Τι χρειάζεται για να ενταχθεί κάποιος στο πλουσιότερο 1% του κόσμου

Ο χαρακτηρισμός «κορυφαίο 1%» του παγκόσμιου πληθυσμού αποτελεί το σύμβολο πλούτου και δύναμης, χάρη σε ένα κίνημα διαμαρτυρίας. Από τότε που το κίνημα Occupy Wall Street έκανε δημοφιλή τον όρο, έχει περάσει σχεδόν μία δεκαετία, η ανισότητα έχει αυξηθεί και αυτή η ομάδα της ελίτ έχει αποκτήσει περισσότερο πλούτο και μεγαλύτερη επιρροή.

Όμως, το «κορυφαίο 1%» καλύπτει ένα ευρύ φάσμα, από πλούσιους επαγγελματίες μέχρι δισεκατομμυριούχους με περισσότερο πλούτο, από πολλά έθνη. Και η δυσκολία να ανήκει κάποιος σε αυτό το ποσοστό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πού ζει.

Για να ενταχθεί κάποιος στην ομάδα των πλούσιων πετρελαιοπαραγωγών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων απαιτείται να έχει περισσότερα από 900.000 δολάρια ή 12 φορές περισσότερα έσοδα από ό, τι στην Ινδία, μια αναπτυσσόμενη αγορά τόσο πολυπληθής, που το 1% περιλαμβάνει πάνω από 13 εκατομμύρια άτομα. Σε ένα μεγάλο μέρος του ανεπτυγμένου κόσμου, ένα εισόδημα από 200.000 έως 300.000 δολάρια, μπορεί να σας εντάξει στο κορυφαίο 1%.

Στις ΗΠΑ, οι πλούσιοι έχουν απομακρυνθεί από τις μεσαίες και εργατικές τάξεις, των οποίων τα εισοδήματα ελάχιστα αυξήθηκαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες.  Η ανισότητα διευρύνεται ακόμη και στις βαθμίδες του 1%. Ενώ χρειάζονται περίπου 500.000 δολάρια ετησίως για να περιλαμβάνεται κάποιος στο κορυφαίο 1% των Αμερικανών, για να περιλαμβάνεται στο 0,1% απαιτεί τώρα ετήσιο εισόδημα άνω των 2 εκατομμυρίων δολαρίων. Το κατώτατο όριο για να περιλαμβάνεται στο 0,01% είναι πάνω από 10 εκατομμύρια δολάρια.

Τι έχουν στην κατοχή τους

Ορισμένα κράτη, καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να προσελκύσουν την παγκόσμια ελίτ του 1% και τον πλούτο της. Η Σιγκαπούρη και το Μονακό, για παράδειγμα, έχουν μετατραπεί σε φορολογικά καταφύγια, όπου οι ευκατάστατοι μπορούν να ζήσουν και να επενδύσουν απολαμβάνοντας ελαφρύτερη φορολογία και κανονιστικά όρια. Ορισμένα έθνη πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο μπορούν επίσης να αντέξουν οικονομικά και να μην φορολογήσουν το κορυφαίο 1% του πληθυσμού.

Στα περισσότερα μέρη του κόσμου, ωστόσο, οι πολιτικοί χρησιμοποιούν τους φόρους για να προσπαθήσουν να εξισορροπήσουν την ανισότητα μεταξύ των πλουσίων και όλων των άλλων πολιτών. Σε πολλά έθνη με προοδευτικό σύστημα φόρου εισοδήματος, τα υψηλότερα ποσοστά φορολογίας ισχύουν μόνο για το πλουσιότερο κομμάτι του 1%.

Πόσα ξοδεύουν

Ο αυξανόμενος πλούτος της ελίτ του 1% του παγκόσμιου πληθυσμού προκάλεσε μια έκρηξη στις δαπάνες πολυτελείας, ειδικά στην Κίνα. Η McKinsey & Co. εκτιμά ότι οι δαπάνες για τα προσωπικά είδη πολυτελείας όπως τα αξεσουάρ, τα κοσμήματα και τα ρολόγια αυξήθηκαν κατά 47% από το 2012.

Ωστόσο, πολλοί ευκατάστατοι που ανήκουν στο 1% δεν ενδιαφέρονται πολύ για τις τσάντες σχεδιαστών ή για τις προσταγές της μόδας. Η στέγαση, η εκπαίδευση και η φροντίδα των παιδιών αποτελούν τα πιο κοινά έξοδα για αυτήν την ομάδα και το κόστος τους μπορεί να ποικίλει σε μεγάλο βαθμό, σε όλο τον κόσμο.

Ένα κοινό στοιχείο από πόλη σε πόλη είναι ο έντονος ανταγωνισμός για τα αγγλόφωνα διεθνή σχολεία, σύμφωνα με τον Gail Rabasca, εκτελεστικό αντιπρόεδρο της εταιρείας συμβούλων  μετεγκατάστασης Chamness WorldWide, καθώς οι ομογενείς ανταγωνίζονται για τα σχολεία αυτά με τους ντόπιους γονείς που «θέλουν πιο ανταγωνιστική εκπαίδευση και διαπολιτισμική ευαισθητοποίηση για τα παιδιά τους».

«Οι τιμές για ακίνητα υψηλών προδιαγραφών σε μεγάλες πόλεις διεθνώς, αυξήθηκαν από το 2010 έως το 2018, αλλά η ανάπτυξη επιβραδύνθηκε πιο πρόσφατα», δήλωσε ο Liam Bailey, παγκόσμιος επικεφαλής έρευνας στο Knight Frank. Το πρόβλημα είναι μια καθυστέρηση της προσφοράς και μια αίσθηση ότι το κόστος είναι υπερβολικά διογκωμένο, είπε. «Υπάρχουν όρια για το πόσο υψηλά θα ανεβάσουν τις προσφερόμενες τιμές οι πιο πλούσιοι».