Οι πέντε συστάσεις του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα
Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα ανακάμπτει μετά από βαθιά και εκτεταμένη ύφεση, ωστόσο, παραμένει περίπου στο μισό του ανώτατου μισού των χωρών του ΟΟΣΑ. Το κενό στην τομέα της παραγωγικότητας καλά κρατεί και το ποσοστό της απασχόλησης, αν και βελτιωμένο, παραμένει ιδιαίτερα χαμηλό, ιδίως ανάμεσα στους νέους. Εξάλλου, η ανισότητα στα εισοδήματα παραμένει πάνω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ.
Οι συστάσεις του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα
Στο πλαίσιο αυτό, και με στόχο την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων που θα ενισχύσουν τη βιώσιμη ανάπτυξη και θα αυξήσουν τα εισοδήματα μαζί με τις ευκαιρίες για όλες τις πληθυσμιακές διαστρωματώσεις, ο ΟΟΣΑ έχει ξεχωρίσει πέντε πεδία ανάληψης πρωτοβουλιών από την κεντρική διοίκηση της χώρας.
1. Περαιτέρω βελτίωση στη στόχευση και στη διαχείριση της κοινωνικής προστασίας. Η φτώχεια παραμένει πολύ υψηλή μετά την κρίση και εδραιώνεται όλο και περισσότερο, ιδιαίτερα ανάμεσα σε οικογένειες με παιδιά και ιδίως σε εκείνες χωρίς εργασία.
2. Ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης. Ανεπάρκειες στη δημόσια διοίκηση και στο δικαστικό σύστημα, σε συνδυασμό με το μεγάλο ρυθμιστικό βάρος, κρατούν πίσω τις επενδύσεις και το επιχειρηματικό περιβάλλον.
3. Ενίσχυση ενεργών προγραμμάτων για την αγορά εργασίας. Η ανεργία μειώνεται από πολύ υψηλά επίπεδα, αλλά καθίσταται όλο και πιο μακροχρόνια. Ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας είναι ανενεργό. Η αναντιστοιχία δεξιοτήτων και θέσεων εργασίας είναι υψηλή.
4. Ενίσχυση της αποτελεσματικότητας και της δικαιοσύνης του φορολογικού συστήματος. Η συλλογή φόρων έχει βελτιωθεί και τα φορολογικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ έχουν αυξηθεί. Ωστόσο, τα έσοδα δεν συμβαδίζουν με τους υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, οι οποίοι επιβαρύνουν τη δραστηριότητα και αποθαρρύνουν τη μετάβαση εισοδημάτων στον επίσημο τομέα.
5. Βελτίωση της ποιότητας του εκπαιδευτικού συστήματος. Το μέσο εκπαιδευτικό αποτέλεσμα όπως υπολογίζεται από τα διεθνή τεστ είναι απογοητευτικό. Η συμμετοχή στην επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση παραμένει μέτρια και η τριτοβάθμια εκπαίδευση αποφέρει λιγότερα οφέλη από ό,τι στις περισσότερες υπόλοιπες χώρες του ΟΟΣΑ.
Στις προκλήσεις που απορρέουν από τις χρόνιες παθογένειες του ελληνικού συστήματος προστίθενται πλέον και οι ασύμμετροι παράγοντες από την αβεβαιότητα την οποία παράγουν οι εξελίξεις στο διεθνές περιβάλλον, όπως τους αποτυπώνουν ο ένας μετά τον άλλον οι διεθνείς οργανισμοί, οι οποίοι στέκονται ιδιαίτερα στις δυσμενείς επιπτώσεις του σινο-αμερικανικού εμπορικού και νομισματικού πολέμου, καθώς και του Brexit.
