Οι μεταφορές κοιτούν προς τον ήλιο
Νέα εγχειρήματα δοκιμάζουν τις δυνατότητες σκαφών, αεροπλάνων και αυτοκινήτων που κινούνται με ηλιακή ενέργεια.
Ένα ελβετικής κατασκευής σκάφος κινούμενο με ηλιακή ενέργεια ξεκίνησε από τη νότια Φλόριδα, στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ, για ένα επιστημονικό διάπλου του Ατλαντικού, με πρώτη στάση τον Καναδά και μετά την βόρεια Ευρώπη. Το MS Turanor PlanetSolar -του οποίου τα πάνελ, επιφάνειας 465 τετραγωνικών μέτρων, το κάνουν να μοιάζει με καθρέφτη που επιπλέει- κινείται αποκλειστικά με την ενέργεια του ήλιου και έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να χρειάζεται όσο το δυνατόν λιγότερη.
Το Turanor, αξίας 12 εκατομμυρίων δολαρίων, ιδιοκτησίας του επιχειρηματία Ίμο Στρόχερ, μοιάζει με καταμαράν, έχει μήκος 31 μέτρα, είναι αθόρυβο, δεν έχει κραδασμούς, δεν εκπέμπει ρύπους, μεταφέρει σε αυτή την αποστολή του 8 άτομα, αλλά για ημερήσιες βόλτες έχει χωρητικότητα 20 ατόμων.
Προϊόντα που δουλεύουν με ηλιακή ενέργεια, όπως ρολόγια ή αριθμομηχανές, κυκλοφορούν στην αγορά εδώ και δεκαετίες. Η προσπάθεια που γίνεται τώρα είναι να αποδειχθεί ότι η ηλιακή ενέργεια μπορεί να αξιοποιηθεί αποτελεσματικά και στις μεταφορές.
Διαβάστε: Η ολική επαναφορά της Apple
Οι Ελβετοί πιλότοι Μπερτράν Πικάρ και Αντρέ Μπορσμπεργκ έχουν αρχίσει να πετάνε εναλλάξ με το Solar Impulse -ένα αεροπλάνο εξοπλισμένο στα φτερά του με ηλιακά πάνελ- διασχίζοντας τμηματικά τις ΗΠΑ με πτήσεις που διαρκούν 18 ώρες η κάθε μία. Μόνο ένα άτομο μπορεί να επιβαίνει κάθε φορά στο αεροπλάνο, που έχει πιλοτήριο 1,3 τετραγωνικών μέτρων και φτερά μήκους 63 μέτρων. Στην Αυστραλία, ένα λεωφορείο που κινείται αποκλειστικά με ηλιακή ενέργεια, μεταφέρει καθημερινά επιβάτες από και προς το κέντρο της Αδελαΐδας.
Ακόμη και ο αμερικανικός στρατός πειραματίζεται με τέτοιου είδους μέσα μεταφοράς. Ωστόσο, είναι κοινός τόπος ότι η ηλιακή ενέργεια ακόμα δεν μπορεί να κινήσει μαζικά τα μέσα μεταφοράς, αφού μόνο μεγάλα οχήματα μπορούν να κινούνται αυτόνομα από τον ήλιο μιας και η υπάρχουσα τεχνολογία απαιτεί την τοποθέτηση τεράστιων πάνελ για να παραχθεί η απαιτούμενη ενέργεια.
«Είναι μάλλον φουτουριστικό να σκεφτόμαστε ότι θα χρησιμοποιήσουμε ηλιακή ενέργεια για να μετακινούμε πολλούς ανθρώπους με ένα όχημα» υποστηρίζει ο Αλμπέρτο Κολότι, καθηγητής τεχνολογίας στο Πανεπιστήμιο Εφηρμοσμένων Επιστημών της Ζυρίχης, εκτιμώντας όμως ότι τα πειράματα είναι σημαντικά βήματα προς την ανάπτυξη πιο πρακτικών εφαρμογών στο μέλλον. Το λεωφορείο Tinto της Αυστραλίας είναι μια από αυτές τις προσεγγίσεις.
Επί πέντε χρόνια, το πολύχρωμο όχημα, που βαφτίστηκε έτσι από την λέξη «ήλιος» των Αβοριγίνων, μεταφέρει εργαζόμενους, φοιτητές και τουρίστες στην Αδελαΐδα, βοηθώντας στη μείωση των ρύπων της πέμπτης μεγαλύτερης πόλης της ηπείρου. Το Tinto, που προσφέρει και ελεύθερο Wi-Fi στους 40 επιβάτες του, διανύει 200 χιλιόμετρα με μια φόρτιση και διαθέτει ένα σύστημα φρένων το οποίο μεταφέρει την ενέργεια που χρησιμοποιεί για να κόβει ταχύτητα, πίσω στο σύστημα παροχής του. Η κατασκευή του δεν ήταν φθηνή: κόστισε 760.000 δολάρια, περίπου τα διπλά από ένα συμβατικό λεωφορείο, αλλά για το δήμο άξιζε τα λεφτά του.
