση σας με το χορό;
Το κλασικό μπαλέτο έχει μια μεγάλη παράδοση στη Ρωσία. Και για πολλά παιδιά είναι ένα από τα όνειρά μας να γίνουμε μέρος αυτής της παράδοσης. Κάνω μπαλέτο από τεσσάρων ετών και πιστέψτε με κάθε μέρα που φοράω τις πουέντ είμαι ευτυχισμένη. Το μπαλέτο είναι ένας μαγικός κόσμος.

Μπορείτε να μας περιγράψετε μια τυπική μέρα ενός χορευτή;
Μια «τυπική» μέρα μας τώρα πια είναι πολύ δύσκολη. Ξυπνάμε μέσα στη νύχτα, πηγαίνουμε στο αεροδρόμιο και μετά από τρεις-τέσσερις ώρες βρισκόμαστε στην πόλη που θα δώσουμε παράσταση. Στήνονται τα σκηνικά και προετοιμάζεται ο φωτισμός. Στη συνέχεια κάνουμε ζέσταμα, ακολουθεί πρόβα, τρώμε κάτι ελαφρύ, ξεκουραζόμαστε μια ώρα και στη συνέχεια δίνουμε παράσταση. Το χειροκρότημα του κόσμου είναι το μεγαλύτερο δώρο μας. Λες από μέσα σου «αξίζει ότι περνάω γι’ αυτές τις στιγμές».

Ποια είναι η μεγαλύτερη «θυσία» που έχετε κάνει για το χορό;
Δεν νιώθουμε ότι κάνουμε κάποια θυσία. Ζούμε το όνειρό μας. Σίγουρα η ζωή μας είναι πολύ δύσκολη. Αφήνεις την οικογένειά σου, τους φίλους σου, τη σχέση σου και λείπεις από το σπίτι σου για πολύ καιρό. Αλλά αυτή είναι η φύση της δουλειάς μας και μας αρέσει.

Πως είναι να χορεύετε σε ένα από τα σημαντικότερα έργα όλων των εποχών;
Η «Λίμνη των Κύκνων» είναι μοναδικό έργο. Μια πολύ συγκινητική ιστορία που όσες φορές και αν χορέψεις δεν παύει να σε αγγίζει στην καρδιά. Όλοι μας θέλουμε να ζήσουμε μια τέτοια ιστορία αγάπης και αφοσίωσης και ίσως αυτός είναι ο λόγος που κάνει αυτό το έργο τόσο διαχρονικό.

Έχουμε ακούσει πολλές «επώδυνες» ιστορίες για τους χορευτές, κυρίως για τραυματισμούς. Επιβεβαιώνετε αυτές τις φήμες;
Πράγματι, είναι αλήθεια πως το σώμα μιας μπαλαρίνας καταπονείται και υποφέρει. Γι’ αυτό πρέπει να ακολουθούμε κάποιους κανόνες στο ζέσταμα, στην πρόβα και στην παράσταση. Προσέχουμε το βάρος και τις κινήσεις μας. Αποφεύγουμε τις καταχρήσεις στη διατροφή, το αλκοόλ και τον ύπνο. Η ζωή μας είναι σαν του αθλητή. Χρειάζεται μέτρο σε όλα.

Παραστάσεις:
Θεσσαλονίκη: Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης στις 8 Φεβρουαρίου
Αθήνα: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 9 Φεβρουαρίου
Πάτρα: Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο Πανεπιστημίου Πατρών στις 10 Φεβρουαρίου