Αξίζει ο Satya Nadella τον μισθό των 42 εκατ. δολαρίων τον χρόνο που παίρνει από τη Microsoft;
του Alan Murray
Αξίζει ο Satya Nadella, CEO της Microsoft, 42 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο; Αυτό είναι το ερώτημα που έθεσε ένας μέτοχος στην ετήσια γενική συνέλευση της εταιρείας την προηγούμενη εβδομάδα. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι πανεύκολη: προφανώς και αξίζει το συγκεκριμένο στέλεχος αυτό το ποσό.
Ο επικεφαλής της Microsoft- και Επιχειρηματίας της Χρονιάς για το Fortune- ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2014, όταν η χρηματιστηριακή αξία της εταιρείας προσέγγιζε τα 315 δισεκατομμύρια δολάρια. Σήμερα, η αξία της υπερβαίνει το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια. Κάντε τα μαθηματικά, λοιπόν, και έχετε την απάντηση.
Ακόμα και αν ο Nadella ήταν υπεύθυνος μόνο για ένα μικρό μέρος της επιτυχίας της εταιρείας- που δεν ισχύει στην περίπτωση του-, θα άξιζε πολλά περισσότερα απ’ αυτά που παίρνει. Αν σκεφτείτε ότι αθλητές όπως ο LeBron James, ο Roger Federer και ο Lionel Messi βγάζουν τα διπλάσια απ’ όσα βγάζει αυτός, τότε ο Nadella φαντάζει να μην παίρνει αρκετά!
Το γεγονός αυτό δεν πρόκειται, όμως, να περιορίσει τις επιθέσεις προς το πρόσωπό του, αναφορικά με τις αποδοχές του. Οι επιθέσεις αυτές επεκτείνονται σε πολλούς CEO και είναι εν μέρει δικαιολογημένες: λίγοι διευθύνοντες σύμβουλοι έχουν καταφέρει όσα έχει πετύχει ο Nadella αλλά πολλοί παίρνουν όσα χρήματα παίρνει αυτός. Η σχέση μεταξύ απολαβών και επιδόσεων παραμένει, με άλλα λόγια, προβληματική.
Επιπλέον, πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί οποιοσδήποτε θα πρέπει να βγάζει 42 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο. Και καθώς η ανησυχία ως προς την κοινωνική ανισότητα εντείνεται, η διεύρυνση του χάσματος μεταξύ των απολαβών των διευθυντών και εκείνων των υπαλλήλων αρχίζει να μοιάζει σκανδαλώδης. Σε ετήσια βάση, ο Nadella έβγαλε 249 φορές τα χρήματα που κατά μέσο όρο πληρώθηκε ένας υπάλληλος της Microsoft.
Με τέτοια νούμερα, και με την κατάσταση στο ζήτημα του μισθολογικού χάσματος μεταξύ διευθυντικών στελεχών και εργαζομένων να χειροτερεύει, δεν προκαλεί έκπληξη που ο προβληματισμός γύρω από το μέλλον του καπιταλισμού γίνεται ολοένα και εντονότερος.
